ΔΙΑΚΟΠΕΣ VOL 2 - PART 2. ΛΙΜΝΗ ΠΛΑΣΤΗΡΑ

Mε τρεις ώρες ύπνο, και 2 1/2 καφέδες (ο ένας στο χέρι) πάμε στο προκαθορισμένο ραντεβού στο
κωμ/ριο.....για να γίνουμε οι πρέπουσες "κουκλες"....
(Δευτερο σοκ για την πρωτευουσιάνα στις τιμές κωμ/ριου περιοπής..... όταν ρώτησα, νόμιζα οτι άκουσα 35 ευρώ.....ξαναρωτάω και μου λενε δυνατά....
 ΔΕΚΑΠΕΝΤΕ κοπέλα μου, αμα είχε τόσο θα το κλείναμε το μαγαζί.....!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
πουτάνα Αθηνα.......
καργιολα....μου χεις φάει τη ζωή και τα λεφτά μου ΟΛΑ!!!!!!....-
 το μελοποίησα κ όλας....θα σας το τραγουδήσω μια μέρα).
Φευγουμε για Λίμνη Πλαστήρα...... ωωωωωωωω Δία μου..... Ηρα μου....Ερμή και Αθηνά μου.......
τι ΔΡΟΣΙΑ ηταν αυτη.....
Υψομετρο περί τα 1300μ. μέσα στα έλατα, οι Αθηναίοι (πηρα τηλ. ανταπόκριση) λιώνουν στο κάρβουνό τους, κι εμείς.....φοράμε τις πρώτες ζακέτες......
και ως γνωστές ματαιόδοξες, για την δεξίωση φοράμε και τουαλέτες εξώπλατες, στράπλες, αεράτες,
αραχνοϋφαντες κλπ κλπ.....
Αφού ντυσαμε την νύφη κάνοντας τα γνωστά αστεία....ΑΑΑααααα είχαν κ σουίτα στο resort, με εξτρα δωμάτιο με 2 διπλά κρεββάτια.....όποτε σιγουρέψαμε οτι δεν θα τους αφήσουμε μόνους την πρώτη...(!!!!) νύχτα του γάμου μεσ' στους λύκους μη και φοβούνται τα παιδιά....
και, πηηηηγαμεεεε για καφεεεεεε........
 χαλαρώσαμε δε, τόσο πολύ στον καφέ (με θέα πιάτο όλη την λίμνη και την βλάστηση να οργιάζει) όπου χάσαμε τα κορναρίσματα της νυφικής λιμουζίνας....
και μέχρι να πληρώσουμε και να μπουμε στα 100 αυτοκίνητά μας....σχεδόν είχε φτάσει στην εκκλησία! (τι βιάζεσαι καλή μου......) ευτυχώς την πήραμε στο κινητό και μας περίμενε ν' ανεβουμε
για ν' ανεβεί μετά......(!!!χε χε χε)
Ο γάμος ήταν να έχει δύο παππαδες, όπως κάθε καλό κλαμπ που σέβεται τον εαυτό του, οφείλει να
έχει δύο Dj'S.....ε, ο ένας την έκανε με ελαφρά.....(ένεκα κάτι υποχρεώσεων σε άλλο χωριό...)
