Πέμπτη 29 Δεκεμβρίου 2011

ΤΟ ΝΑΥΑΓΙΟ ΤΗΣ ΜΕΔΟΥΣΑΣ (εμπνευση από το Βlog "atheofobos2" 26/6/11)


"Il etait une petite navire....(*2)
qui n' avais jamais, jamais, jamais navigue'....ohe oheeee....."



Θυμάστε ένα παιδικό τραγουδάκι.... (σιγά μη δεν το θυμάστε...) "¨Ηταν ένα μικρό καράβι , α α αταξιδευτο οε οεεεε οε οοοοοεεεεε....".."και τότε ρίξανε τον κλήρο να δουνε ποιος ποιος θα φαγωθει...."
Μη μου πείτε οτι είναι στίχοι αυτοί για παιδικό τραγουδάκι.....
Επίσης να σας πω, οτι από μικρή , το μισούσα και το θεωρούσα εντελώς "κουλό"....
Αυτό το τραγουδάκι φίλοι μου, είναι παραδοσιακό τραγούδι της Γαλλίας...
και μιλάει για ένα απόλυτα αληθινό και άκρως τραγικό συμβάν!
Ακούστε ,(διαβάστε μάλλον) τι έμαθα ψάχνοντας.....



Στις 5 Ιούνιου 1816 η φρεγάτα του Γαλλικού Ναυτικού "Μέδουσα" , μαζί με άλλα 3 πλοία ,σαλπάρει από το Εξ της Γαλλίας για το Saint Louis της Σενεγάλης, για να παραλάβει την αποικία από τους Βρετανούς από τους όποιους τους χαρίστηκε σαν απόδειξη της ευαρέσκειας τους για την αποκατάσταση της βασιλείας στην Γαλλία.

Ο Ναπολέων έχει ηττηθεί πριν ένα χρόνο στο Βατερλώ και στο θρόνο είχε ανέλθει ο Λουδοβίκος XVIII.

Κυβερνήτης στην "Μέδουσα" τοποθετήθηκε ο 53χρονος αριστοκράτης Viscount Hugues Duroy de Chaumereys που δεν είχε ξανακυβερνήσει πλοίο και είχε και 25 χρόνια απομακρυνθεί από την θάλασσα.(καταλαβαίνετε πόσο 
ΑΡΙΣΤΑ καταρτισμένος ήταν....)
    Το πλοίο μετέφερε περίπου 400 άτομα, μεταξύ των οποίων τον νέο κυβερνήτη της Σενεγάλης και τους στρατιώτες του, μια ομάδα αποίκων οι περισσότεροι δημοκρατικοί που θέλουν αν κάνουν μια νέα αρχή στην ζωή τους, και 160 μέλη του πληρώματος.
Ο ανεπαρκής Chaumereys αντί να βασιστεί στους υπό αυτόν αξιωματικούς πολλοί από τους οποίους ήσαν δημοκρατικοί και έμπειροι γιατί είχαν λάβει μέρος στους πρόσφατους πολέμους βασίστηκε στα λεγόμενα ενός επιβάτη που ισχυριζόταν πως γνώριζε τις τότε κακά χαρτογραφημένες ακτές της Αφρικής. 
     Θέλοντας να φτάσει πιο γρήγορα (θυμίζει Τιτανικό ε?)από τα άλλα πλοία η Μέδουσα έπλευσε κοντά στις αφρικανικές ακτές τις οποίες ξεπέρασε μεν αλλά έχασε και την επαφή με αυτά . 
    Δυστυχώς όμως το πλοίο κόλλησε σε μια ξέρα ανοικτά της Μαυριτανίας, έριξε αρχικά ότι μπορούσε από περιττά βάρη ελπίζοντας ότι με την παλίρροια θα ξεκολλούσε, όμως δεν ξεκόλλησε, και παρ΄όλα αυτά ο κυβερνήτης δεν επέτρεψε στο πλήρωμα να πετάξει τα κανόνια του πλοίου γιατί φοβήθηκε τον αντίκτυπο που θα είχε αυτό στη Γαλλία και έτσι τελικά αναγκάστηκε να το εγκαταλείψει .
Στις 6 μόνο λέμβους του πλοίου επιβιβάστηκαν οι προύχοντες, οι βαθμοφόροι και οι ναυτικοί, ενώ 148 άνδρες και μια γυναίκα, ανέβηκαν σε μια μικρή και ελαφριά σχεδία που έφτιαξαν εκ των ενόντων οι μαραγκοί του πλοίου, έχοντας μια σακούλα γαλέτες, λίγο κρασί, και δύο φλασκιά νερό που καυγαδίζοντας μεταξύ τους ,το έχυσαν. 

     Με το βάρος τόσων ανθρώπων η σχεδία ήταν μισοβυθισμένη και το νερό έφτανε περίπου μέχρι την μέση τους!!!
    Επάνω στην "Μέδουσα" έμειναν 17 άτομα από τα οποία μετά 52 μέρες βρέθηκαν ζωντανοί και μισότρελοι μόνο 3!!!!

    Την σχεδία την έσερνε μια βάρκα και είτε τυχαία είτε εκ προθέσεως ο υποπλοίαρχος έκοψε το σχοινί που ήταν δεμένη και έτσι αυτή μένει ακυβέρνητη για 13 μέρες μέχρι να την βρει το πλοίο "Αργος".

   Φρικτές ιστορίες είχαν γίνει αυτό το διάστημα επάνω στην σχεδία από τους διψασμένους και πεινασμένους ναυαγούς. Καυγάδες με δολοφονίες και τραυματισμούς, πληγωμένοι να πετάγονται στην θάλασσα, άλλοι να παραφρονούν, άλλοι να πεθαίνουν από πείνα και αφυδάτωση, κανιβαλισμοί σε πτώματα που τα ξέραιναν στον ήλιο για μπορέσουν να τα φάνε χωρίς αηδία. Τελικά βρέθηκαν ζωντανοί σε άθλια κατάσταση 15, και από αυτούς οι 5 πέθαναν λίγο μετά την διάσωση τους.

Η τραγωδία αυτή προκάλεσε μεγάλη αίσθηση στην εποχή της και την εκμεταλλεύτηκε ανάλογα η βοναπαρτική αντιπολίτευση της εποχής .
Ο κυβερνήτης της "Μέδουσας" πέρασε από στρατοδικείο το οποίο και τον αθώωσε(!)
 γιατί οι Γάλλοι δεν ήθελαν να γελοιοποιηθούν στα μάτια των Βρετανών για την ανικανότητα του αριστοκράτη κυβερνήτη που είχαν τοποθετήσει στο πλοίο.(δεν σας θυμίζω τίποτα σημερινό...)
Βέβαια πέρασε την υπόλοιπη ζωή του στο κήπο του μέσα στην γενική περιφρόνηση και όταν κυκλοφορούσε στον δρόμο τα παιδιά του πετούσαν πέτρες.

    Η ιστορία αυτή συγκλόνισε κι έναν νεαρό Γάλλο ζωγράφο  Jean-Louis-Théodore Gericault (1791-1824), 
ο οποίος αποθανάτισε το εν λόγω συμβάν σε πίνακα (βλ. ως άνω) διαστάσεων 4,19 * 7,16 μέτρων, το περίφημο
"Ναυάγιο της Μέδουσας"

    Επίσης θέλοντας να απεικονίσει πιστά την τραγωδία που διαδραματίστηκε επάνω στην σχεδία, διαβάζει ένα φυλλάδιο που έγραψαν δύο από τους επιζήσαντες του ναυαγίου, 
ο Henri Savigny και ο Alexandre Correard, οι οποίοι και απεικονίζονται στο κάτω μέρος του ιστού, κατασκευάζει δε ένα ακριβές αντίγραφο της σχεδίας στο εργαστήριο του το οποίο και μετέφερε απέναντι από το νοσοκομείο Βeaujon στο οποίο πήγαινε και παρατηρούσε τα πρόσωπα των μελλοθανάτων και τα νεκρά σώματα στο νεκροτομείο. 
Χρησιμοποίησε επίσης και ζώντα μοντέλα και ο Ευγένιος Ντελακρουά είναι το πτώμα με τα απλωμένα χέρια και το πρόσωπο κάτω στο κέντρο της σύνθεσης. Για να ολοκληρώσει απερίσπαστος το έργο του,  κλείνεται για 8 μήνες στο ατελιέ του.

(όταν τον είδα στο Λουβρο, ήθελα να φύγω τρέχοντας..... κοίτα τί σου είναι η διαίσθηση....)





Σάββατο 17 Δεκεμβρίου 2011

Sans Frontieres. _


(πρώτα ανοίγεις το θεικό αυτό κομμάτι....μετά , αν θέλεις, διάβαζεις...)

OXI,
απόψε, Δεν έχω λόγια για σένα....
τα στέγνωσε η ντροπή, ή οργή και το μισό μου θέλω....

Και η απορία.... αν ήμουν λίγη...΄ ή πολλή....γι αυτή τη ζωή.
Αν η μοιρασιά...θα μπορούσε να ήταν ίση...
Αν τα φτερά μπορούσαν να φορεθούν σε δύο ωμοπλάτες.....
Αν ήξερες , αν ήθελες , αν ειχες .....
πετάξει ποτέ.

Οι Κινέζοι έχουν θέσει ένα σοφό ερώτημα
"Να χεις φτερά και να τα χάσεις....
ή να μην είχες ποτέ σου φτερά?"

Τι πονάει περισσότερο? Για μένα να χεις φτερά και να τα χάσεις.

Κρίμα να μην έχεις όμως γευτεί το πέταγμα....

Αποφάσισα οτι δεν μπορώ να κάνω εκπτώσεις.... ούτε Θέλω,
να μου φτάνουν τα ψίχουλα.
Οχι.
Από ένα "Ξόδεμα" και μετά,
παύεις να είσαι ολιγαρκής.
¨Η
όλα Η
τίποτα.

Προτιμώ την αλήθεια του τίποτα,
από την αναπηρία του  "περίπου".
Το περίπου είναι γι αυτούς που δεν ξέρουν να πετάνε.... Ή δεν είχαν ποτέ τους φτερά.

Εγώ, ευτυχώς.... ειχα φτερά.....και ξέρω πως είναι.....η Απόλυτη ευτυχία.

Οχι. Δεν θέλω κάτι λιγότερο.

Δεν αξίζει κανείς , κάτι λιγότερο.
Οι εκτπώσεις, είναι για τους "Εκπτωτους".

Κι εγώ.....
Ειμαι Ψηλα.

Καληνύχτα.
και
Καλή τύχη.

Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου 2011

chocorello, This is YOUR fault.

   
                                                     Με προοπτική ......
                                                     με ζουμ στα στολίδια.....
(ειναι υπερπαραγωγή- είπαμε το δεύτερο όνομά μου είναι Exagere- δεν μ αρέσουν τα μινιμαλ , σοβαρά δέντρα....δεν τοχω καθόλου)
                                                    με μουντ, "μου χουν ανάψει τα λαμπάκια"

Αυτό είναι το δέντρο που φτιαξα, στο σπίτι μου, μετά από προτροπή του αγαπητού "Chocorello"
για ανάρτηση φωτογραφιών των "χριστουγεννιάτικων γωνιών" μας....
Ε, ναι , αγαπητέ.... όντως, ανεβάζει διάθεση no matter what....
Και το καλύτερο, είναι οτι στήθηκε με φίλους....και τζέρτζελο, και ποτάκι... κ μια πιατέλα
με "babybel" κ προσουτο και άλλη μία με προ φι τε ρόλλλλλλ......στην έναρξη της άδειάς μου....
Ω, ναι.....

Καλά Χριστούγεννα Κύριε Choco...
κι.ευχαριστώ για το "τριγκάρισμα"

Καλά να περνάτε φίλοι, όπου κι αν είστε....
Τα Χριστούγεννα ΔΕΝ είναι για "ερωτευμένους".... ειναι.... για ΤΡΕΛΕΣ ΠΑΡΕΕΣ....

see you around ;)

Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2011

TRAINNING DAYS....


"ΣΤΟ ΚΑΙΡΟ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ,
Σ ' ΑΓΑΠΩ
ΠΑΝΤΟΥ ΝΑ ΤΟ ΠΕΙΣ"


Χαθηκα εδώ και καιρό ε?.....
Τωρα υποψιάζεστε και το γιατι.....
Απλά "κατέβασα" όλους τους τόμους - ευαγγέλια του Υπέροχου Χόρχε Μπουκάι....
Μιας και δεν μ' εμαθαν στη ζωή μου να κρύβομαι.... ούτε να ντρέπομαι για ό,τι αισθάνομαι
αλλά να τα δείχνω, και ερχομαι αντιμέτωπη με όποια "αλήθεια".
Αυτό που δεν ολοκληρώνει το "trainning" της ζωής, είναι πως να διαχειρίζεσαι τον εαυτό σου
μετά από μια "απώλεια"....ή από μια αποτυχία.
Να πέφτεις. 
Αλλά να σηκώνεσαι. Αυτό εχει σημασία.
Γνώρισα έναν άνθρωπο υπέροχο, που αυτό το ξέρει πολύ καλά να το κάνει....
Κι έτσι ....
Μαθαίνω κ εγώ.... έχοντάς τον για παράδειγμα.
Ακόμα κι εν τη απουσία κάποιου ,μαθαίνεις.... 
Ολοι οι άνθρωποι που περνούν απ την ζωή μας.... ειναι μάθημα....
-κυρίως για τον εαυτό μας... κι εως που μπορουμε να φτάσουμε, ή τι στ' αλήθεια θέλουμε-
Κι ευλογία....
και το trainning.... συνεχίζεται
ωσπου να φτάσω σ' αυτόν που θα με "αγκαλιασει" , όπως ΕΓΩ.


Απίθανο? 
Δεν νομίζω.....





Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2011

ΜΙΛΑΤΕ? ΣΑΣ ΑΚΟΥΜΕ......(καποιες φορές, ακούγεται κ σαν απειλη αυτο ...ε?)

