...Kαι παρ' όλο ,που λες, το πέσιμό μου , ψυχολογικά, στα τάρταρα του κόσμου τούτου,
(μα συνέβησαν και τα πάντα, εντωμεταξύ! Κηδείες, χωρισμοί, πλυμμήρες σπιτιών, ταξίδια , γαμοι,
κλάμματα, παρεξηγήσεις, υπερωρίες.......!!!!!!!!!)
Είπες, να με "ταξιδέψεις".....στον κόσμο σου....
Είπα ναι.
Με καμμία δεύτερη σκέψη από πίσω.
Δεν σε ξέρω καλά, μάλλον δεν σε ξέρω καθόλου....Μα ούτε κι εσύ.....
Βut , we thought..... let's get a shot..... Why not....? Wright?
Φτάνω λοιπόν, στο ξέφωτο μιας μοναχικής παραλίας, όνειρο μου φάνηκε για τα Ελλαδικά δεδομένα,
σχεδόν Απάτητης!!!! Είναι αυτό που λένε, δεν την έχουν ανακαλύψει οι "Βάρβαροι" ακόμη.....
Φτάνω, την αγαπημένη μου ώρα της μέρας..... λίγο πριν ο ήλιος, κάνει την τελευταία του βουτιά
στην θάλασσα, και βγει στον "κάτω κόσμο"..... λίγο πριν το σκοτάδι, αποχαιρετήσει με φιλιά
την ροδοχρυσαφί αύρα αυτού του φωτός......
κι αισθάνομαι,
κάτι μεταξύ του¨ βρέθηκα στο τέλος της γης..... Ή, στην αρχή του υδάτινου κόσμου!
Και το ακόμα καλύτερο.... επειδή ο "θόρυβος" είναι κάτι που υπάρχει μόνιμα στ' αυτιά μου, ως γνήσιο
τέκνο Πόλης, αλλά και ως τέκνο πολύβοης δουλειάς..... Ανακαλύπτω!
Ο,τι ΔΕΝ ΑΚΟΥΩ ΤΙΠΟΤΑ!
εκτός από το ρυθμικό, "πηγαιν'έλα" της γιαγιάς Θάλασσας.......
ΩΩΩΩΩωωωωωω Θεοί!!!!!........
Τι δώρο αντικρύζουν τα κουρασμένα μάτια μου...... τι ΗΡΕΜΙΑ... ακούν τ' αυτιά μου.........
Τι ανακούφιση.....Τι .....μαγικό Shut Down......
Σαν να πήγα για λίγο στον Παράδεισο..... (μα δεν πίστευα στ' αυτιά μου!!!!! δεν άκουγα τίποτα!!!!)
Κι ήρθε η ώρα......
Της πραγματικής ε υ τ υ χ ί α ς.......
εκείνη η ώρα, που αναπνέοντας με τον ρυθμό του "φευγω- ερχομαι" των κυμμάτων........
κοιτώ ψηλά , στο σκοτάδι....που πλέον πήρε τον θρόνο του φωτός για τα καλά......
τους μακρινούς "μυριάδες" "ήλιους".......να μου "κλείνουν το μάτι"......
Ενας παππους μου χε πει κάποτε..... οταν η Σελήνη έρχεται με τον μαύρο της, μανδύα,
ο Θεός για να "βλέπει" , της τον τρυπάει με καρφίτσα, για να μπαίνει φως......
(μισογελώντας , άηχα, δεν θέλω καθόλου να σπάσω την σιωπή, καταλαβαίνω την μετάφραση των άστρων.....)......
Θέλω να δακρύσω από απόλυτη ευτυχία, αλλά δεν μπορώ.....Γιατί εΙμαι Τόσο χαρούμενη.....
Όλες μου οι αισθήσεις δουλεύουν πυρεττωδώς, για να ρουφήξουν όσο περισσότερη ευτυχία γίνεται
από γύρω μου........ (γι αυτό σιωπώ...... δουλεύω.....)
και Τότε..........
Ενα γλυκό χέρι...... με χαϊδέυει στην γυμνή πλάτη......