και μείναμε με τον γέροντα της φυλής "Ξεχασόλ".....ο οποίος ήτο γλυκύτατος, ταχύτατος και ΟΥΔΕΙΣ
άκουσε τί στα διάλα είπε!!!!!!!!!! Τα λεγε στην γλώσσα της φυλής του , με κλειστό στόμα όπως οι
λόρδοι, και μουρμουριστά! Θεός ο παππους , Θεός!
Μετά το μυστήριο (τώρα κατάλαβα κ γιατί λέγεται έτσι.... είναι Μυστήριο πράμα, το ΤΙ λένε οι παππάδες γιατί, α) κανείς δεν ακούει και β) αν ακούει δεν καταλαβαίνει!)
θα πήγαινε το ζεύγος για φωτογράφιση της Θεσσαλικής Vogue, οπότε είχαμε "ελεύθερη ώρα"
Γιουουουουπιιιιιιιι.....
Πετάγεται μία, και λέει: μωρέ , έναν ολόκληρο καφέ, τον έπινα τώρα.....
Δευτερη: κι εμένα έχει στεγνώσει το λαρύγγι μου, κανα τσιπουράδικο δεν έχει εδώ κοντά?.
Τρίτος: κι εμένα μ' έχει κόψει μια λόρδα.....
Γυρίζει η Καρδιτσιώτισα με χαλαρό και πολύ σοβαρό ύφος και λεει: Αφήστε το πάνω μου!
Με δυο δρασκελιές φτάνουμε σ' ένα τσιπουράδικο κάτω από την εκκλησία, όπου σκάμε μύτη
περί τα 16 ατομα, κυριλέ ντυμένα, και ανακαλύτπω οτι μονο ΕΓΩ η ξενέρωτη, παραγγέλνω καφέ!
Ολοι οι άλλοι παρήγγειλαν τσίπουρα  με όλων των ειδών τους μεζέδες, και ξαναβρέθηκα να πιω
μισό καφέ, για να το αντικαταστήσω γρήγορα μ' ενα ποτήρι τσίπουρο, μετά από τον αμείλικτο χλευασμό και εξευτελισμό που υπέστην από την ομίγυρη......
Το ζευγος πέρασε από δίπλα μας, για την φωτογράφιση στην λίμνη, κι όλοι αμέριμνοι, τους χαιρέταγαν μ΄ενα ποτήρι στο χέρι, και μισό κοκορέτσι στο στόμα (γιατί απείλησαν το μαγαζί οτι
ΔΕΝ ΘΑ ΦΥΓΟΥΜΕ από δω, αν δεν μας σερβίρουν αυτο που ΜΥΡΊΖΕΙ έτσι........)
κι αυτοί με ανοιχτό το στόμα, μας φωνάζαν μέσα από το αυτοκίνητο, "παιδιάαααα, έχουμε δεξίωση στο
ξεν/χειο με ΦΑΑΑΙΙΙΙΙΙΙΙ".....
Ε καλά, λες και δεν μας ξέρανε......είναι να μην μυρίσουμε αλκοόλ εμείς.....
Αφού στην Ανασκαφή κάποτε, ρώτησε μια γηραιά αρχ/γος τον προϊστάμενό μας...."Τι έχουν τα καημένα τα παιδιά και όλο πίνουν????"....

