ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ, δώστε μου,ΜΟΝΟ 5 ΛΕΠΤΑ απ' την Ζωη σας...

Η Αυστραλία έχει τα κότσια, να κάνει αυτήν την καμπάνια,
με σκοπό ΟΧΙ το κέρδος.
Να την βγάλλει στον αέρα για να την "δουν" όσοι περισσότεροι γίνεται...
Είναι ότι πιο ΔΥΝΑΤΟ κ ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΟ έχω δει μέχρι σήμερα σε απλή
διαφήμιση...Αν και κάθε άλλο παρά απλή είναι.
Την βρήκα μετά από τις σκέψεις που με έβαλλε μία ανάρτηση του blogger "Heliotypon"..."Οι μελοθάνατοι του πάσχα" April 14, 2011 by heliotypon
Σ Α Σ Π Α Ρ Α Κ Α Λ Ω παρακολουθείστε το!
Αν πρόκειται να σώσουμε έστω και μία ζωή...ΑΞΙΖΕΙ ΤΟΝ ΚΟΠΟ!
Ειδικά για τους φίλους οδηγους μηχανών! Αν και θεωρώ οτι όσοι είναι κάτοχοι κλειδιων οποιουδήποτε οχήματος...καλό θα είναι να το δουν.
¨Οπως είπε κι ο Αρκας...¨"ολη η ζωή , είναι μια συνεχής πορεία προς τον θάνατο...Ασε που στο δρόμο ,μπορεί και να πεθάνεις"!!!!Ας μην τον προκαλλουμε κ όλας.
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΔΩΡΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ.ΕΙΝΑΙ, Ο,ΤΙ ΕΧΟΥΜΕ!
(Heliotype, ευχαριστώ που μ' εφερες ως έδω - εν αγνοια σου:)-)

LION'S HEART...it's a Diamond

Ως γεννημένη Λιοντάρι... 8/8 γαρ,
νιώθω περήφανη που είμαι μέλος της υπέροχης φυλής των "αιλουροειδών"
καθώς πάντα βροντοφώναζα οτι ειναι τα πιο ευγνώμωνα "ζωα" του κόσμου.
Ετοιμα μεν να λιώσουν όποιον "πειραξει" τους δικόυς τους,
μα πάντα γεμάτα ευγνωμοσύνη για όποια καλωσύνη εισέπραξαν...
Δαιμονες με τους κακους και "γάτες" αγκαλιάς με τους αγαπημένους.

Δεν θα πάψω ΠΟΤΕ να συγκινουμαι βαθιά απ' αυτά τα βιντεος
που δεν ειναι αλλη, παρά μια από τις "βιωμένες" αλήθειες της ζωής.

ο Ελεύθερος Christian



και ο σωσμένος Jupiter





και ο άνθρωπος που ζηλευω περισσότερο στον κόσμο αυτη την στιγμη....
αχχχ!!!!
Λιονταρια...είμαστε ακαταμάχητα :)))

HANS ZIMMER = Χάν'ς...αν δεν έχεις ακούσει ΖΙΜΜΕΡ!!!