Σήμερα θα αναπολήσω τις τραγελαφικές στιγμές που έχουμε περάσει - εγώ κι οι συνάδελφοί μου-συνομιλώντας με συνδρομητές σε κάποια εταιρεία τηλεφωνίας.....
Παρακάτω σας αποθέτω, μερικές από τις πιο αξιομνημόνευτες ατάκες-στιγμιότυπα, που έχουν κάψει
πολλούς εγκέφαλους......μέσα στην προσπάθεια να εξυπηρετούμε σωστά, καμμιά φορά δεν τα καταφέρνουμε....

Συνδρομητής: Ναι , γεια σας, από Κολοπετινίτσα σας τηλεφωνώ....θέλω να μου κάνετε ΣΦΑΓΗ (!) στο
κινητό μου γιατί το έχασα......
Συνδρομητής: (2η παραλλαγή) Θέλω να μου σφραγίσετε, τώρα το κινητό μου, γιατι με κλέψανε!!!!!
(εννούν την γνωστή "φραγή κλήσεων")
___________________
Συνδρομητής: Ναι, καλημέρα, να σας πω..... το roaming*, είναι .... για τη Ρώμη????
Τηλεφ: ...............(!!!!!!!!!!!!) (κάψιμο) ....Ναι.(πηρε απόφαση οτι δεν υπάρχει γιατρειά)
Συνδρ: Α.....κρίμα.....γατι πάω Μιλάνο................!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
_____________________
Τηλεφ: Παρακαλώ με ακούτε? Δεν σας λαμβάνω γιατί κάνει διακοπές η γραμμή, παρακαλώ μετακινηθείτε αν μπορείτε .....
Συνδρ: Που να πάω ρε κοπελιά? Σ' ένα κελί 2 επί 2 είμαι! Εχεις ιδέα από φυλακές??????
_____________________________________________
Συνδρ: Πηρα να σας πω, οτι ψάχνω την κόρη μου που εχει κινητό στην εταιρεία σας,
εδώ και 1 μερα, κ δεν βγαζω γραμμή! θέλω να την πάρετε, και να της πείτε, να με πάρει
γιατί ανησυχώ!!!!!! Με καταλαβαίνετε? .....................
________________________________________
Συνδρ: θέλω το τηλέφωνο στην αντιπροσωπεία (!) σας εδώ στο χωριό μου...
Τηλεφ: Βεβαίως ειναι το 21350....
Συνδρ: Κάτσε ρε φίλε, σιγά σιγά, γιατί είμαι στο χωράφι, και το κάνω με τις πετρούλες....
Τηλεφ: Τι εννοείτε? Γράφετε σε πέτρα το τηλέφωνο?
Συνδρ: Οχι ρε φίλε, δεν έχω μολύβι μαζί μου, απλά , όσα νούμερα μου λες, τόσες πετρούλες βάζω....
Τηλεφ: (το βρίσκει εξαιρετικά σουρεάλ...) Δηλαδή? Σχηματίζετε τα νούμερα με τις πέτρες?
Συνδρ: Α....καλά, σιγά μη ζωγραφίσω κ όλας, απλά για κάθε νούμερο που μου λές κάνω αντίστοιχη στίβα με πετρούλες. Ποιό είναι το πρώτο νούμερο το 2? Ε, δύο πετρούλες, στο 1, μία πετρούλα
κλπ
Τηλεφ: Στο μηδέν τι θα βάλλετε? (είναι να μην το διασκεδάζεις, ώρες ώρες????)
Συνδρ: Μου πες κ μηδέν?...... ε τίποτα, Θ' αφήσω Κενό.....
(!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!απλά πράγματα.....)
___________________________________________________
(υπηρεσία καταλόγου κ διασκέδασης)
Συνδρ: Ναι γεια σας,θέλω να μου πείτε τι ώρα παίζονται τα Ιπτάμενα Δελφίνια...
Τηλεφ: .........εεεε.....Εννοείτε, τί ώρα φεύγουν τα ιπτάμενα δελφίνια....(φαντάζεται...)
από Πειραιά προς ποιον προορισμό επιθυμείτε?
Συνδρ: Οχι, εγώ στο Χαλάνδρι μένω......
Τηλεφ: ..........(το χει καψει ήδη)........Τι με ρωτήσατε ακριβώς?
Συνδρ: Τι ώρα παίζονται τα Ιπτάμενα Δελφίνια... και σε ποιό σινεμά?
Τηλεφ: ..............Τα "Ιπτάμενα Στιλέτα" εννοείτε ε?...........
___________________________________________________
Τηλεφ: Πείτε μου, παρακαλώ τα στοιχεία σας, για να δώ τον λογ/σμο σας...
Συνδρ: Με λένε, Γιώργο Δημοπουλο.
Τηλεφ: Ημ/νια γέννησης?(εχει καταλάβει οτι η φωνή ανήκει σε παιδί αλλά ,η γραμμή ανήκει σε άνθρωπο που γεννήθηκε το 1953)
Συνδρ: Δεν θυμάμαι.(!)
Τηλεφ: Σε παρακαλώ ,μπορείς να μου δώσεις τον πατέρα σου?
Συνδρ: ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ!!!!!  ....... (και  κλείνει).
____________________________________________________
Συνδρ: Γεια σας, πήρα, γιατί θέλω να κάνω μεταβίβαση του κινητού που μιλάμε στα στοιχεία μου.
Τηλεφ: Πολύ ευχαρίστως, αλλά θα πρέπει για να γίνει αυτό, να βρεθείτε και οι δύο ενδιαφερόμενοι,
σ' ένα κατ/μα μας , για να το υπογράψετε, ωστε να φαίνεται οτι συμφωνείτε και οι δύο,
καθώς επίσης, θα πρέπει μαζί σας να έχετε τις ταυτότητές σας, και το ΑΦΜ σας....
Συνδρ: Ρε κοπελιά, γιατί μου το κάνεις τόσο δύσκολο? Εγώ μένω στο εξωτερικό, το κινητό είναι
του φίλου μου , δεν έχω αφμ, ε, κι έλεγα μήπως μπορούμε να τα βρούμε μεταξύ μας......
Επίσης δεν σου κρύβω , οτι η ταυτότητά μου έχει αντρικό ονοματεπώνυμο....ενώ εγώ, κάθε άλλο
παρά άντρας  είμαι .....δεν ξέρω αν με πιάνεις......
Για δες τους λογ/σμους μου.....ειμαι καλή συνδρομήτρια.....ελα.....κανε μου τη χαρη............

(για την ιστορία, οι λογ/σμοι της κυρίας, ήταν ενας μέσος όρος 900 ευρώ /μήνα)
_______________________________________________
HARD ROCK
Συνδρ: Ναι γεια σας, θελω να μου πείτε τι καλύτερο μπορείτε να μου κάνετε, γιατι το κινητό μου
το πηρε ο γυιος μου, και το ριξε στη θάλασσα κατά λάθος, κ τώρα δεν δουλεύει....
Τηλεφ: (αφού έλεγχξε τα στοιχεία), ξέρετε Κυριε Παπαδόπουλε, εδώ φαίνεται οτι την αναβάθμιση
την κάνατε πριν ένα μήνα, με ποσό 300 ευρώ, και πήρατε ήδη συσκευή το μοντέλο....σδφαφδφ....
Συνδρ: Το ξέρω  ρε κοπελιά, αυτό ειναι το κινητό που πηρε ο γυιος μου, γι αυτό σε ρώτησα
τι μπορείς να κάνεις, γιατι δεν υπάρχει πια.
Τηλεφ: Θα πρέπει ν΄απευθυνθείτε στο ελεύθερο εμπόριο ,κυριε, δεν υπάρχει 2η επιδότηση σε λιγότερο από 10 μήνες τουλάχιστον....
Συνδρ: Καλά δεν πειράζει ,θα πάω σε άλλο δίκτυο , αφού εσύ δεν μ' εξυπηρετείς.....
Τηλεφ: Μα έχετε υπογράψει συμβόλαιο για τουλάχιστον 11 μήνες και...χρεώνεστε την επιδότηση,
δεν σας συμφέρει.....
Συνδρ: Να την πληρώσεις εσυ! Δεν υπέγραψα τίποτα! Να μου το φέρετε το χαρτί να το δώ!
Και θα σας κάνω κ μήνυση!
____________________________________
Τηλεφ: (ανοίγει την γραμμή με το γνωστό καλωσόρισμα) Καλημερα, Παπαδοπούλου, πως μπορώ να εξυπηρετήσω?
Συνδρ: (εν εξάλλω κατ/ση ήδη) ΠΕΣ ΜΟΥ ΠΩΣ ΣΕ ΛΕΝΕ ΤΩΡΑ!!!!! ΠΕΣ ΜΟΥ!
ΘΑ ΣΟΥ ΚΑΝΩ ΜΥΝΗΣΗ ΚΙ ΕΣΕΝΑ Κ ΤΟΥ ΠΡΟΙΣΤΑΜΕΝΟΥ ΣΟΥ, ΚΑΙ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ!!!!!!
Τηλεφ: Ονομάζομαι Παπαδοπουλου, όπως είπα και πριν, τι ακριβώς συμβαίνει?
Συνδρ: ΜΙΛΑΣ ΣΙΓΑ ΕΠΙΤΗΔΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ Σ' ΑΚΟΥΩ! ΘΑ ΣΑΣ ΚΑΝΩ ΜΗΝΥΣΗ ΟΛΟΥΣ!
ΜΟΥ ΡΘΕ Ο ΛΟΓ/ΣΜΟΣ......
Τηλεφ: (αρχιζει να καταλαβαίνει οτι πρόκειται για υπέρογκο ποσο) Μην ανησυχείτε, μπορουμε να σας αναλύσουμε τον λογ/σμο αν τον αμφισβητείτε, και να το σπάσουμε σε άτοκες δόσεις....
πείτε μου τα στοιχεία σας , για να μπορώ να τον ανοίξω.....
Συνδρ: ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ! ΘΑ ΣΟΥ ΠΩ ΕΓΩ ΠΟΣΟ ΕΙΝΑΙ, ΚΑΙ ΘΑ ΠΑΣ ΝΑ ΤΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙΣ ΕΣΥ! ΑΦΟΥ ΜΟΥ ΠΕΙΣ ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑ ΣΟΥ, ΚΑΙ ΤΑ ΒΡΟΥΜΕ ΜΕ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ!
Tηλεφ: (προσπαθεί να βρει τρόπο να προσεγγίσει το πρόβλημα) Για τι ποσό μιλάμε? Μπορεί να γίνει
καλλίτερος διακανονισμός....
Συνδρ: ΕΙΝΑΙ 17 ΟΛΟΚΛΗΡΑ ΕΥΡΩ! ΕΓΩ ΚΑΘΕ ΜΗΝΑ ΠΛΗΡΩΝΩ ΠΑΝΤΑ 12!!!!!!!
ΜΕ ΚΛΕΒΕΤΕ! ΕΓΩ ΔΕΝ ΜΙΛΑΩ ΣΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΠΑΝΩ ΑΠΟ 12 ΕΥΡΩ!!!!!!

(Για την ιστορία, δυστυχώς διακανονισμός σε ποσά διψήφια, δεν γίνεται ποτέ)
__________________________________
Kι ένα τελευταιο....
Προπερσυ, λαβαμε μύνηση από δικηγορικό γραφείο στο Κολωνάκι,
για έναν συνδρομητή που πηγε ν αγορασει συσκευη, και του χάλασε μεσα σε ΜΙΑ μερα,
και γι αυτο κατηγορούσε, τον πωλητή στο κατ/μα μας.
Το συμβάν ειχε ως εξής:
Ο συνδρομητής πάει ν ' αγοράσει συσκευή κι αφού επιλεγει, την ανοίγει , την πληρώνει,
του βάζει ο πωλητής την κάρτα σιμ για να μην ταλαιπωρηθεί αργοτερα μόνος του,
και στο τέλος τον συμβουλεύει, οτι θα πρεπει να το φορτίσει τουλάχιστον 6 ώρες στο νερο.
Την επομένη ο συνδρομητής, εμφανίζεται εν εξάλλω κατ/ση με χαλασμένο κινητο
λέγοντας;
"Αυτος ο άχρηστος μου ειπε να το βάλλω τουλαχιστον 6 ωρες στο νερο".......
_____________________________________________________________

ελπίζω να χαμογελάσατε.... και να δειξετε λίγη κατανόηση, για όλους αυτούς τους ανθρώπους με τους οποίους μιλάτε πίσω από ένα τηλέφωνο σε οποιονδήποτε φορέα....πιστέψτε με....εχουν ακούσει τα πάντα!
Καλημερα σας,
τούτη την βροχερή ώρα......


*roaming= περιαγωγή, η δυνατότητα να μιλάς στο εξωτερικό (με την συνεργασία των εταιρειων)



Τρίτη 11 Οκτωβρίου 2011

Το ΕΡΩ-ς-τημα....Δεν θ' απαντηθεί ποτέ.....

Κι εκεί που καθόμουν που λες μια χαρά...
στα δύο μου αυγα....
Χτυπάει η πόρτα.... (ΝΟΚ ΝΟΚ ΝΟΚ! - δυνατά)
Σκέφτομαι να ρωτήσω, πριν ανοίξω... όπως μ' έμαθε η μαύρη Αθηναική μοίρα...
αλλά εντελώς αφηρημένη.... και με χαλαρές σκέψεις στο μυαλό,
Ανοίγω.
Μια γλυκιά αύρα κι απότομη, μου παίρνει τα μαλλιά, και κάνω ένα βήμα πίσω, από την φόρα της...στην πόρτα,
κανείς!
Κλείνω.
Στέκομαι, αμίλητη, αλλά χωρίς να το συνειδητοποιώ χαμογελάω, στην όμορφη, γλυκιά, αεράτη,
και μοσχομυριστή αύρα που ακόμα τυλίγεται γύρω μου.....κι ακόμα μου ανακατώνει τα μαλλιά,
σαν να μπαίνει ρεύμα αέρος σ' όλο το σπίτι.....
Κλείνω τα μάτια, αγκαλιάζω τα πλευρά μου , και εισπνέω βαθιά.....
για κάποιον ανεξήγητο λόγο.... μυρίζει 'εντονο αρσενικό.... και μ' αρέσει..... Μ' ερεθίζει σύγκορμη....