Πήραμε τα πόδια μας, μάλλον ,
πήραμε τις ρόδες μας καμμιά ωρίτσα μετά (οχι , γιατί στις υποχρεώσεις μας, ειμαστε στην ΩΡΑ ΜΑΣ όσο τύφλα κι αν γίνουμε) για το ξεν/χειο - δεξίωση - όπου κάναμε μεγάλη κι αισθητή είσοδο, αφού όλοι φοράγαμε στο πέτο, μια -ΚΑΘΌΛΟΥ- διακριτική κονκάρδα, οπου απεικόνιζε το κόμικ του νυφικού ζεύγους με τα πραγματικά τους πρόσωπα, και από πάνω λεζάντα με κεφαλαία γράμματα " I LOVE KARDITSA".....χο χο χο! (βλ. φωτο στο τέλος)
(όχι θα τους αφήναμε κυριλέ χωρίς ξεφτίλες....δεν υπάρχει αυτό για την παρέα μας, αρκετά μας πείραξε που η ψωνάρα η φωτογράφος τους, δεν μας άφησε να βγάλλουμε ούτε μία
χιουμοριστική φωτο με την νυφη.... μην της πέσει η μύτη....) και φυσικά ως γνήσιες "βλάμισσες" (έτσι λένε τις φίλες - νυφης στην Θεσσαλία) φοράγαμε κι επίσης "διακριτικά" ΡΟΖ στεφάνια με κοδέλες κ λουλουδάκια , Ο,ΤΙ ΠΙΟ ΚΙΤΣ βρήκαμε στα Jumbo... (θέλαμε να πάρουμε και σπαθιά με ακτινες Χ, για να το ξεσκίσουμε τελείως, αλλά δεν βρήκαμε 12......κρίμα, την άλλη φορά).
Φυσικά ΗΠΙΑΜΕ, (για την ακρίβεια πίναμε μέχρι το τέλος του γλεντιου)
και φάγαμε μόνο τις σαλάτες και τα ορεκτικά.... (από τους λίγους γάμους περιοπής που πετάχτηκε τόοοοσο φαί, στοιχηματίζω!) και φυσικά παρ' ό,τι ΚΑΜΠΟΣ η νύφη παρείγγειλε για το σόι της
(ΕΜΑΣ ΕΝΝΟΩ και ουχί, τους συγγενείς της) νησιώτικους μπάλους!!!!!! χο χο χο
Είχε πολύ φάση, να βλέπεις τους Θεσσαλούς να μένουν απορρημένοι, όταν σβήναν τα "κλαρίνα"
για να πάρουν την θέση τους τα "βιολιά"!!!!!!
Και φυσικά τιμήσαμε χορεύοντας ολοι,την "πατρίδα" που μας ένωσε!
Διότι φίλοι μου αγαπητοί....
Στην καρδιά της αυτή η παρέα, είναι νησιώτικη, γιατί γνωριστήκαμε όλοι στην Σαντορίνη....και παρ΄ότι ξενιτευτήκαμε για τις "πραγματικές" ή φτιαχτές πατρίδες μας, η Θήρα, θα 'ναι πάντα η Γεννέτειρα
της "οικογένειάς" μας...... του κωλόσογου της παρέας μας δηλαδή........
Εννοείται οτι ξεσκίσαμε αργότερα το ροκ και τους Abba......
και πήγαμε για ύπνο στις 7 το πρωί.......(γιατί το ζευγάρι ήθελε να πάει να κοιμηθεί, ποτέ μου δεν
κατάλαβα.....τς τς τς.....)με πιτζάμες ΚΑΙ κουβέρτες!!!!!!!!(παρά το αλκοόλ που ήπιαμε, φανταστείτε για τί κρύο μιλάμε. Και είμασταν και στο σαλέ της κολλητής 10 άτομα σε 4 δωμάτια!)
Την επόμενη πήγαμε παλι, ΟΛΟΙ μαζί (και το νυφικό ζεύγος εννοώ) για καφέ και τσίπουρα και φαί,
σε διπλανό χωριό οπου κουτσομπολέψαμε και λύσαμε οτι κενά είχαμε της προηγουμένης βραδιάς
ξαναθυμίσαμε στον γαμπρό οτι πήρε νύφη από Μασωνική Στοά.......(μη ξεχνιόμαστε...ένα γερό Λόμπυ είναι οι σωστές παρέες, αν και η ξαδέλφη του ήταν έτσι κι αλλιώς μέλος του Λόμπυ μας....)
και
αποχαιρετιστήκαμε για την πορεία που ειχε ο καθείς, στην πόλη του, ή στην συνέχεια των
διακοπών του,
κι ήταν η πρώτη φορά που δεν στεναχωρεθήκαμε τόσο.....γιατί το ραντεβού μας
ανανεώθηκε σ' ένα μήνα από τότε (23 Ιουλίου ήτον) για το 2ο μεγάλο γεγονός της χρονιάς....
Δυο από την Μασωνία μας, κλείνουν τα 40......(όχι παληκάρια....Καλοκαίρια) και θα γίνει...........

