Διακοπές VOL.1 - ΚΕΑ

...Δεν περίμενα, ουτε ένα λεπτό από την ώρα που σχόλασα.....

Είναι Παρασκευή Καυσωνάτη,(15/7) η μόνη μέρα μετά από 2 εβδομάδες υπερωριών,
 που δουλεύω κανονικό ωράριο, και φεύγω σφαίρα (με βαλίτσα έτοιμότατη, από τα χθες) για 

Κτελ Λαυρίου.....

Επιβιβάζομαι στο κτελ..... κι ενώ ειμαι μέσα - στη μια ώρα δρόμο δεν εχω φτάσει ακόμα, καθώς 

ειναι στην πραγματικότητα μπλε λεωφορείο βαμμένο κτελ και κάνει στάσεις ανα 200 μετρα..... πως λεμε βαμμένη ξανθιά....έτσι-

αναρρωτώμαι - εσωτερικως-
" Στελλα!!!! εκεινο το μαύρο τσαντάκι που έφτιαξες κι ακουμπησες προσωρινά ,παντα, στο κρεββάτι....ΤΟ ΠΗΡΕΣ????????????.....ουπς!!!!!!!"

Ξεκινάω διακοπές χωρίς τα εσώρουχά μου!!!!! χωρίς ΚΑΝΕΝΑ ΕΣΩΡΟΥΧΟ!!!!!

Κοινώς, πάω "ξεβράκωτη στην Τζιά".....τς τς τς.....(αλλά σκεφτομαι, πάλι....οκ.... πάντα είναι "καλή" ώρα για ψώνια.....όταν φτάσω , θα πάω για Lejaby..!.Γυναίκες....you know.)

Φτάνω μετά από 1 ώρα και 3 τέταρτα στο "ανύπαρκτο" λιμάνι του Λαυρίου.....

και μιας κ έφυγα τρέχοντας από την δουλειά, ξέχασα κ να φάω.....(να πάω ξεβράκωτη , αλλά και νηστική , ε , πάει πολυ!)

Κάθομαι στην μοναδική καντίνα - παράγκα  ενός τετραγωνικού, και παραγγέλνω τοστ, και φραπέ.....

Έπλεα σε μια ώρα από εκείνη την ώρα για Κέα....Ήμουν ήδη παραζαλισμένη για ν' ανοίξω το βιβλίο μου κάτω από τους 45 βαθμούς Κελσίου.... και Ξαφνικά!

Γυρίζω το κεφάλι μου , και βλέπω ένα πρόσωπο γνωστό.......μιας κυρίας πολύ όμορφης , πολύ

σικάτης......και που συνειδητοποιώ ότι την ξέρω, πάρα πολύ καλά.....κι έχω να την δω 15 χρόνια....

ενώ στο παρελθόν προσπάθησα πολλάκις να την ξαναεντοπίσω ματαίως...

Εγώ: Μαρία???????? (με μάτια γουρλωτά)

Εκείνη: ....... !!!!!!!! Δεν το πιστεύω!!!!!!!!!!!!!! ξέρεις πόσα χρόνια σε ψάχνω???????????????

(Ειναι αυτές οι κλασσικές σκηνές τύπου...... πιάσε ένα κασόνι αμστελ ρε φίλε.........)

Η κυρία αυτή, και ο αγαπημένος της, είναι ένα από τα ωραιότερα ζευγάρια που έχω γνωρίσει στην παράξενη πορεία της ζωής μου, όταν και πάλι έκανα μια άσχετη δουλειά (απ αυτήν που σπουδαζα) στην τρυφερή ηλικία των 19 ετών, και έφερναν τότε τα παιδιά τους στο Ωδείο που δούλευα....

Αυτό το υπέροχο ζευγάρι, οχι απλά ειναι ακόμα μαζί.... εχουν κάνει και 4ο βλαστάρι...κι είναι ακόμα ερωτευμένοι......πιο πολύ απ' ό,τι τους άφησα.....ειναι "ελαφρώς" συνταξιούχοι (ασχολουνται με διαφορα) και γλεντάνε την ζωή τους, όποτε τα βλαστάρια λείπουν και πλέον ευτυχώς λείπουν συχνά (τα μισά έχουν ήδη φύγει  απ' την οικογενειακή στέγη....)

Κάποτε ήμουν κι έγω φίλη της οικογένειας πολύ στενή..... (πως λέμε φίλοι Μεγάρου Μουσικής...)