Ανοίγω τα μάτια, τινάζω το κεφάλι μου, να ξεθολώσουν οι σκέψεις....
και ,
συνεχίζω αυτό που έκανα και πριν το χτύπημα στην πόρτα μου,
ξεχνώντας το, ως τυχαίο περιστατικό, και μη δίνοντας καμμία σημασία.....
Μέσα στο σπίτι, υπάρχει κόσμος....
Τηλέφωνα χτυπάνε, για δουλειές ή για ραντεβού για καφέ κ διάφορες εξόδους.....
Συνεχίζω να μυρίζω το άρωμα....χωρίς την συνείδηση οτι , όντως το κάνω....
Η πόρτα ανοίγει κ κλείνει πολλές φορές.... για φίλους και για εχθρούς,
για συγγενείς και για χρωστούμενα....
 για Καλωσόρισμα... μα και για Αντίο....
Μέσα στο σπίτι αλλάζει το σκηνικό, από νύχτα σε μέρα, από Καλοκαίρι σε Χειμώνα....
από πολύ βαρύ οικιακό εξοπλισμό σε μία κ μοναδική καρέκλα......
Το άρωμα όσο περνάει ο καιρός μυρίζει δυνατότερα.... και παρεισφρύει σ' όλους τους πόρους του δέρματος,
αλλά και του μυαλού εν τέλει...
Ειμαι ευτυχισμένη, με συνεπαίρνει....στροβιλίζω γύρω μου, τραγουδώντας....
Γιατί τραγουδάω? Αναρρωτιέμαι ξαφνικά....
Αποκτά μιλιά, κι αρχίζει να σιγοτραγουδάει κι αυτό....
γιατί με θέλεις....μου απαντάει, γιατί για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου,στην ανύπαρκτη αιωνιότητα, Μπορείς να μ' έχεις!
.....να ψιθυρίζει λόγια που ήθελα ν' ακούσω.....
αποκτάει αφή, και μ' αγγίζει.... με χαιδέυει.... με χαιδεύει κι εκεί που πολλοί δεν τολμούν να χωθούν.....Με χορεύει....
και με στριφογυρνάει..... και με σφίγγει
και με διώχνει....και με σπρώχνει..... και με χαστουκίζει.....
και Πονώ!

και μετά Σιωπή.
και τίποτε άλλο.

Γιατί πονώ? 

Συνήθως οι άνθρωποι θυμώνουν όταν τους πάρουν αυτό που τους δώσανε, ξαφνικά και χωρίς αιτία,
αλλά 
δεν έχω αυτήν την "πολυτέλεια"...
με ποιόν να θυμώσω? Με τί να τα βάλλω?
Με το τίποτα?
Με τον αέρα?
Η με το άρωμα?.....
Χαμογελώ και πάλι, με συνείδηση αυτή τη φορά..... οτι γεύτηκα..... το ωραιότερο ίσως των αρωμάτων.....
Για φαντάσου να μην είχα την τύχη....να το μυρίσω ή να το γευτώ....Ποτέ?..............
Τι κρίμα να μην μπορώ να το έχω κ πάλι.....
Να μην μπορώ να το κλείσω σε μπουκάλι......
Να μην μπορώ να το "πείσω".....να μείνει μέσα μου.....Πάνω μου....για
"πάντα"....

Πόσο τραγικά Λίγος, και άδειος νιώθει ο άνθρωπος....
μπροστά στη μαγεία που τελειώνει.........

(το ερώτημα δεν θα απαντηθεί ποτέ....)

Τετάρτη 7 Σεπτεμβρίου 2011

ΔΙΑΚΟΠΕΣ VOL 3 - ΡΟΔΟΣ

Φτάνουμε στην όμορφη Ρόδο 6:15 το πρωί.... κ πίνουμε τον πρώτο καφέ σε "σουηδικό" που μόλις άνοιξε, κοιτώντας την θάλασσα.....
Η Ρόδος μυρίζει μεσαίωνα....από το κάστρο και μέσα..... νομίζεις οτι έχεις κάνει ταξίδι στον χρόνο
και σε κάθε πετρόστρωτο στενό που διαβαίνεις ολο και νοιώθεις παρουσία Ιπποτών...
Λες, τώρα θα σκάσει μύτη ο Ναϊτης με την πανοπλία του, πάνω στο άλογό του......
Το βραδάκυ φωτίζουν αυτά τα στενά τόσο, σαν από παλιά εποχή, και κάποιοι μουσικοί πλανόδιοι,
παίζουν καθισμένοι σε μισοσκόταδες γωνιές..... ααααχχχχ θεοί....μιλάμε για άλλη χιλιετηρίδα!!!!!


Μένω μέσα στο κάστρο , σ' ενα σπίτι που χτίστηκε το 1517...και πρόσφατα ανακαινίστηκε.... δίπατο.
Μ΄εναν μακρόστενο κήπο...που η φίλη μου, εχει φτιάξει υπέροχα, και μεταξύ λουλουδιών και δενδρυλίων εχει δημιουργήσει και μίνι κήπο με ζαρζαβατικά.... και κάθομαι στο τραπεζάκι με την ομπρελίτσα του, και τα χαζεύω....
Η υπόσχεση - στοίχημα που συζητάμε, ειναι το 2017 να κάνουμε πάρτυ για τα γεννέθλια του σπιτιού!
Θα κλείνει το καμάρι μας τα 500!!!!!...... Ε, κι άμα είναι άλλος μέσα.... τον καλλουμε κι αυτόν βρε
αδερφέ..... σιγά τώρα.....θα χαλάσουμε τις καρδιές μας?????......
Η φίλη μου φεύγει για δουλειά, κι εγώ πέφτω για ύπνο.....(ειμασταν από την προηγούμενη μόνο με 3 ώρες....αλλά εκείνη ειναι παλικάρι....εγώ πάλι, κάνω διακοπές)
Η Ρόδος για άλλη μια φορά όπως διαπίστωσα, είναι νούμερο ένα, στις προτιμήσεις των διακοπών
πολύ κόσμου, κι από διάφορες χώρες!
Οχι άδικα.... οι θάλασσες δροσερές, οι παραλίες περίσσειες....οι τιμές μονο στην χώρα ακριβές....
και μέρη να δεις...... Απειρα! Δεν τελειώνουν! Και καταπράσινη!
Εχω κι ένα θέμα με τις Κυκλάδες που τις έχω φάει με το κουτάλι χρόνια, και ως παιδί πόλης
μου λειπει τρελά το πράσινο.... και στη Ρόδο παίρνω το αίμα μου πίσω!
(νομίζω οτι οι Κυκλάδες με εξαίρεση την Σύρο, εχουν κλείσει τον κύκλο τους για μένα).
Οι μέρες κύλησαν με νέες γνωριμίες.... εξορμήσεις στα Μπαρ του Καζίνο... εκμάθηση νέων κοκτέιλς,
ανακάλυψη του Ρεμπέτικου στην πόλη (πέρσυ το 'χα χάσει αυτό το σποτ)και ειδικά την νύχτα που πηγαμε....ζούσαμε σκηνικό που θα το ζήλευε κάθε σκηνοθέτης.
Ειμασταν , ένα τραπέζι με τέσσερις νεαρές - δεν θέλω σχόλια- και τρυφερές υπάρξεις.... (οχι οι φίλες μου είναι καλλονές).... κι αρχίζω παρατήρηση τραπεζιών :
δίπλα μας από δεξιά, είναι ενας ΜΟΝΟΣ του, τεράστιος καραφλός με γυαλιά, γραβάτα και ναύλον τζάκετ (με 80 βαθμούς κελσίου τωρα).....ο οποίος κάθε φορά που ειμαστε στο τσακίρ κέφι (τραγουδάμε ή χτυπάμε παλαμάκια) μας κοιτάει εντονα και αυστηρά (τύπου ειμαστε σε εκκλησία μην αυθαδιάζετε! )......Μνησθητί μου κύριε....
από πίσω μας, κάθεται μια παρέα μ' εναν τύπο που φοράει σκισμένο τζην, καουμπόικες μπότες με λουριά, πουκάμισο και γιλέκο και καουμπόικο δερμάτινο καπέλο (τι διάολο μόνο εγώ έσκαγα εκει μέσα?) κι έχει ενα τεράστιο μουστάκι, και μια φίλη ανγώστου καταγωγής με σκισμένο σορτσάκι κ ανύπαρκτο T-shirt... και χαμουρεύονται πολύ σοβαροι.....(ιεροτελεστία τύπου) και άλλοι δυο φίλοι τους μουγγοί.
Μπροστά μας, είναι ένας καλοβαλμένος τζέντλεμαν , γύρω στα 60 φεύγα....με την κόρη του (βία 19 χρονών) η οποία πίνει κάτι μεταξύ νερού ή τζιν - τόνικ , αυτός έχει ανοιξει Jhonny για πάρτη του, και στην συνέχεια ανακαλύπτουμε οτι ειναι ερωτευμένο ζευγάρι και μάλιστα πολύ ευγενικό,
και η κοπέλα πήγαινε πρώτη φορά σε ρεμπετάδικο.... κι έιχε ένα εσωτερικό κ άφωνο ενθουσιασμό!....(??????)
(σε αντίθεση με μας πάντα....σχεδόν όλοι ειναι μη ενθουσιώδης κ άφωνοι αλλά αυτή το παράκανε με την ησυχία της για την ηλικία της....) αριστερά μας ήταν 3 νεαροί οι οποίοι ουδέποτε σήκωσαν κεφάλι
από το ποτήρι τους και τους ξηρούς καρπούς τους, σαν να κηδεύανε κάποιον... δεν ξέρω αν αντάλλαξαν καν κουβέντα μεταξύ τους.....
(δεν ξέρω αν το πιάσατε , αλλά μέχρι τώρα σας περιγράφω πόσο ΤΕΛΕΙΑ περνούσαν και σε τι τρελά κέφια ήταν όλοι , εκτός από μας....)
και Μπροστά στην πίστα...... Αααααχ μπροστά στην πίστα.....ήταν τα καλύτερα παιδιά!....
Κρίμα που μας βάλλανε μακριά τους , ένεκα που δεν είχαμε κλεισει τραπεζάκι, πήγαμε ξέμπαρκοι....Αχ!
Στην μέση, ήττο μία παρέα με γυναίκες άνω των 55 έως και 80. (ηταν κι ένα απίστευτα ερωτευμένο ζευγάρι αντίστοιχης ηλικίας πολύ "ακριβού γουστου"....αλλά ήταν μοναδικοί)
Κάνανε το μαγαζί ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΟ στην κυριολεξία! Κατ' αρχήν ήταν οι μόνες που χορεύανε στην πίστα, ΤΑ ΠΑΝΤΑ!,
Επίσης εκτός από μας, ήταν οι μόνες πραγματικά "σέξυ" καθώς ήταν πολύ προσεγμένες και ντυμένες λίγο φανταιζύ, αλλά....Κυρίες! Με το τραγούδι τους, το κέφι τους, τον χορό τους, τα ΑΝΥΠΑΡΚΤΑ σουτιέν τους!
Οχι , αυτό το υπογράφω το κοιτάξαμε εξονυχιστικά όλοι.....δεν υπήρχαν σουτιέν σ' αυτή την παρέα.....
Δεν ξέρω, μήπως το χαν κανονίσει από νωρίτερα, να ντυθούν με θέμα βρε αδελφέ.... πως λεμε τις απόκριες, θα ντυθούμε κολομπινες? Η θα ντυθούμε στα κόκκινα? Ε, αυτές συμφωνήσανε να μην βάλλουν σουτιέν. Μπορεί να μην είχαν βάλλει ούτε κυλοτάκι... δεν το κατάφερα αυτό να το εξακριβώσω και θέλω να ειμαι ακριβής σ' αυτά που σας γράφω....Πάντως τα σουτιέν τους είχαν "αδεια" εκείνο το βράδυ...
Εκ δεξιών αυτών των κοριτσιών, κάθεται μια άλλη συγκλονιστική παρέα , πάλι μόνο γυναίκες
μεταξύ 25-35 (λίγο απροσδιόριστη ήταν η ηλικια) απλά αυτές δεν ήταν καθολου μα καθόλου φανατικές....(παρ' όλα αυτά εκτός από μία, φορουσαν όλες σουτιέν!)
Οι περισσότερες ήταν ντυμένες με άρβυλα , τζην ή φανταρικά τύπου παντελόνια κι ένα
απλό άσπρο ή ριγέ T-shirt, (τα 3 αγόρια δίπλα μας, ίσως ήταν πιο προσεγμένα ντυμένα...!!!!αν και κακόκεφα)
και μία ήταν η αγαπημένη μου....φορούσε ότι μ αρέσει να φοράνε οι άντρες που γουστάρω.....
κατ' αρχην είχε μαλλί βαμμενο μες και κουρεμένο πανκ με φαβορίτες!!!!. Πουκάμισο στενό με ελαφρώς σηκωμένα μανίκια, κι ελαφρώς ανοιχτό ελεύθερα ριγμένο πάνω από το παντελόνι το οποίο ήταν χαμηλοκάβαλο ωστε να φαίνεται το "λογοτυπο" από το λάστιχο στο μποξεράκι....ζώνη χύμα από πάνω....και all star....(μάλλον ηταν η γόησσα της παρέας)
Ειχαν απίστευτο κέφι.... τόσο απίστευτο που παραπατούσαν με το που μπήκαν στο μαγαζί... και συνέχεια τους "έτρωγε" η μύτη τους.....(ο νοών νοειτω) παρ' όλα αυτά, τραγουδουσαν τα πάντα, δεν ξέρω τι λόγια λέγανε βέβαια, γιατί όπως ανοιγοκλείνανε τα στόματά τους, δεν συμπίπταν με τα λόγια
κανενός από τα τραγούδια που έλεγε η κομπανία, σαν να έβλεπα βραζιλιάνικο μεταγλωτισμένο
ενα πράγμα ....τες πα.... και τσουγκρίζαν τα ποτήρια τους, και γελάγανε (μόνιμα)
και χορεύανε....(τώρα βέβαια, η αλήθεια ειναι , επειδή εχω μαθητέυσει σε σχολή , οτι εχασα και όλα
τα βήματα, του ζεμπεκικου, τσιφτετελιού, μπάλου, χασάπικου, καθώς ΟΛΑ τα χορεύανε ως rave-trans!!!.....αλλά όπως κ να χει , διασκεδάζαν τα κορίτσια....)
(είχα χρόοοονια να δω gay κορίτσια... μου κανε φοβερή εντύπωση....όχι γιατί μ'ενοχλεί, προς θεού, κάθε άλλο....αλλά μου φαίνεται παράξενο πως , όντως όλα τα χαρακτηριστικά , ήταν σαν να βλέπω
αγόρια....και μόνο αγόρια!! Μόνο τα σουτιέν με παρέπεμπαν σε άλλο φύλλο....εντυπωσιακό !)
και το αριστερά τραπέζι από τις "κυρίες χωρίς σουτιέν"....
Ήταν μια καθ΄ όλα συμβατική παρέα, με νεαρούς ανθρώπους....που ψιλοδιασκέδαζαν... μέχρι που σηκώθηκε μιά φίλη από αυτούς, να χορέψει..... και σπάσανε ΟΛΟ το μαγαζί , από την χαρά τους....(μετά μαζί τους κι εμεις)...
Η κοπέλα - να ναι καλά όπου κι αν είναι , και να βρίσκει δύναμη από παντου - είχε καρκίνο. Σε μάλλον ψιλοπροχωρημένο στάδιο γιατί την πήραμε πρέφα ΌΛΟ  το μαγαζί, δεν σηκώθηκε κανείς άλλος να χωρέψει, δίπλα της,
και βαρούσαμε όλοι, συγκινημένοι παλαμάκια για την ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΤΗΣ.....και για πάρτη της , καθώς από το μαγαζί την κέρασαν ενα μπουκάλι κρασί, της πέταγαν λουλουδια άσχετοι, και σπάγανε ποτήρια από παντου!.....
Πάντα υπάρχει χώρος στη ζωή για γλέντια....Στην παρέα μου, ανοίχτηκε κι άλλο μπουκάλι κρασί....
κ η βραδιά έκλεισε γεμάτη εικόνες κ έντονες εντυπώσεις από μια καθαρή μικρογραφία ΟΛΗΣ της
κοινωνίας μας...μέσα σ'ενα ρεμπετάδικο...
Μαρκυγόρησα πολύ γι αυτήν την βραδιά, όχι γιατι δεν πέρασα σούπερ γενικά στη Ρόδο , όπως πάντα
αφού ειναι δυο από τις πολύ καρδιακές μου φίλες εκει....
Αλλά γιατι εντυπωσιάστηκα για την ποικιλία των ανθρώπων που είδα, οτι δεν ΚΟΛΛΑΓΑΝΕ καθόλου
με την διαφορετικότητά τους.....Μ' αρέσει αυτο...τόοοοοσο πολύ.....
Μ' αρέσει η συμφιλίωση με την διαφορέτικότητα..... Ας το καταλάβουνε πια ΟΛΟΙ οι Δηθενιστές
που μας έχουν πρήξει τ' αρχιδια με το μουφα στατους τους, και το θεατρινισμό της ανουσιολογίας!!!!!
ΕΛΕΟΣ!!!!! Ας είμαστε κάποτε , αυτοί που πραγματικά είμαστε! Με σεβασμό στον εαυτό μας, και στον άλλον δίπλα μας....
Ψεμματα και φούσκες, μονο στο εαυτό τους λένε.....ΤΟΣΟ ΗΛΙΘΙΟΙ ΠΙΑ?????
...............................................

