Αγλαϊζω αγάπη μου.....αγλαϊζω.....

....Καθόμουν κ σκεφτόμουν την τέχνη.... μια σκέψη που με ηρεμεί κ με ταξιδεύει...
αυτές τις ώρες που στην πατρίδα μου, στην τσέπη μου, κ στην ψυχή μου ....επικρατεί
ένα ωραιότατο χάος.
...μέχρι που "έπεσα" πάνω στο θέμα των φετινών Πανελληνίων της Έκθεσης...
και πριν αρχίσω ν' ασχολούμαι μαζί του, χαμογελούσα στον εαυτό μου... λέγοντας
"Τι ευτυχία, να ΜΗΝ είμαι 17.... και να δίνω εξετάσεις εν μέσω Πολιτικού χάους,
κι ενδεχομένως μιας οικογένειας που θα αδυνατούσε να με στηρίξει όχι μόνο οικονομικά
αλλά και ψυχικά....."
Μ' αυτήν την ψυχολογία, κ ξορκίζοντας την "τύχη" του να μην είμαι τόσο "μπουμπούκι ολάνθιστο"
για πρώτη φορά ίσως, κ φτύνοντας στον κόρφο μου για την απίστευτη αυτή κωλοφαρδία
του να μην είμαι υποχρεωμένη να ορίσω το "μέλλον" μου ,σήμερα, γράφοντας στις πανηλίθιες και χωρίς νόημα πανελλάδικές....
Ανοίγω να διαβάσω το θέμα της έκθεσης , μιας κ με κέντρισε ο τομέας (μιλάει για την Τέχνη
η Κα Αρβελερ από μια συνέντευξή της στο εξωτερικό).....
Περιττό να σας πω οτι έμεινα με το στόμα ορθάνοιχτο, πρώτον για το υπέροχο κείμενο
δεύτερον για το θέμα.... Χάρηκα Τοσο πολύ που αυτο το θέμα ήταν αντικείμενο
ανάπτυξης ....που Ξέχασα εντελώς σε ποιούς απευθυνόταν!!!!!
(γιατι αν απευθυνόταν στα άτομα του περίγυρού μου, σίγουρα θα απαντουσαμε με μεγάλη χαρά μιας κι εχουμε ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΕΙ για αυτο με Ιστορία της Τέχνης τουλάχιστον 3 χρόνια και Ιδία πείρα πάνω στο αντικείμενο αφού ειναι ο επαγγελματικός μας χώρος)

Κι εκεί μου γύρισε το μάτι ανάποδα!

Συγγνώμη Κυριε Κράτος.... για να καταλάβω....

Εσυ έχεις διδάξει τα παιδιά σου, έστω κι εγκυκλοπαιδικά, τι σημαίνει Τέχνη...
τα' χεις "γυρίσει" στα Μουσεία μας και τους εχεις "γαλουχήσει" με το να μπορουν , να είναι ικανά
και σε θέση ανα πάσα στιγμή, να εξασκήσουν "κριτική σκέψη"....που δεν ΕΧΟΥΝ ΙΔΕΑ, τι
σημαίνει Καν? η Κριτική σκεψη??????????
Τους έχεις τέτοιο εκπαιδευτικό σύστημα και στήριγμα (από την ύλη την διδασκόμενη μέχρι τους
καθηγητές που τρώνε τα νύχια τους μέχρι να έρθει το διάλειμμά) ώστε να μπορεί οποιοδήποτε
17 χρονο, ν' αναπτύξει άποψη για την Τέχνη εν πρώτοις και για το πως αυτή μας εξυψώνει ως ανθρώπους  αλλά και ως Λαό??????????? Δηλαδή τους έμαθες οτι η Τέχνη μελετώντας την ή θαυμάζοντάς την από κοντά (που είναι κ το κυριότερο βίωμα) είναι σημαντική????????????????

....ωστε να τους ζητάς λαγούς με πετραχείλια?????
Να εξαργυρώσουν δηλαδή μια επιταγή που δεν τους έδωσες ΠΟΤΕ?????