Εγώ πήρα τουτού, και Ροδίτισσα κολλητή, με 3η στάση στην Αθήνα , για αλλαγή κ πάλι γκαρνταρόμπας.....
Επομενη στάση....ΡΟΔΟ ς......αμάραντο!!!!!!!!

(συνεχίζεται...)

ΔΙΑΚΟΠΕΣ VOL 2 - PART 1. ΚΑΡΔΙΤΣΑ.

Το δεύτερο μέρος διακοπών μου είχε άλλο θέμα.
Το θέμα ήττο "γάμος".
Ξέρετε, για μας τους κοντά στα 40 ....(τα δεύτερα άντα κ τελευταία πλέον) το να ενώνεται κανείς
με τα δεσμά του γάμου υπό των ήχων παππάδων.......είναι :
1)Κουλό!
2)Ψιλορομαντικό (ανάλογα από πια πλευρά το βλέπεις)
3)Ελπιδοφόρο (οτι και καλά , πάντα υπάρχει χώρος στην ζωή για νέο ξεκίνημα
με πολλή δόση έρωτα.....όσων χιλιετιρίδων κι αν είσαι)
...και ειδικά στην ζουρλοπαρέα μου αυτό το σπορ, είναι σπάνιο, καθώς ακόμα κι αν έχουμε έτερον
ήμισυ......δεν βρίσκουμε λόγο να το παντρευτούμε!
 Συνεπώς επειδή η νύφη αποφάσισε να τα κάνει όλα μαζί (έρωτα,ξεσπίτωμα, αλλαγή πόλης - είναι από Κόρινθο, δουλευε Αθήνα - συγκατοίκηση, γάμο, μόλις λήξει κι η δεκαετία των πρώτων "άντα" -μεθάυριο-θα πάρει δώρο κι έναν γυιο!) αποφάσισε να ενωθεί και η παρέα
(να ένα καλό που βρήκα στους γάμους! ενώνεται το κωλόσογο της ζουρλοπαρέας)  απ' όλα τα μήκη
και πλάτη της χώρας τούτης. (ήρθαν κολλητοί από Θηρα, Βόλο, Ρόδο, Αθήνα, Κόρινθο,Πάτρα )
Μέρος βου, λοιπόν στις διακοπές, κάνουμε μια στάση Αθήνα για γενικό ρεκτιφιέ (και πέταμα που λένε
κι οι κολλητοι, κοινώς μανικιουρ - πεντικιουρ - μαλλί) και αλλαγή γκαρνταρόμπας!
Γιατί αγάπη μου, τι να το κάνεις το μαγιώ κ τις χαβαγιάνας, αμα ο γάμος δεν είναι σε θάλασσα?(μέσα σε θάλασσα! ααααχχχχ....αμα ξαναπαντρευτώ θα τον κάνω εντός θαλάσσης κ μάλιστα σε συγκεκριμένο βάθος! )
Περιμένοντας και την άλλη κολλητή από Σαντορίνη, ν' ανεβούμε με ένα αμάξι Καρδίτσα, που είναι
και η πρώτη στάση για το bachelor!
Το οδοιπορικό , είναι σούπερ χλιδάτο. Αφ' ενός βρήκα μια γυναίκα συνοδηγό, που δεν κολλάει
στην ταχύτητα με τίποτα, ακόμα κ όταν οδηγεί άλλος! Μεταξύ μας, αυτή οδήγησε τα 3/4 του δρόμου
μιας κ έχει ξαναπάει άπειρες φορές, κι έτρεχε και με 160 κ βάλε! Σούπερ σας λέω, Ζζζζζάαααχαρη! Με το αιρκοντισιον μας, το φρεντάκι μας, τα τσιγάρα μας και κυρίως την ανταλλαγή των απόψεων και ιδεών
περί ζωής και άλλων δαιμονίων....(ξέρεις αυτά που σε πιάνουν πριν από ένα γάμο κολλητού..... και περιλαμβάνουν τελικά τα ΠΑΝΤΑ γυρω σου....μέχρι και τον θάνατο....)
Φτάσαμε Καρδίτσα κυριλεμάν σε 3 ωρίτσες και με στάση!
Για να συναντήσουμε ακόμα λίγους που ήρθαν από Πέμπτη (για τον γάμο του Σαββάτου) και βουρ
για το σπίτι του γαμπρού, όπου μαζεύτηκαν εκτός από όλα τα σόγια (όχι την σόγια που βάζουμε στο φαί  τα άλλα, που τα τρώνε όλα....αλλά που δίνουν κ τα διπλάσια άμα λάχει)
και όλοι οι τουρίστες όπως εμείς. Πρέπει να φτάναμε περι τα 40 ατομάκια..... για φαι , παρακαλώ!!!!!
Και γλυκό σεμιφρέντο (πάλι ξέχασα να ζητήσω συνταγή) από τα χεράκια του γαμπρού που είναι
και ζαχαροπλάστης...... Εδώ κολλάει ταμάμ το "ζζζζζζααααχαρη" την βγάλαμε!