Και μετά από αυτό το χαριτωμένο ξέσπασμα....
Κλείνω την τριλογία των διακοπών μου... Γεμάτη  , στο ΕΠΑΚΡΟν!!!!!!

............και πάω για δουλειά.
                                          η εν λόγω φωτο, ειναι της Κας Φιλιώ Αλαμανιώτη

Τετάρτη 24 Αυγούστου 2011

ΔΙΑΚΟΠΕΣ VOL 2 - PART 2. ΛΙΜΝΗ ΠΛΑΣΤΗΡΑ

Mε τρεις ώρες ύπνο, και 2 1/2 καφέδες (ο ένας στο χέρι) πάμε στο προκαθορισμένο ραντεβού στο
κωμ/ριο.....για να γίνουμε οι πρέπουσες "κουκλες"....
(Δευτερο σοκ για την πρωτευουσιάνα στις τιμές κωμ/ριου περιοπής..... όταν ρώτησα, νόμιζα οτι άκουσα 35 ευρώ.....ξαναρωτάω και μου λενε δυνατά....
 ΔΕΚΑΠΕΝΤΕ κοπέλα μου, αμα είχε τόσο θα το κλείναμε το μαγαζί.....!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
πουτάνα Αθηνα.......
καργιολα....μου χεις φάει τη ζωή και τα λεφτά μου ΟΛΑ!!!!!!....-
 το μελοποίησα κ όλας....θα σας το τραγουδήσω μια μέρα).
Φευγουμε για Λίμνη Πλαστήρα...... ωωωωωωωω Δία μου..... Ηρα μου....Ερμή και Αθηνά μου.......
τι ΔΡΟΣΙΑ ηταν αυτη.....
Υψομετρο περί τα 1300μ. μέσα στα έλατα, οι Αθηναίοι (πηρα τηλ. ανταπόκριση) λιώνουν στο κάρβουνό τους, κι εμείς.....φοράμε τις πρώτες ζακέτες......
και ως γνωστές ματαιόδοξες, για την δεξίωση φοράμε και τουαλέτες εξώπλατες, στράπλες, αεράτες,
αραχνοϋφαντες κλπ κλπ.....
Αφού ντυσαμε την νύφη κάνοντας τα γνωστά αστεία....ΑΑΑααααα είχαν κ σουίτα στο resort, με εξτρα δωμάτιο με 2 διπλά κρεββάτια.....όποτε σιγουρέψαμε οτι δεν θα τους αφήσουμε μόνους την πρώτη...(!!!!) νύχτα του γάμου μεσ' στους λύκους μη και φοβούνται τα παιδιά....
και, πηηηηγαμεεεε για καφεεεεεε........
 χαλαρώσαμε δε, τόσο πολύ στον καφέ (με θέα πιάτο όλη την λίμνη και την βλάστηση να οργιάζει) όπου χάσαμε τα κορναρίσματα της νυφικής λιμουζίνας....
και μέχρι να πληρώσουμε και να μπουμε στα 100 αυτοκίνητά μας....σχεδόν είχε φτάσει στην εκκλησία! (τι βιάζεσαι καλή μου......) ευτυχώς την πήραμε στο κινητό και μας περίμενε ν' ανεβουμε
για ν' ανεβεί μετά......(!!!χε χε χε)
Ο γάμος ήταν να έχει δύο παππαδες, όπως κάθε καλό κλαμπ που σέβεται τον εαυτό του, οφείλει να
έχει δύο Dj'S.....ε, ο ένας την έκανε με ελαφρά.....(ένεκα κάτι υποχρεώσεων σε άλλο χωριό...)
και μείναμε με τον γέροντα της φυλής "Ξεχασόλ".....ο οποίος ήτο γλυκύτατος, ταχύτατος και ΟΥΔΕΙΣ
άκουσε τί στα διάλα είπε!!!!!!!!!! Τα λεγε στην γλώσσα της φυλής του , με κλειστό στόμα όπως οι
λόρδοι, και μουρμουριστά! Θεός ο παππους , Θεός!
Μετά το μυστήριο (τώρα κατάλαβα κ γιατί λέγεται έτσι.... είναι Μυστήριο πράμα, το ΤΙ λένε οι παππάδες γιατί, α) κανείς δεν ακούει και β) αν ακούει δεν καταλαβαίνει!)
θα πήγαινε το ζεύγος για φωτογράφιση της Θεσσαλικής Vogue, οπότε είχαμε "ελεύθερη ώρα"
Γιουουουουπιιιιιιιι.....
Πετάγεται μία, και λέει: μωρέ , έναν ολόκληρο καφέ, τον έπινα τώρα.....
Δευτερη: κι εμένα έχει στεγνώσει το λαρύγγι μου, κανα τσιπουράδικο δεν έχει εδώ κοντά?.
Τρίτος: κι εμένα μ' έχει κόψει μια λόρδα.....
Γυρίζει η Καρδιτσιώτισα με χαλαρό και πολύ σοβαρό ύφος και λεει: Αφήστε το πάνω μου!
Με δυο δρασκελιές φτάνουμε σ' ένα τσιπουράδικο κάτω από την εκκλησία, όπου σκάμε μύτη
περί τα 16 ατομα, κυριλέ ντυμένα, και ανακαλύτπω οτι μονο ΕΓΩ η ξενέρωτη, παραγγέλνω καφέ!
Ολοι οι άλλοι παρήγγειλαν τσίπουρα  με όλων των ειδών τους μεζέδες, και ξαναβρέθηκα να πιω
μισό καφέ, για να το αντικαταστήσω γρήγορα μ' ενα ποτήρι τσίπουρο, μετά από τον αμείλικτο χλευασμό και εξευτελισμό που υπέστην από την ομίγυρη......
Το ζευγος πέρασε από δίπλα μας, για την φωτογράφιση στην λίμνη, κι όλοι αμέριμνοι, τους χαιρέταγαν μ΄ενα ποτήρι στο χέρι, και μισό κοκορέτσι στο στόμα (γιατί απείλησαν το μαγαζί οτι
ΔΕΝ ΘΑ ΦΥΓΟΥΜΕ από δω, αν δεν μας σερβίρουν αυτο που ΜΥΡΊΖΕΙ έτσι........)
κι αυτοί με ανοιχτό το στόμα, μας φωνάζαν μέσα από το αυτοκίνητο, "παιδιάαααα, έχουμε δεξίωση στο
ξεν/χειο με ΦΑΑΑΙΙΙΙΙΙΙΙ".....
Ε καλά, λες και δεν μας ξέρανε......είναι να μην μυρίσουμε αλκοόλ εμείς.....
Αφού στην Ανασκαφή κάποτε, ρώτησε μια γηραιά αρχ/γος τον προϊστάμενό μας...."Τι έχουν τα καημένα τα παιδιά και όλο πίνουν????"....

Πήραμε τα πόδια μας, μάλλον ,
πήραμε τις ρόδες μας καμμιά ωρίτσα μετά (οχι , γιατί στις υποχρεώσεις μας, ειμαστε στην ΩΡΑ ΜΑΣ όσο τύφλα κι αν γίνουμε) για το ξεν/χειο - δεξίωση - όπου κάναμε μεγάλη κι αισθητή είσοδο, αφού όλοι φοράγαμε στο πέτο, μια -ΚΑΘΌΛΟΥ- διακριτική κονκάρδα, οπου απεικόνιζε το κόμικ του νυφικού ζεύγους με τα πραγματικά τους πρόσωπα, και από πάνω λεζάντα με κεφαλαία γράμματα " I LOVE KARDITSA".....χο χο χο! (βλ. φωτο στο τέλος)
(όχι θα τους αφήναμε κυριλέ χωρίς ξεφτίλες....δεν υπάρχει αυτό για την παρέα μας, αρκετά μας πείραξε που η ψωνάρα η φωτογράφος τους, δεν μας άφησε να βγάλλουμε ούτε μία
χιουμοριστική φωτο με την νυφη.... μην της πέσει η μύτη....) και φυσικά ως γνήσιες "βλάμισσες" (έτσι λένε τις φίλες - νυφης στην Θεσσαλία) φοράγαμε κι επίσης "διακριτικά" ΡΟΖ στεφάνια με κοδέλες κ λουλουδάκια , Ο,ΤΙ ΠΙΟ ΚΙΤΣ βρήκαμε στα Jumbo... (θέλαμε να πάρουμε και σπαθιά με ακτινες Χ, για να το ξεσκίσουμε τελείως, αλλά δεν βρήκαμε 12......κρίμα, την άλλη φορά).
Φυσικά ΗΠΙΑΜΕ, (για την ακρίβεια πίναμε μέχρι το τέλος του γλεντιου)
και φάγαμε μόνο τις σαλάτες και τα ορεκτικά.... (από τους λίγους γάμους περιοπής που πετάχτηκε τόοοοσο φαί, στοιχηματίζω!) και φυσικά παρ' ό,τι ΚΑΜΠΟΣ η νύφη παρείγγειλε για το σόι της
(ΕΜΑΣ ΕΝΝΟΩ και ουχί, τους συγγενείς της) νησιώτικους μπάλους!!!!!! χο χο χο
Είχε πολύ φάση, να βλέπεις τους Θεσσαλούς να μένουν απορρημένοι, όταν σβήναν τα "κλαρίνα"
για να πάρουν την θέση τους τα "βιολιά"!!!!!!
Και φυσικά τιμήσαμε χορεύοντας ολοι,την "πατρίδα" που μας ένωσε!
Διότι φίλοι μου αγαπητοί....
Στην καρδιά της αυτή η παρέα, είναι νησιώτικη, γιατί γνωριστήκαμε όλοι στην Σαντορίνη....και παρ΄ότι ξενιτευτήκαμε για τις "πραγματικές" ή φτιαχτές πατρίδες μας, η Θήρα, θα 'ναι πάντα η Γεννέτειρα
της "οικογένειάς" μας...... του κωλόσογου της παρέας μας δηλαδή........
Εννοείται οτι ξεσκίσαμε αργότερα το ροκ και τους Abba......
και πήγαμε για ύπνο στις 7 το πρωί.......(γιατί το ζευγάρι ήθελε να πάει να κοιμηθεί, ποτέ μου δεν
κατάλαβα.....τς τς τς.....)με πιτζάμες ΚΑΙ κουβέρτες!!!!!!!!(παρά το αλκοόλ που ήπιαμε, φανταστείτε για τί κρύο μιλάμε. Και είμασταν και στο σαλέ της κολλητής 10 άτομα σε 4 δωμάτια!)
Την επόμενη πήγαμε παλι, ΟΛΟΙ μαζί (και το νυφικό ζεύγος εννοώ) για καφέ και τσίπουρα και φαί,
σε διπλανό χωριό οπου κουτσομπολέψαμε και λύσαμε οτι κενά είχαμε της προηγουμένης βραδιάς
ξαναθυμίσαμε στον γαμπρό οτι πήρε νύφη από Μασωνική Στοά.......(μη ξεχνιόμαστε...ένα γερό Λόμπυ είναι οι σωστές παρέες, αν και η ξαδέλφη του ήταν έτσι κι αλλιώς μέλος του Λόμπυ μας....)
και
αποχαιρετιστήκαμε για την πορεία που ειχε ο καθείς, στην πόλη του, ή στην συνέχεια των
διακοπών του,
κι ήταν η πρώτη φορά που δεν στεναχωρεθήκαμε τόσο.....γιατί το ραντεβού μας
ανανεώθηκε σ' ένα μήνα από τότε (23 Ιουλίου ήτον) για το 2ο μεγάλο γεγονός της χρονιάς....
Δυο από την Μασωνία μας, κλείνουν τα 40......(όχι παληκάρια....Καλοκαίρια) και θα γίνει...........

