Sans Frontieres. _

(πρώτα ανοίγεις το θεικό αυτό κομμάτι....μετά , αν θέλεις, διάβαζεις...)

OXI,
απόψε, Δεν έχω λόγια για σένα....
τα στέγνωσε η ντροπή, ή οργή και το μισό μου θέλω....

Και η απορία.... αν ήμουν λίγη...΄ ή πολλή....γι αυτή τη ζωή.
Αν η μοιρασιά...θα μπορούσε να ήταν ίση...
Αν τα φτερά μπορούσαν να φορεθούν σε δύο ωμοπλάτες.....
Αν ήξερες , αν ήθελες , αν ειχες .....
πετάξει ποτέ.

Οι Κινέζοι έχουν θέσει ένα σοφό ερώτημα
"Να χεις φτερά και να τα χάσεις....
ή να μην είχες ποτέ σου φτερά?"

Τι πονάει περισσότερο? Για μένα να χεις φτερά και να τα χάσεις.

Κρίμα να μην έχεις όμως γευτεί το πέταγμα....

Αποφάσισα οτι δεν μπορώ να κάνω εκπτώσεις.... ούτε Θέλω,
να μου φτάνουν τα ψίχουλα.
Οχι.
Από ένα "Ξόδεμα" και μετά,
παύεις να είσαι ολιγαρκής.
¨Η
όλα Η
τίποτα.

Προτιμώ την αλήθεια του τίποτα,
από την αναπηρία του  "περίπου".
Το περίπου είναι γι αυτούς που δεν ξέρουν να πετάνε.... Ή δεν είχαν ποτέ τους φτερά.

Εγώ, ευτυχώς.... ειχα φτερά.....και ξέρω πως είναι.....η Απόλυτη ευτυχία.

Οχι. Δεν θέλω κάτι λιγότερο.

Δεν αξίζει κανείς , κάτι λιγότερο.
Οι εκτπώσεις, είναι για τους "Εκπτωτους".

Κι εγώ.....
Ειμαι Ψηλα.

Καληνύχτα.
και
Καλή τύχη.