Και αφού δεν έφταναν όλα αυτά (ε, δεν εκφραζόμασταν κι ελεύθερα μες στον καθωσπρεπισμό που επιβάλλει το στιγμιότυπον) φεύγουμε αι γυναίκαι, να πάμε σ' ενα κηπάτο μπαράκι για το μπάτσελορ!
Αργότερα καταλάβαμε οτι και οι άντραι, μαζί μας θα ήτον! Αυτοί το ξέραν από την αρχή..... μικτό μπάτσελορ........πα μαλ, πα μαλ!
Αφού ήπιαμε.... 5-6 χιλιάδες ποτά, χορέψαμε κλπ πηγαμε για ύπνο. Την επομένη, η νυφη ξεκουράζεται
καθώς εγγυμωνεί (κινδύνους?) κι όλας. Οπότε ξαναβρεθήκαμε το μεσημέρι όλοι μαζί για καφέ
στο κέντρο Καρδίτσας (εδώ πρέπει να πω, οτι η Αθήνα ήταν δροσερή μπροστά της...!)
και ν' ανακαλύψω με τεράστια χαρά (καθώς στις φλέβες μου, μόνο καφές κυλάει)
οτι ο φρέντο κάνει το ΜΥΘΙΚΟ ΠΟΣΟ των 2,5 ευρώ!!!!!!
Ηπια τρεις!
Το δε βράδυ, αποφασίσαμε να το γιορτάσουμε για την νύφη, χωρίς την νύφη (μιας κ ξεκουραζόταν
είχε αγώνα αύριο)
σ' ενα κλαμπάκι της περιοχής όπου , το προσεγγίσαμε ποδαράτοι! Χλίδα! Ως Αθηναία μιλώ.
'Οταν μπορώ να έχω πρόσβαση σε ωραίο μέρος με μουσική κ αλκοόλ με πεζό 2...... την θεωρώ
σούπερ την περίπτωση! Πάω σπίτι κ μπουσουλώντας, δεν έχω πρόβλημα.
Και όλοι του ιδιου σκεπτικού είμασταν.
Στο μπαρ μετά την 2η γύρα ποτών που παραγγείλαμε , μας βάφτισαν ωραία παρεα..... κι άρχισαν τα κεράσματα σε σφηνάκια.....
Το εκπληκτικότερο δε, είναι που σε κάθε γύρα ποτών, αυτό για τους Αθηναίους ακούγεται όνειρο
απατηλό και άπιαστο, ερχόταν κι από πίσω, μια πιατέλα τοστάκια, ντιπς με μαγιονεζα μουστάρδα κ κετσαπ, ξηροι καρποι αφθονοι, τσιπς και φρουτα!!!!!!!!
(Ειχε πλάκα, γιατί στην αρχή οι μισές, γκρινιάζαν γιατί δεν είχαμε φάει καλά και δεν ήθελαν να πιουνε...... μολις είδαν
τι ακολουθεί τα ποτά, σκάσανε και παραγγέλνανε ποτά αβέρτα!)
στα 5 ποτά κ 5 σφηνάκια..... ειχε πάει κ η ώρα.....5?????? είπαμε να πάρουμε τα οστά μας
και να φύγουμε! Μόνο τα κλάμματα που δεν βάλανε στο μαγαζί. Καλά οι Καρδιτσιώτες δεν πίνουνε?
Εμείς κάναμε ζημιά μόνο?
Μας είπαν οτι είχαν καιρό να δούνε μια τόσο υγιή και κεφάτη γυναικοπαρέα, μας είπαν μπράβο μας.....
και να πάμε οπωσδήποτε και άυριο!
Τους εξηγήσαμε οτι ήταν αδύνατον λόγω των περιστάσεων, μας ρώτησαν αν είμαστε ντόπιες,
και μετά μείναν άφωνοι.
Μετά που το σκεφτήκαμε και οι οχτώ..... χαμογελάγαμε συνειδητοποιώντας, οτι όχι απλά είμασταν
μια όμορφη και κεφάτη παρέα,
είμασταν μια παρέα δεμένη, χωρίς πηγαδάκια, συμμετείχαμε όλες σε κοινό θέμα, και κυριως,
σε κοινό πείραγμα.....με τόσο χιουμορ, ξέρετε αυτό τον κοινό κώδικα που έχουν οι παρέες που ζήσαν μαζί πολλά, κι αντέξανε στα χρόνια, το μαγικό κοινό λεξικό, και το "σε κοιτώ στα μάτια και ξέρω τι
σκέφτεσαι και λυνομαι στα γέλια, και το πάω κι ενα βήμα παρακάτω, κι οι υπόλοιποι το ξεσκίζουν".....
μα με τόση αγάπη στα λόγια και στο πείραγμα και στο τσούγκρισμα και στο αγκάλιασμα.....
Ενιωσα σαν να πηγα ενηλικιωμένη πενταήμερη........
Με πολύ χαβαλέ και ξεσάλωμα...... αλλά και με  πολύ σοφία.....
Και για μια ακόμη φορά....ενιωσα ΤΟΟΟΟΣΟ ΠΛΟΥΣΙΑ!.........