Εγώ πήρα τουτού, και Ροδίτισσα κολλητή, με 3η στάση στην Αθήνα , για αλλαγή κ πάλι γκαρνταρόμπας.....
Επομενη στάση....ΡΟΔΟ ς......αμάραντο!!!!!!!!




(συνεχίζεται...)

Πέμπτη 4 Αυγούστου 2011

ΔΙΑΚΟΠΕΣ VOL 2 - PART 1. ΚΑΡΔΙΤΣΑ.

Το δεύτερο μέρος διακοπών μου είχε άλλο θέμα.
Το θέμα ήττο "γάμος".
Ξέρετε, για μας τους κοντά στα 40 ....(τα δεύτερα άντα κ τελευταία πλέον) το να ενώνεται κανείς
με τα δεσμά του γάμου υπό των ήχων παππάδων.......είναι :
1)Κουλό!
2)Ψιλορομαντικό (ανάλογα από πια πλευρά το βλέπεις)
3)Ελπιδοφόρο (οτι και καλά , πάντα υπάρχει χώρος στην ζωή για νέο ξεκίνημα
με πολλή δόση έρωτα.....όσων χιλιετιρίδων κι αν είσαι)
...και ειδικά στην ζουρλοπαρέα μου αυτό το σπορ, είναι σπάνιο, καθώς ακόμα κι αν έχουμε έτερον
ήμισυ......δεν βρίσκουμε λόγο να το παντρευτούμε!
 Συνεπώς επειδή η νύφη αποφάσισε να τα κάνει όλα μαζί (έρωτα,ξεσπίτωμα, αλλαγή πόλης - είναι από Κόρινθο, δουλευε Αθήνα - συγκατοίκηση, γάμο, μόλις λήξει κι η δεκαετία των πρώτων "άντα" -μεθάυριο-θα πάρει δώρο κι έναν γυιο!) αποφάσισε να ενωθεί και η παρέα
(να ένα καλό που βρήκα στους γάμους! ενώνεται το κωλόσογο της ζουρλοπαρέας)  απ' όλα τα μήκη
και πλάτη της χώρας τούτης. (ήρθαν κολλητοί από Θηρα, Βόλο, Ρόδο, Αθήνα, Κόρινθο,Πάτρα )
Μέρος βου, λοιπόν στις διακοπές, κάνουμε μια στάση Αθήνα για γενικό ρεκτιφιέ (και πέταμα που λένε
κι οι κολλητοι, κοινώς μανικιουρ - πεντικιουρ - μαλλί) και αλλαγή γκαρνταρόμπας!
Γιατί αγάπη μου, τι να το κάνεις το μαγιώ κ τις χαβαγιάνας, αμα ο γάμος δεν είναι σε θάλασσα?(μέσα σε θάλασσα! ααααχχχχ....αμα ξαναπαντρευτώ θα τον κάνω εντός θαλάσσης κ μάλιστα σε συγκεκριμένο βάθος! )
Περιμένοντας και την άλλη κολλητή από Σαντορίνη, ν' ανεβούμε με ένα αμάξι Καρδίτσα, που είναι
και η πρώτη στάση για το bachelor!
Το οδοιπορικό , είναι σούπερ χλιδάτο. Αφ' ενός βρήκα μια γυναίκα συνοδηγό, που δεν κολλάει
στην ταχύτητα με τίποτα, ακόμα κ όταν οδηγεί άλλος! Μεταξύ μας, αυτή οδήγησε τα 3/4 του δρόμου
μιας κ έχει ξαναπάει άπειρες φορές, κι έτρεχε και με 160 κ βάλε! Σούπερ σας λέω, Ζζζζζάαααχαρη! Με το αιρκοντισιον μας, το φρεντάκι μας, τα τσιγάρα μας και κυρίως την ανταλλαγή των απόψεων και ιδεών
περί ζωής και άλλων δαιμονίων....(ξέρεις αυτά που σε πιάνουν πριν από ένα γάμο κολλητού..... και περιλαμβάνουν τελικά τα ΠΑΝΤΑ γυρω σου....μέχρι και τον θάνατο....)
Φτάσαμε Καρδίτσα κυριλεμάν σε 3 ωρίτσες και με στάση!
Για να συναντήσουμε ακόμα λίγους που ήρθαν από Πέμπτη (για τον γάμο του Σαββάτου) και βουρ
για το σπίτι του γαμπρού, όπου μαζεύτηκαν εκτός από όλα τα σόγια (όχι την σόγια που βάζουμε στο φαί  τα άλλα, που τα τρώνε όλα....αλλά που δίνουν κ τα διπλάσια άμα λάχει)
και όλοι οι τουρίστες όπως εμείς. Πρέπει να φτάναμε περι τα 40 ατομάκια..... για φαι , παρακαλώ!!!!!
Και γλυκό σεμιφρέντο (πάλι ξέχασα να ζητήσω συνταγή) από τα χεράκια του γαμπρού που είναι
και ζαχαροπλάστης...... Εδώ κολλάει ταμάμ το "ζζζζζζααααχαρη" την βγάλαμε!
Και αφού δεν έφταναν όλα αυτά (ε, δεν εκφραζόμασταν κι ελεύθερα μες στον καθωσπρεπισμό που επιβάλλει το στιγμιότυπον) φεύγουμε αι γυναίκαι, να πάμε σ' ενα κηπάτο μπαράκι για το μπάτσελορ!
Αργότερα καταλάβαμε οτι και οι άντραι, μαζί μας θα ήτον! Αυτοί το ξέραν από την αρχή..... μικτό μπάτσελορ........πα μαλ, πα μαλ!
Αφού ήπιαμε.... 5-6 χιλιάδες ποτά, χορέψαμε κλπ πηγαμε για ύπνο. Την επομένη, η νυφη ξεκουράζεται
καθώς εγγυμωνεί (κινδύνους?) κι όλας. Οπότε ξαναβρεθήκαμε το μεσημέρι όλοι μαζί για καφέ
στο κέντρο Καρδίτσας (εδώ πρέπει να πω, οτι η Αθήνα ήταν δροσερή μπροστά της...!)
και ν' ανακαλύψω με τεράστια χαρά (καθώς στις φλέβες μου, μόνο καφές κυλάει)
οτι ο φρέντο κάνει το ΜΥΘΙΚΟ ΠΟΣΟ των 2,5 ευρώ!!!!!!
Ηπια τρεις!
Το δε βράδυ, αποφασίσαμε να το γιορτάσουμε για την νύφη, χωρίς την νύφη (μιας κ ξεκουραζόταν
είχε αγώνα αύριο)
σ' ενα κλαμπάκι της περιοχής όπου , το προσεγγίσαμε ποδαράτοι! Χλίδα! Ως Αθηναία μιλώ.
'Οταν μπορώ να έχω πρόσβαση σε ωραίο μέρος με μουσική κ αλκοόλ με πεζό 2...... την θεωρώ
σούπερ την περίπτωση! Πάω σπίτι κ μπουσουλώντας, δεν έχω πρόβλημα.
Και όλοι του ιδιου σκεπτικού είμασταν.
Στο μπαρ μετά την 2η γύρα ποτών που παραγγείλαμε , μας βάφτισαν ωραία παρεα..... κι άρχισαν τα κεράσματα σε σφηνάκια.....
Το εκπληκτικότερο δε, είναι που σε κάθε γύρα ποτών, αυτό για τους Αθηναίους ακούγεται όνειρο
απατηλό και άπιαστο, ερχόταν κι από πίσω, μια πιατέλα τοστάκια, ντιπς με μαγιονεζα μουστάρδα κ κετσαπ, ξηροι καρποι αφθονοι, τσιπς και φρουτα!!!!!!!!
(Ειχε πλάκα, γιατί στην αρχή οι μισές, γκρινιάζαν γιατί δεν είχαμε φάει καλά και δεν ήθελαν να πιουνε...... μολις είδαν
τι ακολουθεί τα ποτά, σκάσανε και παραγγέλνανε ποτά αβέρτα!)
στα 5 ποτά κ 5 σφηνάκια..... ειχε πάει κ η ώρα.....5?????? είπαμε να πάρουμε τα οστά μας
και να φύγουμε! Μόνο τα κλάμματα που δεν βάλανε στο μαγαζί. Καλά οι Καρδιτσιώτες δεν πίνουνε?
Εμείς κάναμε ζημιά μόνο?
Μας είπαν οτι είχαν καιρό να δούνε μια τόσο υγιή και κεφάτη γυναικοπαρέα, μας είπαν μπράβο μας.....
και να πάμε οπωσδήποτε και άυριο!
Τους εξηγήσαμε οτι ήταν αδύνατον λόγω των περιστάσεων, μας ρώτησαν αν είμαστε ντόπιες,
και μετά μείναν άφωνοι.
Μετά που το σκεφτήκαμε και οι οχτώ..... χαμογελάγαμε συνειδητοποιώντας, οτι όχι απλά είμασταν
μια όμορφη και κεφάτη παρέα,
είμασταν μια παρέα δεμένη, χωρίς πηγαδάκια, συμμετείχαμε όλες σε κοινό θέμα, και κυριως,
σε κοινό πείραγμα.....με τόσο χιουμορ, ξέρετε αυτό τον κοινό κώδικα που έχουν οι παρέες που ζήσαν μαζί πολλά, κι αντέξανε στα χρόνια, το μαγικό κοινό λεξικό, και το "σε κοιτώ στα μάτια και ξέρω τι
σκέφτεσαι και λυνομαι στα γέλια, και το πάω κι ενα βήμα παρακάτω, κι οι υπόλοιποι το ξεσκίζουν".....
μα με τόση αγάπη στα λόγια και στο πείραγμα και στο τσούγκρισμα και στο αγκάλιασμα.....
Ενιωσα σαν να πηγα ενηλικιωμένη πενταήμερη........
Με πολύ χαβαλέ και ξεσάλωμα...... αλλά και με  πολύ σοφία.....
Και για μια ακόμη φορά....ενιωσα ΤΟΟΟΟΣΟ ΠΛΟΥΣΙΑ!.........

(συνεχίζεται....)