Νομίζω πως όλοι λίγο-πολύ, έχουμε τα κολλήματά μας με την μουσική, κι ανάλογα με τα βιώματά μας, τα παιδικά ή εφηβικά μας ακούσματα, ή ακόμα κι αν οι ίδιοι έχουμε ασχοληθεί με την μουσική,σίγουρα έχουμε αποκτήσει Αγαπημένο είδος, τραγουδιστή ή γκρουπ.
Για όλους τους άνω λόγους (παιδικά ακούσματα -έχω μια μάνα πολύ ψώνιο που όταν ήταν έγκυος άκουγε κλασσική για την "ομαλή" ανάπτυξη του εμβρύου της-
εφηβικά - ασχολήθηκα κ η ίδια με την μουσική)
εχω ένα μεγάλο κόλλημα. Τον ΖΙΜΜΕΡ.
Τον οποίο θεωρώ, τον σύχρονο Μπετοβεν-μοτσαρτ-ραχμάνινωφ-πουτσίνι....
τελος πάντων του ιδίου βεληνεκούς συνθέτη του Σήμερα και τον Θαυμάζω στο έπακρον.
Για τους μη έχοντες ουδέποτε ακούσει το όνομα, σας παραθέτω μίνι
βιογραφικό και κάποια από τα αριστουργήματά του.
Πραγματικά, θεωρώ οτι αξίζει να γνωρίζετε 2-3 κομμάτια του τουλάχιστον.
Ειναι η ιδιοφυία του δικόυ μας αιώνα "κλασσικής" και όχι μόνο,μουσικής.
Το πιο εξαιρετικό δε, είναι οτι "δένει" με μοναδικό τρόπο, τις μουσικές αριστουργηματικές του δημιουργίες με το έργο που "ντυνει" κάθε φορα,
με αποτέλεσμα να το κάνει ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ, ΟΠΩΣ ΜΟΝΟ ΑΥΤΌΣ ΞΕΡΕΙ.

Trivia:Hans Zimmer,12 Σεπτεμβρίου 1957,Φρανκφούρτη,Δ.Γερμανία.
Σπουδασε κλασσική μουσική και έχει δίπλωμα Σύνθεσης και Μαέστρου.
Μπηκε στον χώρο των Soundtracks, το 1988, απο παρότρυνση του σκηνοθέτη B.Leninsson, για το έργο του "Ο Σωφέρ της Κας Νταίζη" για το οποίο κέρδισε και το πρώτο του ¨Οσκαρ.'Εκτοτε,γράφει για τον κινηματογράφο και εχει επίσης βραβευθεί με οσκαρ ,χρυσή σφαίρα ,Τονυ και Γκράμμυ.
Για το σύνολο του έργου του μέχρι σήμερα,ονομάστηκε πρόσφατα,ο "Πατέρας"της Σύνδεσης,του κόσμου της ηλεκτρονικής μουσικής με την Ορχήστρα της Όπερας (ορχήστρα κλασσικών οργάνων).
Εργα στα οποία έχει γράψει μουσική ο ίδιος:
Rain Man (O άνθρωπος της βροχής)1988
Τhe Lion King (O Βασιλιάς των Λιονταριών - Κιν.σχέδιο) έχει πάρει Οσκαρ.
ΘΕΛΜΑ & ΛΟΥΙΖ 1991
True Romance (Ηλιγγιώδης 'Ερωτας)1993 (το πρωτο σενάριο του Ταραντινο)
Αs Good As It Gets (Καλύτερα Δεν Γίνεται)1997
The Thin Red Line (Λεπτή Κόκκινη Γραμμη) 1998
Gladiator (Ο Μονομάχος)2000
Μission Impossible 2 (Επικίνδυνες Αποστολές 2)2000
Perl Harbor 2001
Hannibal 2001
The Last Samurai (Ο Τελευταίος Σαμουράι)2003
Shark Tale 2004 (κιν.σχεδια) & Μadagascar 2005
BATMAN BEGINS 2005 του σκην. Κ.Νολαν (γι αυτον θα κάνω άλλη ανάρτιση καθώς είναι ο αγαπημένος μου σκηνοθέτης)
The DaVinci Code (Ο Κώδικας Ντα Βίντσι) 2006
Pirates of The Carribean (Οι Πειρατές Της Καραϊβικής)2003-06-07
INCEPTION 2010
K ειναι μεγάλη η λίστα....απλά παραθέτω τα πιο γνωστα σε σας...
και σας ανοιγω τα μεγάφωνα για τα πιο αγαπημένα μου,





(απο το "θέμα" της Νία απο το Μission Impossible 2)


εδω ΠΕΤΑΩ.............



ZIMMER, ZOYME GIA NA S'AKOYME....

for beginners..... please corporate....

ΣτΕΛΛα vs Stella Fox - Τί παθαίνει ο Νους...οταν πέφτει σε αρχ/κα ευρήματα.....

