Adio....

M' αγκάλιασες από την πρώτη στιγμή....
Μ' εβαλες αμέσως κάτω από τις "φτερούγες" σου.....
Με κανάκεψες...... με είχες....καλύτερα κ από παιδί σου.....
Με συμβούλευες..... Μου λεγες ΟΛΑ σου τα μυστικά...και μ' εμπιστεύτηκες ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ
ΣΤΙΓΜΗ!......Μ' εμπιστεύτηκες........
Μπορεί να σε πίκρανα στιγμές..... κ' ένα πικρό λόγο από το στόμα σου, ΔΕΝ ΑΚΟΥΣΑ ΠΟΤΕ!!!!
Ενα παράπονο......
Εκανες πάντα, ΣΑΝ ΝΑ ΜΗΝ ΣΕ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΑ ΠΟΤΕ!
Σαν να μην υπηρχε ΠΟΤΕ περίπτωση να σ' απογοητέυσω.....
Μια φορά μου πες "προσεξε καλα....θα φας ξύλο"!!!! πολυ αυστηρά....αλλά με Τ Ο Σ Η γλύκα....
και σου πα: "Βαρα, θα κατσώ....".....και γέλαγες......
"Μη μου πειράξετε την τσούπα, θα σας καθαρίσω όλους"!.....
Ακόμα κ με την μαμά μου, είχες τα "κότσια " να τα βάλλεις......
Θυμάσαι....που πηγαμε ν΄αγοράσουμε "το φουστάνι" σου....και μας περάσανε ολοι για μάνα με κόρη?.....
Τόση αγάπη , κανείς δεν φαντάστηκε...σε μή "συγγενείς".....την φτιάξαμε μόνες μας την συγγένεια εμείς.....
Τι κι αν είμασταν από άλλους κόσμους..... η καρδιά σου μίλησε στην καρδιά μου.....σε μια γλώσσα
τοσο ΑΠΛΗ.....ξέρεις, αυτής της "ΑΓΑΠΗΣ".....
που εσύ ήξερες καλα.... πως σ' έλεγα? Επαγγελματίας μαμά....
Μου μαθες πολλά....με τόσες λίγες λέξεις.....Να νοιάζομαι.... Να φροντίζω....η φροντίδα
δείχνει πόσο νοιάζεσαι για τον άλλον.....Αποδεικνύει, χωρίς λόγια....
Χωρίς παράπονα.....
Ακόμα κ όταν εμενες καιρό σπίτι.... και σου πρηζα τα συκώτια, εσύ φεύγοντας μου ζήταγες συγγνώμη
που με κούρασες....!
Μ' αγάπησες σαν παιδί σου.....κ μπορεί να μην την άξιζα την τοση σου αγάπη......

Σ΄ευχαριστώ για ΟΛΑ ρε ΜΑΝΑ......
Σ ευχαριστώ από καρδιάς.
κι ΕΥΧΟΜΑΙ ΟΛΟΨΥΧΑ....
να σαι κάπου που ονειρευόσουν παντα να σαι....
Φωτεινή, χαρούμενη, γελαστή με ΠΟΛΛΑ ΠΟΛΛΑ ΠΟΛΛΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ
κ ενα μεγάλο Λαστιχο να τα ποτίζεις....
Για όλους μας.... θα είσαι ΠΑΝΤΑ μέσα στην καρδιά μας και δεν θα φυγεις ποτέ απο δω.

Καλό σου ταξίδι.

Η κόρη σου.

ΔΩΣΕ ΣΤΟ "ΔΥΟ" ....ΜΙΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑ.

(βάλλε ν' ακούς από το πλάι το "Speaking of Happiness"...της πάει στο "ύφος , της ανάρτησης ταύτης....)

Hello Lonelynesssss.......
Μπορει, καλλιστα να μονολογεί ενας δολοφόνος....μετά το έγκλημα.....
Πόσο μόνος μπορεί να νιώθει....μόνο αυτός το ξέρει.....
Ταξιδιώτης, εκτελεστής της ζωής του, εξαιρετικός επαγγελματίας στο "παρε-δώσε"....
αλλά και στο "φυγε".....από το τώρα και το εδώ. Κοινώς , στην πολυπόθητη ΑΠΟΔΡΑΣΗ! (σωος κ αβλαβής.... αλλά πόσο πλάκα μπορεί να έχει....αυτο το σώος κ αβλαβής....δεν ξερω)
Οσοι , η ζωή τους , τους "έμαθε" να είναι μόνιμα φευγάτοι,
ας αναλλογιστούν , τι κόστος έχει αυτό....
Πάντα το ερώτημα, "άφησα πίσω μου κάτι"....θα τους γυρνάει στο μυαλό....αν όχι και στον τόπο του
"εγκλήματος".....
Αναλλογιστείτε, αν κερδίσατε περισσότερα με το "φεύγω μόνος" ή με το  "φεύγω με τον κατάλληλο συνεργάτη"....
-γιατί κακά τα ψέμματα.... ΟΛΑ....σε μια καλή συνεργασία οφείλονται....
Για σκεφτείτε το.....ΟΛΑ ΟΜΩΣ.- εξ άλλου, στην πραγματικότητα πάντα μόνοι είμαστε....έτσι δεν είναι?
Γιατί να μην θέλουμε να διασκεδάσουμε την μοναχικότητα, με διαλείμματα ?
Ή ακόμα καλύτερα , με φευγάτες "συμφωνίες" εκλεκτής παρέας.....
Ακόμα κ για κατ' εξακολούθηση δολοφόνους αυτό το προφίλ, θα ταίριαζε γάντι....δεν νομίζετε?
Καλύτερα δύο από ένας. Δυο εκγέφαλοι, δύο ιδέες, δύο ζευγάρια χέρια....ΜΙΑ πρόσμιξη μυαλών....
Κι αν και τα δύο μυαλά είναι ΝΟ LIMIT.... τότε ο ένας δίνει "όπλο" στον άλλον , για να πάει
παρακάτω..... κι ακόμη πιο πέρα..... Μπορεί να μεγαλουργήσουν!
....μεταξύ μας.....τα μεγαλύτερα "Εγκλήματα"..... δεν τα επιννόησε κ τα εκτέλεσε,
 ΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ......

My new slogan: GIVE , "TWO", A CHANCE!!!!

Σκεφτείτε το....