Τι μας λες ρε Κρατούλη..... αλήθεια ε? Γι αυτό κανένα μπουμπουκάκι, δεν έχει πάει ποτέ
στην Ακρόπολη, κι όσα "ψωνίζουν" στο Μοναστηράκι, ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΟΥΤΕ ΑΚΟΥΣΤΑ
την Αρχαία Ρωμαϊκή Αγορά την πρώτη στον κόσμο Αγορά (παρ' οτι μπορει να χουν περάσει γυρω γυρω καμμία 500αριά φορες).....
Ούτε η Πνυκα δεν ξέρουν που είναι και τι Αγλαϊζον΄* και μοναδικό σημείο Ενέργειας ακόμα φέρει....
παρ' ότι μπορεί να πινουν 40.000 ποτά το χρόνο, ακριβώς από κάτω της.....
και αναφέρομαι στα πιο χάι σποτς (για να μιλάμε κ την διεθνήν)....
Η μήπως τους έμαθες, αντί για παπαγαλία, στα μαθήματα Ιστορίας και της Γλώσσας (που την Τεχνη δεν την πιάνουν παρά μόνο εξ απαλλών ονύχων)... την κριτική διάθεση του να διαβάζουν κι ανάμεσα απ' τις γραμμές και να ψάχνονται κ να ρωτουν κ να μαθαίνουν κ ν' απορρίπτουν.... (μήπως οι Δάσκαλοί τους , τους τσίγκλισαν ποτέ προς αυτήν την κατεύθυνση?)
Αφού είναι Ηλίου Φαεινότερο οτι ΔΕΝ ΘΕΣ ΠΟΛΙΤΕΣ που να σκεφτονται....Δεν σε συμφέρει....
Οι σκεπτόμενοι πολίτες ειναι Δυσκολοι και πρέπει ν' αποφεύγεται να "καλλιεργουνται"....τα μυαλά τους..... Οι πολίτες που μεγαλώνεις.....πρέπει να 'ναι υπάκουοι και με μυαλά σε Υπνωση - μόνιμη κατά προτίμηση-.....Αυτό δεν θες?????

'Ηλπιζα Κρατούλη.... απο το βάθη της καρδιάς μου....
Να σε διαψεύδανε μυριάδες μαθητές...... και ν' αριστεύαν !.....
Μα ζητάς απο παιδιά στην πιο Δύσκολη Πολιτική εποχή της χώρας.... Να
πρεπει να ΞΕΡΟΥΝ που πατάν κ που πηγαίνουν (άσμα ασμάτων)(σε αντιθεση με σένα)....
Μα να ξέρουν κ πως να πατήσουν εσένα..... χωρίς να το διδαχθούν αλλά και πετυχαίνοντάς το!

Θα γυρίσει ο τροχός.....
Κάποτε θα ξημερώσει μια μέρα, που η Παιδεία.... θα είναι το Αλφα και το Ωμέγα
όπως της πρέπει δηλαδή, για την γερή και Ιερή βάση ενός πραγματικά πολιτισμένου κόσμου.




*(χρησιμοποιώ το επίθετο ορμώμενη από το βαθυστόχαστο κείμενο της Αρβελερ, παρ' οτι αν ρωτήσω συνάδελφό μου ετών 38 τι σημαίνει.... θα μου πει οτι απλά "γαμάω" το όνομα της Θειάς του της Αγλαϊας).....
http://filologos10.wordpress.com/2012/05/21/%CE%B8%CE%AD%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%AF%CF%89%CE%BD-%CE%B5%CE%BE%CE%B5%CF%84%CE%AC%CF%83%CE%B5%CF%89%CE%BD-2012-%CE%BD%CE%B5%CE%BF%CE%B5%CE%BB/ (εδώ για όσους θέλουν να δουν το "Θεμα Εκθεσης των φετινών Πανελληνίων)

"Sweet Chery" - M. O. C.