ΩΩΩωωωωωω......... Ζωή........ Πόσο γλυκαίνεις.......όταν δυο σάρκες ζεστές χαιδεύονται.....αγγίζονται.....και ενώνονται!
Όλη μου η πλάτη, (τώρα που το σκέφτομαι, μάλλον εκεί είναι το σημείο G μου.....)
"ημερεύει".....μ' ένα συνεχές , ταξίδεμα του χεριού αυτού...... Παίρνει δια μαγείας ΟΛΗ την πίεση.... Διώχνει μακριά την αγωνία του ξένου αύριο, την θλίψη του πένθους, την απογοήτευση
του τσακωμού, την κούραση της υπερωρίας, την απελπισία της αδικίας........όπως γεμίζει κι αδειάζει
η πνοή του κύμματος, απλώνεται η αγαλίαση και φεύγει η κακή αύρα όλων, με τα χάδια σου........
Θεέ μου.....να μην σταματήσει ποτέ.......
Λιώνω σαν ζεστή σοκολάτα πάνω σε παγωτό......
Φαντάζομαι αντιλαμβάνεσαι πόσο ευγνωμοσύνη αισθάνομαι.........
Σου αφιερώνω ένα απόσπασμα ενός αγαπημένου βιβλίου, για να δεις ΤΙ καταφέρνουν τα Χάδια.....
Mεταξύ άλλων που γράφει ενας εραστής , την εποχή του Μεσαίωνα, σε γράμμα στην ερωμένη του, το οποίο της το αφήνει σ' ένα στασίδι στην εκκλησία....γράφει και τα εξής:
..."Αλλά ας αγαπήσουμε τα Χάδια, όχι ήρεμα, φυσιολογικά, νόμιμα,
αλλά βίαια, ορμητικά, χωρίς μέτρο!
Γιατί αξίζουν περισσότερο, καθώς είναι ανεκτίμητα όσο και προσωρινά!
Ας τα κυνηγήσουμε αδιάκοπα, ας πεθάνουμε γι αυτά και από αυτά!
Οι μόνες ευτυχισμένες γυναίκες στη γή,(άκου τι λέει το άτομο)
είναι αυτές που δεν τους λείπουν ποτέ τα χάδια! Ζουν χωρίς ανησυχίες, χωρίς βασανιστικές σκέψεις, χωρίς άλλη επιθυμία ,από το επόμενο χάδι, ή φιλί, που θα είναι το ίδιο γλυκό και χορταστικό με το προηγούμενο.
Οι άλλες, αυτές για τις οποίες τα χάδια είναι μετρημένα ή μισά ή σπάνια,
κατατρέχονται από χίλιες δυο, άνευ ουσίας έγνοιες, από το πάθος για χρήμα ή για ματαιοδοξία,
απ' όλα εκείνα τα πράγματα ΠΟΥ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΚΑΗΜΟΙ.(δεν είναι τέλειος?)
Αλλά οι γυναίκες που χαίρονται τα χάδια μέχρι κορεσμού, δεν επιθυμούν τίποτε,
δεν μετανιώνουν για τίποτε.(προσκυνώ)
Ονειροπολούν , ήρεμες και χαμογελαστές.
Και ό,τι για τις άλλες είναι ανεπανόρθωτη καταστροφή,
αυτές μόλις που τις αγγίζει,
γιατι τα χάδια όλα τ' αντικαθιστούν , όλα τα γιατρεύουν, όλα τα παρηγορούν.
(υποκλίνομαι)
Και πόσα άλλα ακόμη, θα μπορούσα να προσθέσω.......
Ανρί"
(Λόγια του Ερωτα και άλλα... Guy de Maupassant)
(
τα χάδια , ειναι Ωδή στην ζωή! αγαπητέ μου.... Δικό σου.)
(κι απ' ότι βλέπω, από τον Μεσαιωνα μέχρι σήμερα.....όσον αφορά στα χάδια....Τίποτε δεν άλλαξε..
Κύριοι....... σε σας απευθύνομαι.....ακούστε τον πρόγονο..... )