(συνεχίζεται....)

Διακοπές VOL.1 - ΚΕΑ

...Δεν περίμενα, ουτε ένα λεπτό από την ώρα που σχόλασα.....

Είναι Παρασκευή Καυσωνάτη,(15/7) η μόνη μέρα μετά από 2 εβδομάδες υπερωριών,
 που δουλεύω κανονικό ωράριο, και φεύγω σφαίρα (με βαλίτσα έτοιμότατη, από τα χθες) για 

Κτελ Λαυρίου.....

Επιβιβάζομαι στο κτελ..... κι ενώ ειμαι μέσα - στη μια ώρα δρόμο δεν εχω φτάσει ακόμα, καθώς 

ειναι στην πραγματικότητα μπλε λεωφορείο βαμμένο κτελ και κάνει στάσεις ανα 200 μετρα..... πως λεμε βαμμένη ξανθιά....έτσι-

αναρρωτώμαι - εσωτερικως-
" Στελλα!!!! εκεινο το μαύρο τσαντάκι που έφτιαξες κι ακουμπησες προσωρινά ,παντα, στο κρεββάτι....ΤΟ ΠΗΡΕΣ????????????.....ουπς!!!!!!!"

Ξεκινάω διακοπές χωρίς τα εσώρουχά μου!!!!! χωρίς ΚΑΝΕΝΑ ΕΣΩΡΟΥΧΟ!!!!!

Κοινώς, πάω "ξεβράκωτη στην Τζιά".....τς τς τς.....(αλλά σκεφτομαι, πάλι....οκ.... πάντα είναι "καλή" ώρα για ψώνια.....όταν φτάσω , θα πάω για Lejaby..!.Γυναίκες....you know.)

Φτάνω μετά από 1 ώρα και 3 τέταρτα στο "ανύπαρκτο" λιμάνι του Λαυρίου.....

και μιας κ έφυγα τρέχοντας από την δουλειά, ξέχασα κ να φάω.....(να πάω ξεβράκωτη , αλλά και νηστική , ε , πάει πολυ!)

Κάθομαι στην μοναδική καντίνα - παράγκα  ενός τετραγωνικού, και παραγγέλνω τοστ, και φραπέ.....

Έπλεα σε μια ώρα από εκείνη την ώρα για Κέα....Ήμουν ήδη παραζαλισμένη για ν' ανοίξω το βιβλίο μου κάτω από τους 45 βαθμούς Κελσίου.... και Ξαφνικά!

Γυρίζω το κεφάλι μου , και βλέπω ένα πρόσωπο γνωστό.......μιας κυρίας πολύ όμορφης , πολύ

σικάτης......και που συνειδητοποιώ ότι την ξέρω, πάρα πολύ καλά.....κι έχω να την δω 15 χρόνια....