και τους ζουσα όλους από κοντά.....καθίσαμε μαζί στο πλοίο και πριν, και θυμόμασταν στιγμές που περάσαμε, με την τζουνιορ άρρωστη.... τις ατάκες της μεσαίας κόρης...ανεπανάληπτες....την σοβαρότητα της μεγάλης.....τα φαγοπότια....τους σπορους που φυτεύαμε και στον κήπο τους αλλά και στις φιλοσοφικές μας συζητήσεις....κάλυψα γρήγορα τα νέα των 15 ετών που πέρασα......κι αυτοι το ίδιο, και δώσαμε ραντεβου στον κήπο τους....Τον Σεπτεμβρη.......
Και κάπως έτσι έφτασα στην κατάξερη Τζια (όταν την είδα έμεινα "αφίσα"...μιας και είχε εξαιρετικές συστατικές επιστολές από φίλους και γνωστούς που την γνωρισαν πριν από μένα)...χωρίς να το καταλάβω. Χαιρετηθήκαμε επιμένοντας στο reunion του Σεπτέμβρη και χωρίσαμε , μιας και ήδη είχαμε
άλλα πλάνα ο καθείς για τις διακοπές του.....
Κουνάμενη σινάμενη, εμφανίζεται η κολλητή - πρώην συνάδελφος - αρχαιολόγος που διέμενε εκεί
για "σκάψιμο"....και που εγώ η υπερτυχερή ήμανε φιλοξενούμενή της....
και πάμε για πρώτο καφέ σ΄ενα υπερπολυτελείας ξεν/χειο - καφε, που βλεπει πιάτο όλο το λιμάνι και
είμαστε σε γωνία τέλεια με το μπλουμ του ήλιου στην θάλασσα.......και το βράδυ για να τιμήσουμε
την Πανσέληνο του Ιούλη, πάμε "πικ-νικ" στην αυλή μιας εκκλησίας πάνω σε βουνό (Ω ναι , καλά διαβάσατε, σε κάτι πρέπει να φανούν χρήσιμες και οι εκκλησίες εν τέλει)....
 με μια απίθανη παρέα , πολύ κρασί, ψωμί, τυρί, ισπανική ομελέτα (είχαμε κ εναν ισπανό στην παρέα
που μένει εδώ γιατί είναι ερωτευμένος με μια ωραιοτάτη νεαρά αρχαιολόγα επίσης) και χαζεύουμε το φως της σελήνης....
Όμορφη πρώτη μέρα διακοπών!
Η δέυτερη μέρα με βρήκε να ψάχνω με βρεμμένο μαγιώ ένα ρημαδο μάγαζο να ψωνίσω ρημαδο εσώρουχα!!!!! ¨οταν έφτασα σε μια μπουτίκ που μ΄είχαν στείλει κάτι ντόπιοι και ανακάλυψα οτι δεν
"πουλάει εσώρουχα εδώ και χρόνια"...την ρωτώ....
"Που στο καλό ψωνίζουν εσώρουχα οι Τζίωτισες?????? Η Δεν φοράνε???????"
(..-Eίναι απλό....πανε Αθηνα.....!!!!)
Τελικά πηγα σ' ένα άλλο χωριό ,που είχε το μοναδικό εσωρουχάδικο ενός τετραγωνικού!!!!ααααληλουουια ,,,,ααααλλληλουουουια!!!!!
Τις επόμενες 5 μέρες που ξόδεψα στην νήσο ταύτην, αποκόμισα τα εξής¨
Η Κέα έχει πολύ μα πολύ ευγενικούς κατίκους με πλυθησμό 2000 άτομα.(τα μόνιμα, γιατί το καλοκαίρι και τα Σαβ/κα γίνονται 10.000)
Αποκαλείται , πολύ σωστά , το Weekend Island της Εστέτ της Αθήνας, καθώς είναι από τα λίγα
(για να μην πω μοναδικό) νησιά που δεν έχουν πανσιον, πλήθος ξεν/χειων και Ρουμς Του Λετ!!!!!
Έχει άπειρες Βίλες....κυρίως Αθηναίων. (η αγορά ενός μετρίου σπιτιού σε τετραγωνικά κοστίζει περί τα 300 χιλιαρικάκια.!!!!..οχι, γιατι κάνω παρέα με περίεργο κόσμο....γι αυτό κάνω και όλων των ειδών τα ρεπορταζ όπου πάω, καταλάβατε?....)
Κυκλοφορούν δε, σχεδόν αποκλειστικά Jeepούρες! (όπως τις λεμε στην Τζια) και ιχθυοτροφείου
αλλά και ελευθέρας βοσκής. (πχ από Niva μέχρι Freelander...κλπ) Σωστά κυκλοφορούνε έτσι, καθώς η Τζια έχει μόνο χωματόδρομους αν εξαιρέσει κανείς τον "κεντρικό" που ενώνει το Λιμάνι "Κορησσία"
με την χώρα "Ιουλίδα". (ονόματα ε????)
Εντάξει ,είδα και Mercedes Cabrio, πολυ χαμηλή που έφαγε τα "μούτρα" της στις χωματολακκούβες (δική μου λέξη)
και πέθανα στο γέλιο.... (που πας καραβάκι με τέτοιο καιρό????)
Εχει υπέροχες και ποικίλες παραλίες (με άμμο, με ψιλό βότσαλο, με χοντρό βότσαλο...με κόσμο, χωρίς κόσμο , με ομπρέλες , χωρίς ομπρέλες.....ό,τι τραβάει η όρεξή σου)
κι έχει και το "χωριό" των Κότερων το όμορφο "Βουρκάρι" (ναι βρε....που αράζουν τα κότερα) με μια σειρά
εξωτικών μαγαζιών (από μπουτίκ ρούχων - εκεί βρήκα μέχρι και ORIGINAL καπέλα Παναμά!!!!!-
και ρεστωραν με αστακούς , μέχρι πανέμορφα μπαράκια με πολύ ψαγμένη μουσική) όλα
σε τιμές εξωφρενικές....(χο χο χο και ξανά, που πας καραβάκι .....) αλλά όνειρο....
Το πρώτο μεγάλο βήμα χαλάρωσης έγινε λοιπόν....
Την 5η μέρα πήρα κολλητή και τουτου και φύγαμε για Καρδίτσα....

(συνεχίζεται.....)