Η ώρα ήταν 7 και 20 μμ.
Και ξεκινάω να ψάξω ένα βιβλίο προκειμένου να βρω ένα σημείωμα που είχα χώσει ,εκει -κατά τα
λεγόμενα πάντα ,αυτής της τσούλας της μνήμης μου ,που μ'απατάει μ' ο,τι βρει μπροστά της...-
Αρχίζω λοιπόν το κυνηγι του θησαυρού, και κάνωντας σωστική ανασκαφή σ' ενα παλιοσύρταρο,
ανακαλύπτω...(!) ένα ξεχασμένο ημερολόγιο του 2001!!!!!!!!!!!!!!!!
Στην αρχή βρίζω την εμμονή μου να κρατάω άχρηστα πράγματα επί σειρά αιώνων,
να αναπολώ τα βιβλία ψυχολογίας που έχω ξοδεψει εκατομμυρια εργατοώρες για να τα "κανω κτήμα" μου,όπως λεει κ η γιαγια...Τα οποία "προστάζουν" να επενδυεις εις την Αλλαγήν,
και την Απελευθέρωση των άχρηστων πραγματων στην ζωήν ταύτην.... διότι σε προσκολλουν
εις παρελθόντας χρόνους και ψυχολογίας των οποιων δεν βοηθάει στην προσπέλαση των εμμονών.....κλπ κλπ Βριζω το κωλομυαλό μου, που δεν ξεκολλαει, αρχίζω τον καυγα τυπου:
"Αμάν ρε συ Στέλλα , Τι λεμε τόσα χρόνια?Γιατί δεν πετάς πράγματα? Αστα να φύγουν και να μεινουν πίσω, εμεις κοιταμε μπροστά δεν είπαμε?" κι ενω εγώ με βρίζω ακατάπαυστα,
 εκείνη
με γράφει κανονικά, κι ανοίγει το ημ/γιοοοο.....
 (τωρα αυτό το κανε,μάλλον για δύο λόγους, ο ένας ήταν για να δει αν εχω δίκιο, και όντως να το πεταξει' ο δεύτερος για να δει αν εχει δίκιο αυτή και να μου την "πει" με επιχειρήματα).