Τρίτη 2 Αυγούστου 2011

Διακοπές VOL.1 - ΚΕΑ

...Δεν περίμενα, ουτε ένα λεπτό από την ώρα που σχόλασα.....
Είναι Παρασκευή Καυσωνάτη,(15/7) η μόνη μέρα μετά από 2 εβδομάδες υπερωριών,
 που δουλεύω κανονικό ωράριο, και φεύγω σφαίρα (με βαλίτσα έτοιμότατη, από τα χθες) για 
Κτελ Λαυρίου.....
Επιβιβάζομαι στο κτελ..... κι ενώ ειμαι μέσα - στη μια ώρα δρόμο δεν εχω φτάσει ακόμα, καθώς 
ειναι στην πραγματικότητα μπλε λεωφορείο βαμμένο κτελ και κάνει στάσεις ανα 200 μετρα..... πως λεμε βαμμένη ξανθιά....έτσι-
αναρρωτώμαι - εσωτερικως-
" Στελλα!!!! εκεινο το μαύρο τσαντάκι που έφτιαξες κι ακουμπησες προσωρινά ,παντα, στο κρεββάτι....ΤΟ ΠΗΡΕΣ????????????.....ουπς!!!!!!!"
Ξεκινάω διακοπές χωρίς τα εσώρουχά μου!!!!! χωρίς ΚΑΝΕΝΑ ΕΣΩΡΟΥΧΟ!!!!!
Κοινώς, πάω "ξεβράκωτη στην Τζιά".....τς τς τς.....(αλλά σκεφτομαι, πάλι....οκ.... πάντα είναι "καλή" ώρα για ψώνια.....όταν φτάσω , θα πάω για Lejaby..!.Γυναίκες....you know.)
Φτάνω μετά από 1 ώρα και 3 τέταρτα στο "ανύπαρκτο" λιμάνι του Λαυρίου.....
και μιας κ έφυγα τρέχοντας από την δουλειά, ξέχασα κ να φάω.....(να πάω ξεβράκωτη , αλλά και νηστική , ε , πάει πολυ!)
Κάθομαι στην μοναδική καντίνα - παράγκα  ενός τετραγωνικού, και παραγγέλνω τοστ, και φραπέ.....
Έπλεα σε μια ώρα από εκείνη την ώρα για Κέα....Ήμουν ήδη παραζαλισμένη για ν' ανοίξω το βιβλίο μου κάτω από τους 45 βαθμούς Κελσίου.... και Ξαφνικά!
Γυρίζω το κεφάλι μου , και βλέπω ένα πρόσωπο γνωστό.......μιας κυρίας πολύ όμορφης , πολύ
σικάτης......και που συνειδητοποιώ ότι την ξέρω, πάρα πολύ καλά.....κι έχω να την δω 15 χρόνια....
ενώ στο παρελθόν προσπάθησα πολλάκις να την ξαναεντοπίσω ματαίως...
Εγώ: Μαρία???????? (με μάτια γουρλωτά)
Εκείνη: ....... !!!!!!!! Δεν το πιστεύω!!!!!!!!!!!!!! ξέρεις πόσα χρόνια σε ψάχνω???????????????
(Ειναι αυτές οι κλασσικές σκηνές τύπου...... πιάσε ένα κασόνι αμστελ ρε φίλε.........)
Η κυρία αυτή, και ο αγαπημένος της, είναι ένα από τα ωραιότερα ζευγάρια που έχω γνωρίσει στην παράξενη πορεία της ζωής μου, όταν και πάλι έκανα μια άσχετη δουλειά (απ αυτήν που σπουδαζα) στην τρυφερή ηλικία των 19 ετών, και έφερναν τότε τα παιδιά τους στο Ωδείο που δούλευα....
Αυτό το υπέροχο ζευγάρι, οχι απλά ειναι ακόμα μαζί.... εχουν κάνει και 4ο βλαστάρι...κι είναι ακόμα ερωτευμένοι......πιο πολύ απ' ό,τι τους άφησα.....ειναι "ελαφρώς" συνταξιούχοι (ασχολουνται με διαφορα) και γλεντάνε την ζωή τους, όποτε τα βλαστάρια λείπουν και πλέον ευτυχώς λείπουν συχνά (τα μισά έχουν ήδη φύγει  απ' την οικογενειακή στέγη....)
Κάποτε ήμουν κι έγω φίλη της οικογένειας πολύ στενή..... (πως λέμε φίλοι Μεγάρου Μουσικής...)
και τους ζουσα όλους από κοντά.....καθίσαμε μαζί στο πλοίο και πριν, και θυμόμασταν στιγμές που περάσαμε, με την τζουνιορ άρρωστη.... τις ατάκες της μεσαίας κόρης...ανεπανάληπτες....την σοβαρότητα της μεγάλης.....τα φαγοπότια....τους σπορους που φυτεύαμε και στον κήπο τους αλλά και στις φιλοσοφικές μας συζητήσεις....κάλυψα γρήγορα τα νέα των 15 ετών που πέρασα......κι αυτοι το ίδιο, και δώσαμε ραντεβου στον κήπο τους....Τον Σεπτεμβρη.......
Και κάπως έτσι έφτασα στην κατάξερη Τζια (όταν την είδα έμεινα "αφίσα"...μιας και είχε εξαιρετικές συστατικές επιστολές από φίλους και γνωστούς που την γνωρισαν πριν από μένα)...χωρίς να το καταλάβω. Χαιρετηθήκαμε επιμένοντας στο reunion του Σεπτέμβρη και χωρίσαμε , μιας και ήδη είχαμε
άλλα πλάνα ο καθείς για τις διακοπές του.....
Κουνάμενη σινάμενη, εμφανίζεται η κολλητή - πρώην συνάδελφος - αρχαιολόγος που διέμενε εκεί
για "σκάψιμο"....και που εγώ η υπερτυχερή ήμανε φιλοξενούμενή της....
και πάμε για πρώτο καφέ σ΄ενα υπερπολυτελείας ξεν/χειο - καφε, που βλεπει πιάτο όλο το λιμάνι και
είμαστε σε γωνία τέλεια με το μπλουμ του ήλιου στην θάλασσα.......και το βράδυ για να τιμήσουμε
την Πανσέληνο του Ιούλη, πάμε "πικ-νικ" στην αυλή μιας εκκλησίας πάνω σε βουνό (Ω ναι , καλά διαβάσατε, σε κάτι πρέπει να φανούν χρήσιμες και οι εκκλησίες εν τέλει)....
 με μια απίθανη παρέα , πολύ κρασί, ψωμί, τυρί, ισπανική ομελέτα (είχαμε κ εναν ισπανό στην παρέα
που μένει εδώ γιατί είναι ερωτευμένος με μια ωραιοτάτη νεαρά αρχαιολόγα επίσης) και χαζεύουμε το φως της σελήνης....
Όμορφη πρώτη μέρα διακοπών!
Η δέυτερη μέρα με βρήκε να ψάχνω με βρεμμένο μαγιώ ένα ρημαδο μάγαζο να ψωνίσω ρημαδο εσώρουχα!!!!! ¨οταν έφτασα σε μια μπουτίκ που μ΄είχαν στείλει κάτι ντόπιοι και ανακάλυψα οτι δεν
"πουλάει εσώρουχα εδώ και χρόνια"...την ρωτώ....
"Που στο καλό ψωνίζουν εσώρουχα οι Τζίωτισες?????? Η Δεν φοράνε???????"
(..-Eίναι απλό....πανε Αθηνα.....!!!!)
Τελικά πηγα σ' ένα άλλο χωριό ,που είχε το μοναδικό εσωρουχάδικο ενός τετραγωνικού!!!!ααααληλουουια ,,,,ααααλλληλουουουια!!!!!
Τις επόμενες 5 μέρες που ξόδεψα στην νήσο ταύτην, αποκόμισα τα εξής¨
Η Κέα έχει πολύ μα πολύ ευγενικούς κατίκους με πλυθησμό 2000 άτομα.(τα μόνιμα, γιατί το καλοκαίρι και τα Σαβ/κα γίνονται 10.000)
Αποκαλείται , πολύ σωστά , το Weekend Island της Εστέτ της Αθήνας, καθώς είναι από τα λίγα
(για να μην πω μοναδικό) νησιά που δεν έχουν πανσιον, πλήθος ξεν/χειων και Ρουμς Του Λετ!!!!!
Έχει άπειρες Βίλες....κυρίως Αθηναίων. (η αγορά ενός μετρίου σπιτιού σε τετραγωνικά κοστίζει περί τα 300 χιλιαρικάκια.!!!!..οχι, γιατι κάνω παρέα με περίεργο κόσμο....γι αυτό κάνω και όλων των ειδών τα ρεπορταζ όπου πάω, καταλάβατε?....)
Κυκλοφορούν δε, σχεδόν αποκλειστικά Jeepούρες! (όπως τις λεμε στην Τζια) και ιχθυοτροφείου
αλλά και ελευθέρας βοσκής. (πχ από Niva μέχρι Freelander...κλπ) Σωστά κυκλοφορούνε έτσι, καθώς η Τζια έχει μόνο χωματόδρομους αν εξαιρέσει κανείς τον "κεντρικό" που ενώνει το Λιμάνι "Κορησσία"
με την χώρα "Ιουλίδα". (ονόματα ε????)
Εντάξει ,είδα και Mercedes Cabrio, πολυ χαμηλή που έφαγε τα "μούτρα" της στις χωματολακκούβες (δική μου λέξη)
και πέθανα στο γέλιο.... (που πας καραβάκι με τέτοιο καιρό????)
Εχει υπέροχες και ποικίλες παραλίες (με άμμο, με ψιλό βότσαλο, με χοντρό βότσαλο...με κόσμο, χωρίς κόσμο , με ομπρέλες , χωρίς ομπρέλες.....ό,τι τραβάει η όρεξή σου)
κι έχει και το "χωριό" των Κότερων το όμορφο "Βουρκάρι" (ναι βρε....που αράζουν τα κότερα) με μια σειρά
εξωτικών μαγαζιών (από μπουτίκ ρούχων - εκεί βρήκα μέχρι και ORIGINAL καπέλα Παναμά!!!!!-
και ρεστωραν με αστακούς , μέχρι πανέμορφα μπαράκια με πολύ ψαγμένη μουσική) όλα
σε τιμές εξωφρενικές....(χο χο χο και ξανά, που πας καραβάκι .....) αλλά όνειρο....
Το πρώτο μεγάλο βήμα χαλάρωσης έγινε λοιπόν....
Την 5η μέρα πήρα κολλητή και τουτου και φύγαμε για Καρδίτσα....

(συνεχίζεται.....)

Τετάρτη 13 Ιουλίου 2011

Τι θα κάνω όταν θα μεγαλώσω.....

Ακούστε τί διάβασα πρόσφατα, και πέθανα από τα γέλια......
Κυριολεκτικά μου 'φτιαξε την διάθεση! 
Και δεν είναι καν Ελληνικό φαινόμενο......


Έξω από το Bristol Zoo της Αγγλίας υπάρχει ένα πάρκινγκ για 150 αυτοκίνητα και 8 λεωφορεία. 
Για 35 χρόνια, τα τέλη στάθμευσης του διαχειριζόταν ένας πολύ ευχάριστος υπάλληλος. 
Τα τέλη αυτά ήταν: £1 για τα αυτοκίνητα ($ 1,40), £5 για λεωφορεία (περίπου $ 7)
Μια μέρα, μετά από 35 χρόνια στα οποία ποτέ δεν έλειψε, ούτε για μια ημέρα, από την εργασία του, πολύ απλά δεν ξαναεμφανίστηκε. 
Έτσι η Διαχείριση του ζωολογικού κήπου κάλεσε το Δημοτικό Συμβούλιο και ζήτησε να τους στείλουνε άλλον υπάλληλο στάθμευσης. 
Το Συμβούλιο έκανε κάποια έρευνα και απάντησαν ότι το πάρκινγκ ήταν ευθύνη του ίδιου του ζωολογικού κήπου. 
Ο ζωολογικός κήπος ενημέρωσε το Συμβούλιο ότι ο υπάλληλος ήταν υπάλληλος του Δήμου. 
Το Δημοτικό Συμβούλιο απάντησε, ότι ο υπάλληλος δεν υπήρξε ποτέ στην κατάσταση μισθοδοσίας του Δήμου. 
Εν τω μεταξύ, αραγμένος στη βίλα του, κάπου στις ακτές της Ισπανίας ήταν ο άνθρωπος που είχε προφανώς εγκαταστήσει 
ένα μηχάνημα εισιτήριων εντελώς μόνος του και που απλώς άρχισε να εμφανίζεται κάθε μέρα, μαζεύοντας τα τέλη στάθμευσης, 
υπολογίζεται περίπου 560 δολάρια την ημέρα - για 35 χρόνια. 
Υποθέτοντας 7 ημέρες την εβδομάδα, το ποσό αυτό ανέρχεται σε πάνω από 7 εκατομμύρια δολάρια! 
Και κανείς δεν γνωρίζει καν το όνομά του............




(Από το Times, του Λονδίνου, "Μια καλά σχεδιασμένη σύνταξη")


Μιλαμε, για πραγματικά ΕΞΥΠΝΟ μυαλό......
Ευγε παππου, όπου και να σαι. Και να χέσω τα συστήματα, τους φόρους, τα ένσημα,
τις συντάξεις, την πρόνοια...... και Ο,ΤΙ άλλο λειτουργει τόσο τέλεια, για να μην έχουμε
ΤΙΠΟΤΑ.

Παρασκευή 8 Ιουλίου 2011

Χάδια.....

...Kαι παρ' όλο ,που λες, το πέσιμό μου , ψυχολογικά, στα τάρταρα του κόσμου τούτου,
(μα συνέβησαν και τα πάντα, εντωμεταξύ! Κηδείες, χωρισμοί, πλυμμήρες σπιτιών, ταξίδια , γαμοι,
κλάμματα, παρεξηγήσεις, υπερωρίες.......!!!!!!!!!)
Είπες, να με "ταξιδέψεις".....στον κόσμο σου....
Είπα ναι.
Με καμμία δεύτερη σκέψη από πίσω.
Δεν σε ξέρω καλά, μάλλον δεν σε ξέρω καθόλου....Μα ούτε κι εσύ.....
Βut , we thought..... let's get a shot..... Why not....? Wright?

Φτάνω λοιπόν, στο ξέφωτο μιας μοναχικής παραλίας, όνειρο μου φάνηκε για τα Ελλαδικά δεδομένα,
σχεδόν Απάτητης!!!! Είναι αυτό που λένε, δεν την έχουν ανακαλύψει οι "Βάρβαροι" ακόμη.....
Φτάνω, την αγαπημένη μου ώρα της μέρας..... λίγο πριν ο ήλιος, κάνει την τελευταία του βουτιά
στην θάλασσα, και βγει στον "κάτω κόσμο"..... λίγο πριν το σκοτάδι, αποχαιρετήσει με φιλιά
την ροδοχρυσαφί αύρα αυτού του φωτός......
κι αισθάνομαι,
κάτι μεταξύ του¨ βρέθηκα στο τέλος της γης..... Ή, στην αρχή του υδάτινου κόσμου!
Και το ακόμα καλύτερο.... επειδή ο "θόρυβος" είναι κάτι που υπάρχει μόνιμα στ' αυτιά μου, ως γνήσιο
τέκνο Πόλης, αλλά και ως τέκνο πολύβοης δουλειάς..... Ανακαλύπτω!
Ο,τι ΔΕΝ ΑΚΟΥΩ ΤΙΠΟΤΑ!
εκτός από το ρυθμικό, "πηγαιν'έλα" της γιαγιάς Θάλασσας.......
ΩΩΩΩΩωωωωωω Θεοί!!!!!........
Τι δώρο αντικρύζουν τα κουρασμένα μάτια μου...... τι ΗΡΕΜΙΑ... ακούν τ' αυτιά μου.........
Τι ανακούφιση.....Τι .....μαγικό Shut Down......
Σαν να πήγα για λίγο στον Παράδεισο..... (μα δεν πίστευα στ' αυτιά μου!!!!! δεν άκουγα τίποτα!!!!)

Κι ήρθε η ώρα......
Της πραγματικής ε υ τ υ χ ί α ς.......
εκείνη η ώρα, που αναπνέοντας με τον ρυθμό του "φευγω- ερχομαι" των κυμμάτων........
κοιτώ ψηλά , στο σκοτάδι....που πλέον πήρε τον θρόνο του φωτός για τα καλά......
τους μακρινούς "μυριάδες" "ήλιους".......να μου "κλείνουν το μάτι"......
Ενας παππους μου χε πει κάποτε..... οταν η Σελήνη έρχεται με τον μαύρο της, μανδύα,
ο Θεός για να "βλέπει" , της τον τρυπάει με καρφίτσα, για να μπαίνει φως......
(μισογελώντας , άηχα, δεν θέλω καθόλου να σπάσω την σιωπή, καταλαβαίνω την μετάφραση των άστρων.....)......
Θέλω να δακρύσω από απόλυτη ευτυχία, αλλά δεν μπορώ.....Γιατί εΙμαι Τόσο χαρούμενη.....
Όλες μου οι αισθήσεις δουλεύουν πυρεττωδώς, για να ρουφήξουν όσο περισσότερη ευτυχία γίνεται
από γύρω μου........ (γι αυτό σιωπώ...... δουλεύω.....)
και Τότε..........
Ενα γλυκό χέρι...... με χαϊδέυει στην γυμνή πλάτη......
ΩΩΩωωωωωω......... Ζωή........ Πόσο γλυκαίνεις.......όταν δυο σάρκες ζεστές χαιδεύονται.....αγγίζονται.....και ενώνονται!
Όλη μου η πλάτη, (τώρα που το σκέφτομαι, μάλλον εκεί είναι το σημείο G μου.....)
"ημερεύει".....μ' ένα συνεχές , ταξίδεμα του χεριού αυτού...... Παίρνει δια μαγείας ΟΛΗ την πίεση.... Διώχνει μακριά την αγωνία του ξένου αύριο, την θλίψη του πένθους, την απογοήτευση
του τσακωμού, την κούραση της υπερωρίας, την απελπισία της αδικίας........όπως γεμίζει κι αδειάζει
η πνοή του κύμματος, απλώνεται η αγαλίαση και φεύγει η κακή αύρα όλων, με τα χάδια σου........
Θεέ μου.....να μην σταματήσει ποτέ.......
Λιώνω σαν ζεστή σοκολάτα πάνω σε παγωτό......
Φαντάζομαι αντιλαμβάνεσαι πόσο ευγνωμοσύνη αισθάνομαι.........