ενώ στο παρελθόν προσπάθησα πολλάκις να την ξαναεντοπίσω ματαίως...

Εγώ: Μαρία???????? (με μάτια γουρλωτά)

Εκείνη: ....... !!!!!!!! Δεν το πιστεύω!!!!!!!!!!!!!! ξέρεις πόσα χρόνια σε ψάχνω???????????????

(Ειναι αυτές οι κλασσικές σκηνές τύπου...... πιάσε ένα κασόνι αμστελ ρε φίλε.........)

Η κυρία αυτή, και ο αγαπημένος της, είναι ένα από τα ωραιότερα ζευγάρια που έχω γνωρίσει στην παράξενη πορεία της ζωής μου, όταν και πάλι έκανα μια άσχετη δουλειά (απ αυτήν που σπουδαζα) στην τρυφερή ηλικία των 19 ετών, και έφερναν τότε τα παιδιά τους στο Ωδείο που δούλευα....

Αυτό το υπέροχο ζευγάρι, οχι απλά ειναι ακόμα μαζί.... εχουν κάνει και 4ο βλαστάρι...κι είναι ακόμα ερωτευμένοι......πιο πολύ απ' ό,τι τους άφησα.....ειναι "ελαφρώς" συνταξιούχοι (ασχολουνται με διαφορα) και γλεντάνε την ζωή τους, όποτε τα βλαστάρια λείπουν και πλέον ευτυχώς λείπουν συχνά (τα μισά έχουν ήδη φύγει  απ' την οικογενειακή στέγη....)

Κάποτε ήμουν κι έγω φίλη της οικογένειας πολύ στενή..... (πως λέμε φίλοι Μεγάρου Μουσικής...)