...Αλλο ένα, βροχερό βράδυ στο Morgan City, με υψηλή υγρασία να με τσακίζει
κάτω από την καμπαρντίνα, που έχει μουσκέψει από το νερό που ρέει ποτάμι από το ήδη μουλιασμένο καπέλο μου....
Εχω τελειώσει , με το τελευταίο μου συμβόλαιο..."Γρήγορη εξαφάνιση Αρχηγου Μαφίας"
κάλεσα την Sue κ την παρέα της, κάτι τελειωμένους από το  καμπαρέ του Baton Rouge, αδελφή πόλη της Morgan, που έκλεισε πέρσυ, να "καθαρίσουν"....πτώμα και ό,τι άλλο,
και κατευθύνομαι με φτιαχτό χαμόγελο από τα "τσιγάρα" του Sam,-που άναψα ένα αμέσως μόλις τέλειωσα την "δουλειά"....και ρούφηξα μία γερή ,μέχρι τα πόδια, τζουρα - στο στέκι.
   Ενα παγωμένο bourbon είναι ό,τι πρέπει για να καλμάρω και να φιλτράρω την όψη μου κάτι τέτοιες ώρες.
  Το "Sweet Chery", είναι από τα λίγα Member's Only- Clubs που έχουν απομείνει ανοιχτά, στην αριστοκρατική πλευρά της Λουιζιάνας, αλλά και με την πρέπουσα ποιότητα, στο show του.
  Μ' αρέσουν τα κορίτσια του..ο χορός..... η μουσική του ΄30 φουλ πασπαλισμένη με τρία σαξόφωνα κ δύο τρομπέτες....(μεγάλη  ιστορία τα πνευστά στην μουσική)
 τα κοκτέιλς που πηγαινοέρχονται...
Ο κόσμος που συχνάζει ίσως όχι, αφού πάντα μπορεί να είναι το επόμενο συμβόλαιό μου, αλλά η ατμόσφαιρα όλη....είναι τόσο βαθιά αρσενικο-στοχοποιημένη.
Περνάω καλά εκεί μέσα ,όπως κ κάθε άντρας που σέβεται τον εαυτό του.
Το μόνο που με διχάζει στην όλη διαδικασία "διασκέδασης" εκεί... είναι πως τα κορίτσια που
 "κάνουν κηδεία" στο κομψό δερμάτινο πορτοφόλι μου, είναι συνήθως οι
"ταχυδρόμοι" της όποιας νέας μου αποστολής.
Και πάντα πως τυχαίνει, να μ' ενημερώνουν στην "κορύφωση" της υγρής και καθ' όλα θερμής
διασκεδασής μου επαναφέροντάς με στο στεγνό τώρα.... τς τς τς....
Χα, τώρα που το σκέφτομαι ,ευτυχώς  υπάρχουν κ τα δώρα -βλέπε πούρα - που συνοδεύουν την νέα αποστολή....με ακριβό κονιάκ σε κρυστάλλινο ποτήρι.....
 