Σου αφιερώνω ένα απόσπασμα ενός αγαπημένου βιβλίου, για να δεις ΤΙ καταφέρνουν τα Χάδια.....

Mεταξύ άλλων που γράφει ενας εραστής , την εποχή του Μεσαίωνα, σε γράμμα στην ερωμένη του, το οποίο της το αφήνει σ' ένα στασίδι στην εκκλησία....γράφει και τα εξής:

..."Αλλά ας αγαπήσουμε τα Χάδια, όχι ήρεμα, φυσιολογικά, νόμιμα,
αλλά βίαια, ορμητικά, χωρίς μέτρο!
Γιατί αξίζουν περισσότερο, καθώς είναι ανεκτίμητα όσο και προσωρινά!
Ας τα κυνηγήσουμε αδιάκοπα, ας πεθάνουμε γι αυτά και από αυτά!
     Οι μόνες ευτυχισμένες γυναίκες στη γή,(άκου τι λέει το άτομο)
είναι αυτές που δεν τους λείπουν ποτέ τα χάδια! Ζουν χωρίς ανησυχίες, χωρίς βασανιστικές σκέψεις, χωρίς άλλη επιθυμία ,από το επόμενο χάδι, ή φιλί, που θα είναι το ίδιο γλυκό και χορταστικό με το προηγούμενο.
     Οι άλλες, αυτές για τις οποίες τα χάδια είναι μετρημένα ή μισά ή σπάνια,
κατατρέχονται από χίλιες δυο, άνευ ουσίας έγνοιες, από το πάθος για χρήμα ή για ματαιοδοξία,
απ' όλα εκείνα τα πράγματα ΠΟΥ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΚΑΗΜΟΙ.(δεν είναι τέλειος?)
Αλλά οι γυναίκες που χαίρονται τα χάδια μέχρι κορεσμού, δεν επιθυμούν τίποτε,
δεν μετανιώνουν για τίποτε.(προσκυνώ)
Ονειροπολούν , ήρεμες και χαμογελαστές.
Και ό,τι για τις άλλες είναι ανεπανόρθωτη καταστροφή,
αυτές μόλις που τις αγγίζει,
γιατι τα χάδια όλα τ' αντικαθιστούν , όλα τα γιατρεύουν, όλα τα παρηγορούν.
(υποκλίνομαι)
                                Και πόσα άλλα ακόμη, θα μπορούσα να προσθέσω.......

                                                                                                                       
                                                                                                                           Ανρί"

(Λόγια του Ερωτα και άλλα... Guy de Maupassant)


(τα χάδια , ειναι Ωδή στην ζωή! αγαπητέ μου.... Δικό σου.)
(κι απ' ότι βλέπω, από τον Μεσαιωνα μέχρι σήμερα.....όσον αφορά στα χάδια....Τίποτε δεν άλλαξε..
Κύριοι....... σε σας απευθύνομαι.....ακούστε τον πρόγονο..... )

Τετάρτη 22 Ιουνίου 2011

Adio....



M' αγκάλιασες από την πρώτη στιγμή....
Μ' εβαλες αμέσως κάτω από τις "φτερούγες" σου.....
Με κανάκεψες...... με είχες....καλύτερα κ από παιδί σου.....
Με συμβούλευες..... Μου λεγες ΟΛΑ σου τα μυστικά...και μ' εμπιστεύτηκες ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ
ΣΤΙΓΜΗ!......Μ' εμπιστεύτηκες........
Μπορεί να σε πίκρανα στιγμές..... κ' ένα πικρό λόγο από το στόμα σου, ΔΕΝ ΑΚΟΥΣΑ ΠΟΤΕ!!!!
Ενα παράπονο......
Εκανες πάντα, ΣΑΝ ΝΑ ΜΗΝ ΣΕ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΑ ΠΟΤΕ!
Σαν να μην υπηρχε ΠΟΤΕ περίπτωση να σ' απογοητέυσω.....
Μια φορά μου πες "προσεξε καλα....θα φας ξύλο"!!!! πολυ αυστηρά....αλλά με Τ Ο Σ Η γλύκα....
και σου πα: "Βαρα, θα κατσώ....".....και γέλαγες......
"Μη μου πειράξετε την τσούπα, θα σας καθαρίσω όλους"!.....
Ακόμα κ με την μαμά μου, είχες τα "κότσια " να τα βάλλεις......
Θυμάσαι....που πηγαμε ν΄αγοράσουμε "το φουστάνι" σου....και μας περάσανε ολοι για μάνα με κόρη?.....
Τόση αγάπη , κανείς δεν φαντάστηκε...σε μή "συγγενείς".....την φτιάξαμε μόνες μας την συγγένεια εμείς.....
Τι κι αν είμασταν από άλλους κόσμους..... η καρδιά σου μίλησε στην καρδιά μου.....σε μια γλώσσα
τοσο ΑΠΛΗ.....ξέρεις, αυτής της "ΑΓΑΠΗΣ".....
που εσύ ήξερες καλα.... πως σ' έλεγα? Επαγγελματίας μαμά....
Μου μαθες πολλά....με τόσες λίγες λέξεις.....Να νοιάζομαι.... Να φροντίζω....η φροντίδα
δείχνει πόσο νοιάζεσαι για τον άλλον.....Αποδεικνύει, χωρίς λόγια....
Χωρίς παράπονα.....
Ακόμα κ όταν εμενες καιρό σπίτι.... και σου πρηζα τα συκώτια, εσύ φεύγοντας μου ζήταγες συγγνώμη
που με κούρασες....!
Μ' αγάπησες σαν παιδί σου.....κ μπορεί να μην την άξιζα την τοση σου αγάπη......

Σ΄ευχαριστώ για ΟΛΑ ρε ΜΑΝΑ......
Σ ευχαριστώ από καρδιάς.
κι ΕΥΧΟΜΑΙ ΟΛΟΨΥΧΑ....
να σαι κάπου που ονειρευόσουν παντα να σαι....
Φωτεινή, χαρούμενη, γελαστή με ΠΟΛΛΑ ΠΟΛΛΑ ΠΟΛΛΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ
κ ενα μεγάλο Λαστιχο να τα ποτίζεις....
Για όλους μας.... θα είσαι ΠΑΝΤΑ μέσα στην καρδιά μας και δεν θα φυγεις ποτέ απο δω.

Καλό σου ταξίδι.

Η κόρη σου.

Πέμπτη 16 Ιουνίου 2011

ΔΩΣΕ ΣΤΟ "ΔΥΟ" ....ΜΙΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑ.

(βάλλε ν' ακούς από το πλάι το "Speaking of Happiness"...της πάει στο "ύφος , της ανάρτησης ταύτης....)

Hello Lonelynesssss.......
Μπορει, καλλιστα να μονολογεί ενας δολοφόνος....μετά το έγκλημα.....
Πόσο μόνος μπορεί να νιώθει....μόνο αυτός το ξέρει.....
Ταξιδιώτης, εκτελεστής της ζωής του, εξαιρετικός επαγγελματίας στο "παρε-δώσε"....
αλλά και στο "φυγε".....από το τώρα και το εδώ. Κοινώς , στην πολυπόθητη ΑΠΟΔΡΑΣΗ! (σωος κ αβλαβής.... αλλά πόσο πλάκα μπορεί να έχει....αυτο το σώος κ αβλαβής....δεν ξερω)
Οσοι , η ζωή τους , τους "έμαθε" να είναι μόνιμα φευγάτοι,
ας αναλλογιστούν , τι κόστος έχει αυτό....
Πάντα το ερώτημα, "άφησα πίσω μου κάτι"....θα τους γυρνάει στο μυαλό....αν όχι και στον τόπο του
"εγκλήματος".....
Αναλλογιστείτε, αν κερδίσατε περισσότερα με το "φεύγω μόνος" ή με το  "φεύγω με τον κατάλληλο συνεργάτη"....
-γιατί κακά τα ψέμματα.... ΟΛΑ....σε μια καλή συνεργασία οφείλονται....
Για σκεφτείτε το.....ΟΛΑ ΟΜΩΣ.- εξ άλλου, στην πραγματικότητα πάντα μόνοι είμαστε....έτσι δεν είναι?
Γιατί να μην θέλουμε να διασκεδάσουμε την μοναχικότητα, με διαλείμματα ?
Ή ακόμα καλύτερα , με φευγάτες "συμφωνίες" εκλεκτής παρέας.....
Ακόμα κ για κατ' εξακολούθηση δολοφόνους αυτό το προφίλ, θα ταίριαζε γάντι....δεν νομίζετε?
Καλύτερα δύο από ένας. Δυο εκγέφαλοι, δύο ιδέες, δύο ζευγάρια χέρια....ΜΙΑ πρόσμιξη μυαλών....
Κι αν και τα δύο μυαλά είναι ΝΟ LIMIT.... τότε ο ένας δίνει "όπλο" στον άλλον , για να πάει
παρακάτω..... κι ακόμη πιο πέρα..... Μπορεί να μεγαλουργήσουν!
....μεταξύ μας.....τα μεγαλύτερα "Εγκλήματα"..... δεν τα επιννόησε κ τα εκτέλεσε,
 ΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ......

My new slogan: GIVE , "TWO", A CHANCE!!!!

Σκεφτείτε το....


Κυριακή 29 Μαΐου 2011

Εγω..... και Εκεινη..... Τα πίναμε

(βάλε πρώτα ν' ακους το κομμάτι "Τhe Honeymooners"
και μετά ξεκίνα να διαβάζεις, θα καταλάβεις γιατι...)
'Ελα....
ο Θάνατος, πάντα θα ναι εδώ.... γυρω μας....κανείς δεν θα του ξεφύγει. Ισως να είναι το πιο δημοκρατικό πράγμα που μας συμβαίνει ποτε..... Μια μέρα... ΟΛΟΙ θα πάρουμε απ' αυτόν ένα ποτό......
Ομώς εσύ έλα... ετσι κ αλλιώς.
Οι δυο μας , να τα πιουμε αποψε.
Ειναι ωραίο παιχνίδι το παιχνίδι για δυο.... για δυο, ΚΑΛΟΥΣ παικτες....
Χαλάρωσε...
"Η ζωή είναι γλυκιά"....
Την φιλώ στα χείλη , αργά....μ' ένα ζεστό...αργό , υγρό , αισθησιακό φιλί...
Αυτή ξέρει....
τι θέλω....
Ως γυναίκα, ομως, δεν θα μου το κάνει έυκολο....
Κρατώ ένα χαμηλό κρυστάλλινο ποτήρι, με Martini Rossato...και πολύ παγο....
το κουνάω για ν' ακουσω τον ήχο του πάγου  που χορεύει στο γυαλί....Με πεθαίνει αυτός ο ήχος....
ε, αφού με ξέρεις.... είμαι "σκηνοθετικός" τύπος....
Ο νυχτερινός εαρινός αέρας, μυρίζει, ησυχία..... μπουκαμβίλια....λάδι μηχανής
και "μαύρο".....
Ο θάνατος....δεν μυρίζει απόψε.....
Γέρνω νωχελικά και "αγκαλιάζω" την Ζωή , φιλώντας την στα χείλια.... και πάλι.....
Την αγαπώ.... όσα και να μου κάνει....
Ετσι είμαστε.....
Το Φεγγάρι απόψε με κοιτάει....ερωτικά....
Εσυ λειπεις.... λειπουν Ολοι. Δεν με πειράζει, γιατί στα μάτια του μυαλού μου, Εισαι εδώ.
Ειναι ΟΛΑ εκέινα που με κάνουν να χαμογελώ......
Φυσάω ψηλά τον καπνό μου.... να φτάσει μια τζούρα στο Φεγγάρι.... - Κερνάω μεγάλε....-
και χαμογελάω συννομωτικά στη Ζωή....που κάθεται δίπλα μου και μου βάζει άλλο ένα.....
¨Ομορφα ήρθαμε ως εδώ.... καλά, μ' έφερες.... - της ψιθυρίζω-....
Της χαμογελώ με ένα ειλικρινές και γεμάτο ζεστασιά βλέμμα....
Σ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ... της λέω.... για όλα .... για όσα μου δωσες.... για το οτι μ' έφερες μέχρι εδώ...
για το οτι μ' έμαθες....ν αλλάζω οπτική γωνία στα πράγματα....και να μαθαίνω ν' αποκομίζω
τα καλύτερα της κάθε στιγμής. Για το ότι αν δεν θεωρώ τίποτε ΔΕΔΟΜΕΝΟ, και δεν προσδοκώ
τα ΠΑΝΤΑ, όπως τα μωρά.....τα Ζω όλα!!!!!πραγματικά , απολαμβάνω τα δώρα σου, Ζωή....
Και είσαι πάντα εκεί.... όταν καταφέρνω μέσα απ' τα φτωχά μου μάτια... να σε Δω.
Και μου χαμογελάς.


Σ' ευχαριστώ , για όλα όσα μου χάρισες.... και συγγνώμη αν σε πίκρανα...καμμιά φορα.....