Η ώρα είναι 9¨οο μ.μ και μόλις τελειωσα - που λεει κ η Πετρουλα- την ανάγνωση.
Ας το καλο, δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσα δισεκατομμύρια χρόνια πέρασαν από τότε.
Κατ' αρχήν έχω ντοκουμέντα ΣΕ ΔΡΑΧΜΕΣ, από σέρβις αυτοκινήτου, (92.000 δρχ) λογ/σμους κινητου,(14.000 δρχ) ξεν/χεια για 3 μερες, 14.000δρχ φιλικη τιμη.
Την απεργία που κάναμε για το ασφαλιστικό....(συνταξη στα 65 κλπ)
Το ότι τότε έκανα το ΟΝΕΙΡΟ μου πραγματικότητα, και δουλευα αυτό που είχα σπουδάσει
Στην ΠΙΟ ΩΡΑΙΑ ανασκαφή του ΚΟΣΜΟΥ στην Σαντορίνη, όπου έμενα για 5 χρόνια.....
Ο μισθός των δραχμών του ΄τοτε.... (μειον το γεγονος οτι μας πληρωσαν απο το Λατρεμένο μου
ΥΠΠΟ μόνο 2 φορές σε όλον τον χρόνο...)
Οτι τέλη Οκτώβρη η Θηρα ερωτεύεται την Ομίχλη κι αγκαλιάζονται σφιχτά κάθε βράδυ για τουλάστιχον 3 νύχτες.....(πωωωω πωωω....τι μου θυμισε...οδηγουσα με 3 χλμ την ώρα...χα χα χα)
Οτι παρ'ό,τι ΗΜΑΣΤΑΝ ΑΠΛΗΡΩΤΟΙ 6 ΜΗΝΕΣ, πάντα υπηρχε λόγος για να ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ
ΤΟ ΤΕΛΕΙΟ ΠΑΡΤΥ....
Οτι είχα ΕΝΕΡΓΕΙΑ περισσή και απίθανη όρεξη κι εκανα δεύτερη δουλειά (που να πληρώνει)...
και γνώρισα απίστευτο κόσμο.
Οτι τότε οι άντρες ΦΛΕΡΤΑΡΑΝ τις γκόμενες κάθε δευτερολεπτο...
Οτι επισης απόλαυσα ένα από τα πιο γλυκά φλερτ της χρονιάς εκείνης στην Αστυπάλαια
από έναν πιτσιρίκο ετών 19, ο οποίος ουδέποτε τόλμησε να το κάνει στο μπαρ που δούλευε και βρισκόμασταν κάθε βράδυ, αλλά έτρεξε στο λιμάνι την μέρα που έμαθε οτι φεύγαμε από το νησί
για να μου δώσει ένα φιλι....
Οτι ήρθε στην Ανδρο η έκθεση του αγαπημένου Toulouse Lautrec....και το βιβλιο με όλους τους πίνακες και την ζωή του, έκανε 22 ολόκληρες χιλιάδες δρχ και φυσικά δεν με έφταναν και για
να γυρίσω σπίτι... και μια εβδομάδα μετά που είχα γεννέθλια ,μου το έκαναν δώρο οι κολλητές
με αφιέρωση και από τις 4!!!!! (πόσο μ αρέσουν οι αφιερώσεις στα βιβλία)
Οτι αναφέρω πόσες φορές, εχω πάει στην αγαπημένη μου θεία για κους-κους και "κολυκυθάκια γεμιστα", που τώρα τα φτιάχνει στον Παράδεισο κ σίγουρα τρελαινει κόσμο...
Οτι έπαιζα συχνά σκάκι ή ταβλι ή μονο καφέ κ φιλοσοφική κουβέντα με την Γιαγια...που τώρα
είναι σε ίδρυμα...
Οτι ήμουν ερωτευμένη στο φουλ και με παράτησαν αλύπητα σε μια γωνια χωρίς λόγια...
Οτι αγάπησα τρελά τον Ζαχαρία - το κατοικίδιο πετ σκαντζόχοιρο - της κολλητής που το μεγάλωσε από μωρό όταν το βρήκαμε δίπλα σε σκάμμα....που δεν θα ξανάβλεπα ποτέ μιας κ όταν απολυθηκαμε όλοι, ο Ζ, θα κατοικούσε πλεον μόνιμα στη Μυτιλήνη μαζί με την κολλητη....
Οτι έκλαψα οταν τέλειωσε η χρονιά αυτή....γιατί ηταν η τελευταία στην Νησο....


Ε όχι ρε κοπελιά ΔΕΝ ΤΟ ΠΕΤΑΩ το γαμηδι.
θέλω να τα ξαναδιαβάσω σε 10 χρόνια και σε 20 και σε 30 ..... και να ξανακλάψω
και να νοσταλγήσω.... και να κάνω απογραφή στο τι καναμε τα δυο μας και μετέπειτα....
Ραντεβού στην σελιδα 3...ΞΑΝΑ σε 10 χρόνια....