   Μου άνοιξαν την πόρτα, αμέσως μόλις με αναγνώρισαν απ' το λεπτό γυάλινο φινιστρίνι της.
...και μου 'ρθε πάλι αυτή η οικεία μυρωδιά - φέρνοντάς μου ένα αληθινό χαμόγελο αυτή τη φορά στο στόμα μου -  πούρου, βαρελιού νοτισμένου ουισκίλα, και γαλλικού γυναικείου πατσουλιού.....
Χε.....όλη αυτή η αίσθηση μαζί με τα ημίγυμνα κορμιά των κοριτσιών του καμπαρέ, που πάνε κ έρχονται, ανάμεσα στους εκλεκτούς τους πελάτες..... ακρο-ακουμπώντας τυχαία όλους μας,
και μοιράζοντας χαμόγελα....κ πεταχτά φιλάκια.....και την μουσική που ακούγεται απ' την κορυφαία Blues Band, της Νέας Ορλεάνης.
Μμμμμ....μ' αρέσει εδώ.
Κάθισα στο μπαρ, αριστερά , στο σκαμπώ που μόνο τ' όνομά μου δεν γράφει,
κοιτώντας απέναντι λοξά την ημίκυκλη υπεριψωμένη σκηνή του μαγαζιού -οπου  ήδη, τα κορίτσια τραγουδούν και χορεύουν κι εκτός από χάρμα οφθαλμών αισθάνομαι κι ευτυχία ώτων καθώς ακούω το αγαπημένο μου "Come on Babe, Why don't we paint the Town" - ενώ πολλοί κάθονται κι απολαμβάνουν στα μικρά διάσπαρτα τραπέζια στο κέντρο.
   Ο Sam με σέρβιρε στο λεπτό, χωρίς να χρειαστεί καν να παραγγείλω.
Κάτι στο βλέμμα του μου χτύπησε κουδουνάκι στον εγκέφαλο...αλλά πάλι, ήταν δύσκολη αυτή η εβδομάδα, με δύο συμβόλαια, πολύ βαριά ,που έληξαν.... οπότε σκέφτηκα οτι απλώς γίνομαι
υστερικός. Πάντα το φοβόμουν αυτο, στη δουλειά μου. Μην ξυπνήσω κάποια μέρα,
με το μυαλό μου να 'χει γίνει βίδες και σπασμένα γυαλια και πολλά θρύψαλα.... ΔΕΝ πρέπει να τρελλαθώ ._
Ξέρω πολλά, για τους πάντες σε όλη την Λουιζιάνα και το Αρκανσας.
 Κάτι που είναι φρίκη από μόνο του.
Δεν θέλω να φανταστώ , τί θα πάθουν αν μάθουν οτι μου σάλεψε.
Χα, Εγώ, τί θα πάθω δηλαδη.....
και καλά εγώ.... δεν με νοιάζει για μένα τίποτα....αλλά Εκείνη....τρέμω οτι ,θα την Κάψουν!
(τρέμω?.... πρώτη φορά το παραδέχομαι αυτό στον εαυτό μου....!παρατηρώντας οτι το δεξί μου χέρι, αυτό που δεν πυροβολεί ή μαχαιρώνει - ευτυχως- εχει αρχίσει το τρέμουλο...)
"Hello daaaaarling"...μια χαδιάρικη φωνή , με διακόπτει από την υπολανθάνουσα μορφής,βουβή υστερία μου....
Η Louise, μία  από τις protege' μου,σε αυτό το μέρος, μόλις κατέβηκε από την σκηνή που τέλειωσε το νούμερό της.
Τινάζει τις τεράστιες βλεφαρίδες της παιχνιδιάρικα...που πλαισιώνουν τα τεράστια μπλε της, μάτια ,κάτω απ΄' την μαύρη περούκα τύπου τσάρλεστον girl....
 "Ερχεσαι συχνά εδώ? Δεν σ' έχω ξαναδεί".....μου λέει και μου προτείνει με το τσιγάρο στα χείλη, να της ανάψω....
Ετσι ξεκινάει το παιχνίδι πάντα , ανάμεσά μας. Κάθε φορά προσποιούμαστε οτι βλεπόμαστε
για πρώτη φορά Και κάθε φορά που την έχω γυμνή και την παίρνω όρθια στα κάγκελα, είναι ....
σαν την Πρώτη φορά.
Μουρλια γυναίκα....αισθησιακά φτηνή, και με γοητεύει που ακόμα και μ'ένα άγγιγμά μου....τελειώνει!
Την ώρα που φέρνει στα χείλη της, την πανάκριβη σαμπάνια που την κέρασα, χαμογελώντας μου πονηρα
κι ενώ ήδη 'εχει βάλλει τα μαγικά της δάχτυλα μέσα από το φερμουάρ του παντελονιού μου....
   Σε δευτερόλεπτο βρίσκεται ξαπλωμένη μέσα στο αίμα της, μπροστά στο πάτωμα του μπαρ,
ενώ σφαίρες με εκωφαντικό ήχο, πετάνε από γύρω μου  προς όλες τις κατευθύνσεις....
ξαπλώνοντας με μιας, το μισό μαγαζί από πελάτες....και σταματώντας την μουσική μαχαίρι...
από τα "χέρια" Ολης της μπάντας..... κι ενώ ο εκέφαλός μου, προσπαθεί σε δεύτερη φάση
να συλλάβει το νόημα της εικόνας που βιώνω.... νιώθω ένα χέρι να μ' αρπάζει από το πίσω μέρος
του γιακά του σακακιού μου τραβώντας κ στιφογυρνώντας με , στην μέσα πλευρά και κάτω από το μπαρ, οπου κυριολεκτικά Πέφτω, με ηλιγγιώδη ταχύτητα κάτω από μια καταπακτή - το πατωμα του μπαρ- που άνοιξε κάποιος, μέσα σε απόλυτο σκοτάδι ,
πέφτω και σκάω κάτω , πονώντας ολόκληρος,
μέσα σε μια ζοφερή μυρωδιά από σκατά και βαριάς σαπίλας που μου καίει
τα ρουθούνια.
Και τότε κάποιος , με χτυπάει στο κεφάλι.

συνεχίζεται...

ΤΟ ΝΑΥΑΓΙΟ ΤΗΣ ΜΕΔΟΥΣΑΣ (εμπνευση από το Βlog "atheofobos2" 26/6/11)

"Il etait une petite navire....(*2)

qui n' avais jamais, jamais, jamais navigue'....ohe oheeee....."