"Τα λάθη ειναι ΔΩΡΑ", μου λες.... Μόνο από αυτά μαθαίνεις..... και  Ο,ΤΙ είσαι σήμερα
το χρωστάς στα προβλήματα που βίωσες....αν είσαι όμορφη ή άσχημη Ψυχή...εσύ το επέλεξες...και το φερες μέχρι εδώ.
Μην φοβάσαι, να κάνεις, λάθη και ΜΗΝ ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΟΝΕΣΕΙΣ....
απ' τον πόνο...΄.παίρνεις τα μεγαλύτερα δώρα....για να μπορείς να πορεύεσαι την ζωή
που ονειρεύεσαι....από αυτόν παίρνεις δύναμη για να ΠΡΟΧΩΡΑΣ, στον δρόμο που εσύ ΟΡΙΖΕΙΣ.
Αυτό είστε , τα δημιουργήματά....μου.. Συλλογή εμπειριών
από λανθασμένες η όχι.... επιλογές.Διάλεξε όμως, μέσα από τα πάντα, να αποκομίζεις το "καλό"... το "όφελος" μιας στιγμής.(Μην επιλέγεις να προσκολλείσαι στον πόνο....)

H μιζέρια, ειναι το ΔΗΛΗΤΗΡΙΟ της Ζώης.... "μην με δηλητηριάζεις" ....μου λες...Ειμαι ό,τι έχεις! ....μου έιπες...
"Σου Χάρισα, πνοή....για να ζήσεις Ο,ΤΙ ΘΕΣ ΕΣΥ..." Δεν σε δέσμευσα, ποτέ! Σε τίποτα....
Αντιθέτως , ήθελα να έρθεις και να βιώσεις Ο,ΤΙ ΔΙΑΛΕΞΕΙΣ εσύ.... ΓΙΑ ΣΕΝΑ.

Οι όμορφες στιγμές που σου δίνω.... είναι το δώρο σου, ενδιάμεσα.
Το μόνο που απολαμβάνεις απ' αυτές ειναι η ευτυχία. ....
Στην πραγματικότητα δεν σου "χαριζουν " τίποτε απολύτως εκτός....από Ευτυχία.
Μάθε να την ζεις! Η Ευτυχία ειναι απόφαση! Είναι κατάσταση του εγκεφάλου!...μου λες...
Κι η Ευτυχία, μάθε, πως είναι κι αυτή ΕΠΙΛΟΓΗ σου....μου είπες....
πρέπει να ΘΕΣ να την βιώσεις!
Να σαι έτοιμος!
Πάντα μπορείς να είσαι έτοιμος ....αρκεί να το θες..... μου έιπες.....

ΕΠΙΛΟΓΕΣ! ¨Ολες δικές σου.... μου έιπες.
Ζησε με.

Αααααχ..... ρε Ζωή.... Ολοι σ' αγαπάμε.....ποιός θα τολμίσει να πει το αντίθετο?
Ποιός αντιστάθηκε να πιεί από τα χέρια σου.....και να μεθύσει?....
Τσουγκρισε το ποτό μου, πίνωντας μια γουλιά...μου κλεισε το μάτι και μ' άφησε
να την Ευγνωμονώ....
Απόψε....ήθελα να στα πω κοιτώντας σε στα μάτια, βρε Ζωή.

Σ' ευχαριστώ, ΓΙΑ ΟΛΑ!



Παρασκευή 20 Μαΐου 2011

Τα καλλίτερα σενάρια , τα γράφει η Ζωή!

Καλή Τύχη Κύριε Gorsky...

Στις 20 Ιουλίου του 1969, ως κυβερνήτης της σεληνακάτου του Apollo 11, ο


Neil Armstrong ήταν ο πρώτος άνθρωπος που πάτησε πόδι στο φεγγάρι. Οι πρώτες

του λέξεις αφού έκανε τον πρώτο του περίπατο στη Σελήνη ήταν:

"Αυτό είναι ένα μικρό βήμα για μένα, είναι όμως ένα μεγάλο βήμα για την ανθρωπότητα".

Οι λέξεις αυτές, μεταδόθηκαν μέσω τηλεόρασης στη Γη και τις λέξεις αυτές

άκουσαν εκατομμύρια κόσμου.

Μόλις πριν ξαναμπεί όμως στη σεληνάκατο, έκανε την εξής αινιγματική παρατήρηση:

"Καλή τύχη κύριε Gorsky".

Πολλοί από τη NASA θεώρησαν ότι ήταν μια τυπική παρατήρηση, που απευθυνόταν

σε κάποιο Ρώσο κοσμοναύτη. Όμως, μετά από έλεγχο που έκαναν, δε βρήκαν

κανέναν Gorsky ούτε στα Ρώσικα ούτε στα Αμερικάνικα διαστημικά προγράμματα.

Και όπως πέρναγαν τα χρόνια, όλο και περισσότεροι απορούσαν για το νόημα της

φράσης "Καλή τύχη κύριε Gorsky". Ο Armstrong δεν απαντούσε, ποτέ, μόνο

χαμογελούσε...

Στις 5 Ιουλίου του 1995, στο Tamba Bay της Florida, κατά τη διάρκεια μιας

συνέντευξης Τύπου, ένας δημοσιογράφος του ξανάκανε την ίδια εκείνη ερώτηση,

που 26 χρόνια ως τότε βασάνιζε τον κόσμο. Και ο Neil Armstrong, είπε ότι θα

την απαντούσε, μια και ο κύριος Gorsky είχε πεθάνει, οπότε πλέον δεν υπήρχε

πρόβλημα:

"To 1938, όταν ήμουν παιδί στο χωριό μου, έπαιζα μπάσκετ με ένα φιλαράκι

στην αυλή. Ο φίλος μου χτύπησε με δύναμη τη μπάλα, και η μπάλα προσγειώθηκε

στην αυλή του γείτονα δίπλα στο παράθυρο της κρεβατοκάμαρας. Οι γείτονες

ήταν ο κύριος και η κυρία Gorsky. Όπως πήγαμε να μαζέψουμε τη μπάλα, άκουσα

την κυρία Gorsky να φωνάζει στον κύριο Gorsky:

"Στοματικό;;;; Θα σου κάνω στοματικό όταν το κωλόπαιδο από δίπλα πατήσει το φεγγάρι" !!!




Απο τις καλύτερες ιστορίες που χω ακούσει..... (πηγή: odysOnline.gr)



Τρίτη 17 Μαΐου 2011

Dragonflies.... the other name of Fairytales....

Μ' έχει πιάσει η Ανοιξη - απ' τα μαλλιά- οπότε δυσκολεύομαι ,για να μην πω αρνουμαι,
να ασχοληθώ άλλο με τα επίκαιρα....
Θ' ασχοληθώ με κάτι που θαυμάζω και που αυτή την εποχή, είναι η εποχή του.
Του Ζευγαρώματος.
Λιβελλουλα.... (το λέω και κολλάει το στόμα μου)
Την αγαπώ για πολλους λόγους...
Κυρίως γιατί ο μυθος θέλει, τις νεράιδες που όταν αντιλήφθηκαν οτι δεν μπορουν να ζουν
κοντά στους ανθρώπους, μεταμορφώθηκαν σε Λιβελλουλες, για να μην χάσουν τον μοναδικό
τρόπο πετάγματός τους, αλλά και τα ιδιόμορφα φτερά τους. 'Ετσι μπορούν να συνυπάρχουν
μαζί μας, αλλά να τις "βλέπει" μονο όποιος είναι "άξιος".
Κατα δεύτερο λόγο, είναι ίσως το μοναδικό έντομο που παραμένει σχεδόν ίδιο μετά από
320 εκατομμύρια χρόνια ύπαρξης (συμφωνα με επιστημονικές πηγές) αλλά το βίωσα κι η ίδια
βλέποντας απολίθωμα αυτής, από προϊστορικούς χρόνους , καθώς και σε τοιχογραφίες.
τοχογραφία της "Πότνιας" (θεάς) Θηρών με περιδέραιο από Λιβελλουλες.

Ενθουσιάζομαι επίσης με την εικόνα του "φλερτ" που αναπτύσσουν , τον καιρό "συζευξης" όπως τον λένε. Το αρσενικό επιλέγει μια περιοχή,(μόνο για πάρτη του)  την οποία "ελέγχει" συνεχώς, με πτήσεις (για να διώχνει άλλα αρσενικά) κοινώς, την μαρκάρει.
 Κατόπιν μόλις διαλέξει θηλυκιά, την κυνηγάει όσο χρόνο
χρειαστεί, μέχρι να την "πιάσει"...!
Μετά από κάποιο χρόνο πετάγματος μαζί, (κι αφού την ψησει και πει το ναι) η θυληκιά κάνει μια ευλύγιστη κίνηση του κορμιού της, ενώνοντας το κάτω μέρος ΄της
με το κάτω μέρος της κοιλιάς του αρσενικού (τα γεννητικά τους όργανα) σχηματίζοντας έναν ωραιότατο δακτύλιο! Αυτή η υπέροχη διαδικασία μπορεί να διαρκέσει περίπου 30 λεπτά,
κατά την οποία το αρσενικό , ΤΙ νομίζετε οτι κάνει πρωτίστως??????
Αδειάζει την "σπερματοθήκη" της θυληκιάς, με τυχόν σπέρμα που υπάρχει από νωρίτερες συζεύξεις!!!!!!! (όχι παίζουμε).....Αυτό ειναι που λένε, εγώ ξέρω ποιανού είναι το παιδί!!!!
Αφού τελειώσει και η διαδικασία της σύζευξης (είδατε τι επιστημονικά σας τα λέω...?)
Παραμένει μαζί της (ώωωω Ναι) μέχρι το ΤΕΛΟΣ της ωοτοκύιας της. (εμποδίζοντας άλλα αρσενικά
να την πλησιάσουν! Ε λοιπόν αυτό είναι το Λιοντάρι σε έντομο, φίλοι μου, τελος!!!!!)

Ακουστε τώρα τα κουλά που χαρακτηρίζουν αυτο το μοναδικό λιονταροέντομο!
Η Λιβελλούλα ζει σε υδροβιότοπους, και κυρίως σε μέρη με γλυκό νερό.
Η θυληκιά λοιπόν ,"αφήνει" να πέσουν τα αυγα της (γεννάει από 80 μέχρι 2000 αυγά ,ανάλογα το είδος της) μεσα στο νερό, ή σε λάσπη. (οι νύμφες)
Οι νύμφες είναι υδρόβιες!!!!! όταν εκκολαφθούν ,(περίπου 5 εβδομάδες μετά) αναρριχώνται σε φυτό του οποίου ο κορμός του
βρίσκεται μέσα στο νερο.
(αυτές οι νύμφες λέγονται "Λάρβες",γεννιούνται και ζουν μεσα στο νερο, όχι λιβελλούλες, θα κάταλάβετε στην συνέχεια γιατι). Αφού βγουν λοιπόν στην επιφάνεια,Εναν χρόνο μετά (!!)-και ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΜΕ ΤΡΕΛΑΝΕ- μεταμορφώνονται εντελώς! Σε άλλο έντομο!!!!
Δεν νομίζω οτι περιγράφεται με λόγια, αλλά θα κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ.
(εγώ το είδα στο Animal Planet και ακόμα ξεχνάω να κλείσω το στόμα μου από την έκπληξη κάθε φορά που το θυμάμαι, πρόκειται για ΜΑΓΕΙΑ)
Γαντζώνεται, λοιπόν με τα ποδαράκια της πάνω στην μίσχο του φυτού (στο οποιο αναρριχήθηκε από την λίμνη) Κάνωντας μια εξαιρετικά "μπαλετίστικη" φιγούρα (ε ναι , είναι φιγουρατζού, δεν το συζητώ) ελευθερώνει το εσωτερικό του κορμιού της από το πρώην "φουστάνι" της, πως θα έκανε
κάποια χορέυτρια "γεφυρα" το κορμί , χωρίς να λυγίσει τα πόδια της.... έτσι.
Κάνει μια υπέροχη "καμάρα" λοιπόν στην πλάτη της, σιγά σιγά, κι αφού φανερωθεί όλο το θεσπέσιο
κορμί της μετά το μαγικό στριπτηζ....διπλώνεται, πετάει το παλιό σώμα.... και Ξεδιπλώνει τα διάφανα
και τεράστια φτερά της!!!!!! ξεκινώντας την "περιπέτεια" της ζωής της.....που Διαρκεί, έναν μονο μήνα!!!!
Οχι πειτε μου.....δεν είναι Θεά?????

                                              εδώ, ο "χορός" του έρωτα (πιο πολύ σαν σχήμα καρδιάς , οχι δακτύλιος)

TRIVIA: Λιβελλουλα (Dragonfly) πρωτοπήρε το όνομά της από το Λατινικό Libellus,
που σημαίνει "υδροστάθμη".
Υπάρχουν , 6000 είδη σε όλον τον πλανήτη. Στην Ευρώπη συναντάμε μόνο 120 από αυτα.
Εχει ύψος 22-85 mm, ανάλογα το είδος και άνοιγμα φτερών 20 mm (η μεγαλύτερη στον κόσμο έχει άνοιγμα 80 mm)
Θεωρείται έντομο κυνηγός, διότι κυνηγάει την λεία του (μικρότερα ζωύφια ή μυγες, κλπ)
Εχουν 4 μάτια , 2 μεγάλα (σαν της μύγας φανταστείτε) κ 2 μικρότερα (για ευρυγώνια που λένε κ οι φωτογράφοι) με αυτά, έχουν την δυνατότητα να βλέπουν 150 εικόνες / δευτερόλεπτο !!!!!!!!!!!!!!
(η στιγμή της μεταμόρφωσης)
Τα φτερά της έχουν την ιδιαιτερότητα να κινουνται απίστευτα γρήγορα , τόσο που δεν τα πιάνει ανθρώπου αυτί, είναι ίσως το μοναδικό έντομο που δεν το προδίδει το πέταγμά του γιατί είναι αθόρυβο, (νεράιδας στυλ) και ανεξάρτητα το ένα από το άλλο (πχ , μπορεί να κουνάει το ένα αντίστροφα, εξ ου κ μπορεί να αιώρείται )!

Δεν θα σας κουράσω άλλο..... με τραγικές λεπτομέρειες...
Η ανάρτηση αφιερώνεται στην Blogger "Bitch is Back" , καθώς οι υπέροχες φωτογραφίες της,
μου υπενθύμισαν πόσο αγαπώ την Λιβελλουλα (την φορώ και στο λαιμό :)