και τους ζουσα όλους από κοντά.....καθίσαμε μαζί στο πλοίο και πριν, και θυμόμασταν στιγμές που περάσαμε, με την τζουνιορ άρρωστη.... τις ατάκες της μεσαίας κόρης...ανεπανάληπτες....την σοβαρότητα της μεγάλης.....τα φαγοπότια....τους σπορους που φυτεύαμε και στον κήπο τους αλλά και στις φιλοσοφικές μας συζητήσεις....κάλυψα γρήγορα τα νέα των 15 ετών που πέρασα......κι αυτοι το ίδιο, και δώσαμε ραντεβου στον κήπο τους....Τον Σεπτεμβρη.......
Και κάπως έτσι έφτασα στην κατάξερη Τζια (όταν την είδα έμεινα "αφίσα"...μιας και είχε εξαιρετικές συστατικές επιστολές από φίλους και γνωστούς που την γνωρισαν πριν από μένα)...χωρίς να το καταλάβω. Χαιρετηθήκαμε επιμένοντας στο reunion του Σεπτέμβρη και χωρίσαμε , μιας και ήδη είχαμε
άλλα πλάνα ο καθείς για τις διακοπές του.....
Κουνάμενη σινάμενη, εμφανίζεται η κολλητή - πρώην συνάδελφος - αρχαιολόγος που διέμενε εκεί
για "σκάψιμο"....και που εγώ η υπερτυχερή ήμανε φιλοξενούμενή της....
και πάμε για πρώτο καφέ σ΄ενα υπερπολυτελείας ξεν/χειο - καφε, που βλεπει πιάτο όλο το λιμάνι και
είμαστε σε γωνία τέλεια με το μπλουμ του ήλιου στην θάλασσα.......και το βράδυ για να τιμήσουμε
την Πανσέληνο του Ιούλη, πάμε "πικ-νικ" στην αυλή μιας εκκλησίας πάνω σε βουνό (Ω ναι , καλά διαβάσατε, σε κάτι πρέπει να φανούν χρήσιμες και οι εκκλησίες εν τέλει)....
 με μια απίθανη παρέα , πολύ κρασί, ψωμί, τυρί, ισπανική ομελέτα (είχαμε κ εναν ισπανό στην παρέα
που μένει εδώ γιατί είναι ερωτευμένος με μια ωραιοτάτη νεαρά αρχαιολόγα επίσης) και χαζεύουμε το φως της σελήνης....
Όμορφη πρώτη μέρα διακοπών!
Η δέυτερη μέρα με βρήκε να ψάχνω με βρεμμένο μαγιώ ένα ρημαδο μάγαζο να ψωνίσω ρημαδο εσώρουχα!!!!! ¨οταν έφτασα σε μια μπουτίκ που μ΄είχαν στείλει κάτι ντόπιοι και ανακάλυψα οτι δεν
"πουλάει εσώρουχα εδώ και χρόνια"...την ρωτώ....
"Που στο καλό ψωνίζουν εσώρουχα οι Τζίωτισες?????? Η Δεν φοράνε???????"
(..-Eίναι απλό....πανε Αθηνα.....!!!!)
Τελικά πηγα σ' ένα άλλο χωριό ,που είχε το μοναδικό εσωρουχάδικο ενός τετραγωνικού!!!!ααααληλουουια ,,,,ααααλλληλουουουια!!!!!
Τις επόμενες 5 μέρες που ξόδεψα στην νήσο ταύτην, αποκόμισα τα εξής¨
Η Κέα έχει πολύ μα πολύ ευγενικούς κατίκους με πλυθησμό 2000 άτομα.(τα μόνιμα, γιατί το καλοκαίρι και τα Σαβ/κα γίνονται 10.000)
Αποκαλείται , πολύ σωστά , το Weekend Island της Εστέτ της Αθήνας, καθώς είναι από τα λίγα
(για να μην πω μοναδικό) νησιά που δεν έχουν πανσιον, πλήθος ξεν/χειων και Ρουμς Του Λετ!!!!!
Έχει άπειρες Βίλες....κυρίως Αθηναίων. (η αγορά ενός μετρίου σπιτιού σε τετραγωνικά κοστίζει περί τα 300 χιλιαρικάκια.!!!!..οχι, γιατι κάνω παρέα με περίεργο κόσμο....γι αυτό κάνω και όλων των ειδών τα ρεπορταζ όπου πάω, καταλάβατε?....)
Κυκλοφορούν δε, σχεδόν αποκλειστικά Jeepούρες! (όπως τις λεμε στην Τζια) και ιχθυοτροφείου
αλλά και ελευθέρας βοσκής. (πχ από Niva μέχρι Freelander...κλπ) Σωστά κυκλοφορούνε έτσι, καθώς η Τζια έχει μόνο χωματόδρομους αν εξαιρέσει κανείς τον "κεντρικό" που ενώνει το Λιμάνι "Κορησσία"
με την χώρα "Ιουλίδα". (ονόματα ε????)
Εντάξει ,είδα και Mercedes Cabrio, πολυ χαμηλή που έφαγε τα "μούτρα" της στις χωματολακκούβες (δική μου λέξη)
και πέθανα στο γέλιο.... (που πας καραβάκι με τέτοιο καιρό????)
Εχει υπέροχες και ποικίλες παραλίες (με άμμο, με ψιλό βότσαλο, με χοντρό βότσαλο...με κόσμο, χωρίς κόσμο , με ομπρέλες , χωρίς ομπρέλες.....ό,τι τραβάει η όρεξή σου)
κι έχει και το "χωριό" των Κότερων το όμορφο "Βουρκάρι" (ναι βρε....που αράζουν τα κότερα) με μια σειρά
εξωτικών μαγαζιών (από μπουτίκ ρούχων - εκεί βρήκα μέχρι και ORIGINAL καπέλα Παναμά!!!!!-
και ρεστωραν με αστακούς , μέχρι πανέμορφα μπαράκια με πολύ ψαγμένη μουσική) όλα
σε τιμές εξωφρενικές....(χο χο χο και ξανά, που πας καραβάκι .....) αλλά όνειρο....
Το πρώτο μεγάλο βήμα χαλάρωσης έγινε λοιπόν....
Την 5η μέρα πήρα κολλητή και τουτου και φύγαμε για Καρδίτσα....

(συνεχίζεται.....)