Μια μέρα με χαμόγελα

Η ομορφιά του να έχεις χτυπήσει ένα ταττού, βρίσκεται στο αν πράγματι το έχεις σχεδιάσει στο μυαλό
σου και στο "χαρτί" σου, τόσο τέλεια ώστε να σε εκφράζει η κάθε του λεπτομέρεια,
η κάθε του γραμμή , η κάθε του σκίαση...
Εχω "χτυπήσει" ένα ταττού εδώ κ ενάμιση περίπου χρόνο και σήμερα πήγα για " μύηση"
έναν φίλο μου, που είχε προαποφασίσει να σχεδιάσει το όνομα του γυιου του.
Εδώ και 3 μήνες το συζητούσαμε, γιατί δεν του άρεσε ιδιαιτερα η ιδέα να γράψει απλά ένα όνομα, σε μια ευανάγνωστη γραμματοσειρά.
Σκεπτόμενη λοιπόν τι θα μπορούσε να τον εντυπωσιάσει , γιατί σίγουρα δεν ήθελε να είναι
εμφανώς κατανοητό και σε κοινή γραμματοσειρά... (εξ ου και στην αρχή σκεπτόταν να το περιβάλλει πάπυρος το όνομα ), μου ρθε η καταπληκτική ιδέα να ανατρέξω στο υπέροχο
"λεξικό" του Τόλκιν , όσον αφορούσε στην γλώσσα των ξωτικών!
Ετσι λοιπόν, κ αφού κατέβασα ό,τι βιβλιογραφία είχα και ό,τι site με την εν λόγω "γραφή",
του σχεδίασα εν αγνοία του, το όνομα του γυιού του "Δημήτρης" (που και για μένα είναι λατρεμένο
ως όνομα κι έχω ζήσει πολλά μαζί του) στην γραμματοσειρά της "γλώσσας" των ξωτικών
και
του το παρέδωσα σε ανύποπτο χρόνο πριν ένα μήνα που είχαμε βγει για ποτό.
Εκστασιάστηκε!!!! (ΑΦΟΥ με πέρασε γεννεές τριακόσιες , γιατί στην αρχή δεν πίστευε οτι όντως
έγραφα "Δημήτρης" , κι όχι "τον ΄παίρνω από πίσω" για παράδειγμα, κι ΑΦΟΥ πείστηκε μέσω και των site που τον παρέπεμψα για του λόγου το αληθές κι ΑΦΟΥ  κι ο ίδιος ήταν φαν του Τόλκιν
κι ευτυχώς για μένα σχεδιάζω υπέροχα - αλλιώς θα τρωγα ξύλο)
Πηγαμε σήμερα στον φοβερό Thommy, στο ξωτικό Μενίδι να το χτυπήσουμεεεεεε......
Η πιο ωραία στιγμή της ημέρας για μένα.... ήταν όταν μέσα σε πολλά σχέδια δικά μου και μη,
αλλά και μέσω των site των "λεξικών" του Τολκιν, και οι δύο τους με μια φωνή συμφώνησαν:
Αυτό είναι το καλύτερο σχέδιο!!!! (ήταν το δικό μου)!!!!
Το χτύπησαν.
'Ηταν το πρώτο του.
 (για μας που έχουμε ταττού, το πρώτο , είναι η μύηση... συνήθως μετά , έρχονται κι άλλα που σου χουν στιγματίσει την ζωή..-. εγώ ακόμα έχω μόνο ένα- Αναφέρομαι πάντα σ' όσους τα ταττού τους ΔΕΝ είναι εμφανή συνήθως, κι έχουν "επιλέξει" να απεικονίζουν
κάτι πολύ σημαντικό από την ζωή τους ή την φιλοσοφία τους!
Οχι σ' αυτους που τα χτυπάνε για να τα βλέπει ο κόσμος στην παραλία και συνήθως είναι tribal σχέδια ή λουλουδάκια! - Δεν τους κατηγορώ απλά δεν τους καταννοώ)
Κάπως έτσι τελείωσε μια όμορφη μέρα, ο Τhommy με άλλον έναν θαυμαστή.
Ο φίλος μου, φουσκωμένος σαν πέρδικα για το πρώτο του ταττου - μας τόνισε οτι θα κάνει κι άλλο- με το όνομα της μεγαλύτερης "δημιουργίας" του - όπως λεει τον γυιο του.
Εγώ περήφανη για την ιδέα μου, και το "σχέδιο" που άρεσε στον καλλιτέχνη και στον μυημένο.
Νομίζω οτι τουλάχιστον οι 2 , θα την θυμόμαστε αν όχι για πάντα, για πολύ καιρο αυτήν την μέρα.
Τι θέλει μια μέρα για να γίνει όμορφη.....