Θυμάστε ένα παιδικό τραγουδάκι.... (σιγά μη δεν το θυμάστε...) "¨Ηταν ένα μικρό καράβι , α α αταξιδευτο οε οεεεε οε οοοοοεεεεε....".."και τότε ρίξανε τον κλήρο να δουνε ποιος ποιος θα φαγωθει...."
Μη μου πείτε οτι είναι στίχοι αυτοί για παιδικό τραγουδάκι.....
Επίσης να σας πω, οτι από μικρή , το μισούσα και το θεωρούσα εντελώς "κουλό"....
Αυτό το τραγουδάκι φίλοι μου, είναι παραδοσιακό τραγούδι της Γαλλίας...
και μιλάει για ένα απόλυτα αληθινό και άκρως τραγικό συμβάν!
Ακούστε ,(διαβάστε μάλλον) τι έμαθα ψάχνοντας.....

Στις 5 Ιούνιου 1816 η φρεγάτα του Γαλλικού Ναυτικού "Μέδουσα" , μαζί με άλλα 3 πλοία ,σαλπάρει από το Εξ της Γαλλίας για το Saint Louis της Σενεγάλης, για να παραλάβει την αποικία από τους Βρετανούς από τους όποιους τους χαρίστηκε σαν απόδειξη της ευαρέσκειας τους για την αποκατάσταση της βασιλείας στην Γαλλία.

Ο Ναπολέων έχει ηττηθεί πριν ένα χρόνο στο Βατερλώ και στο θρόνο είχε ανέλθει ο Λουδοβίκος XVIII.

Κυβερνήτης στην "Μέδουσα" τοποθετήθηκε ο 53χρονος αριστοκράτης Viscount Hugues Duroy de Chaumereys που δεν είχε ξανακυβερνήσει πλοίο και είχε και 25 χρόνια απομακρυνθεί από την θάλασσα.(καταλαβαίνετε πόσο 

ΑΡΙΣΤΑ καταρτισμένος ήταν....)

    Το πλοίο μετέφερε περίπου 400 άτομα, μεταξύ των οποίων τον νέο κυβερνήτη της Σενεγάλης και τους στρατιώτες του, μια ομάδα αποίκων οι περισσότεροι δημοκρατικοί που θέλουν αν κάνουν μια νέα αρχή στην ζωή τους, και 160 μέλη του πληρώματος.

Ο ανεπαρκής Chaumereys αντί να βασιστεί στους υπό αυτόν αξιωματικούς πολλοί από τους οποίους ήσαν δημοκρατικοί και έμπειροι γιατί είχαν λάβει μέρος στους πρόσφατους πολέμους βασίστηκε στα λεγόμενα ενός επιβάτη που ισχυριζόταν πως γνώριζε τις τότε κακά χαρτογραφημένες ακτές της Αφρικής. 

     Θέλοντας να φτάσει πιο γρήγορα (θυμίζει Τιτανικό ε?)από τα άλλα πλοία η Μέδουσα έπλευσε κοντά στις αφρικανικές ακτές τις οποίες ξεπέρασε μεν αλλά έχασε και την επαφή με αυτά . 

    Δυστυχώς όμως το πλοίο κόλλησε σε μια ξέρα ανοικτά της Μαυριτανίας, έριξε αρχικά ότι μπορούσε από περιττά βάρη ελπίζοντας ότι με την παλίρροια θα ξεκολλούσε, όμως δεν ξεκόλλησε, και παρ΄όλα αυτά ο κυβερνήτης δεν επέτρεψε στο πλήρωμα να πετάξει τα κανόνια του πλοίου γιατί φοβήθηκε τον αντίκτυπο που θα είχε αυτό στη Γαλλία και έτσι τελικά αναγκάστηκε να το εγκαταλείψει .

Στις 6 μόνο λέμβους του πλοίου επιβιβάστηκαν οι προύχοντες, οι βαθμοφόροι και οι ναυτικοί, ενώ 148 άνδρες και μια γυναίκα, ανέβηκαν σε μια μικρή και ελαφριά σχεδία που έφτιαξαν εκ των ενόντων οι μαραγκοί του πλοίου, έχοντας μια σακούλα γαλέτες, λίγο κρασί, και δύο φλασκιά νερό που καυγαδίζοντας μεταξύ τους ,το έχυσαν. 

     Με το βάρος τόσων ανθρώπων η σχεδία ήταν μισοβυθισμένη και το νερό έφτανε περίπου μέχρι την μέση τους!!!

    Επάνω στην "Μέδουσα" έμειναν 17 άτομα από τα οποία μετά 52 μέρες βρέθηκαν ζωντανοί και μισότρελοι μόνο 3!!!!

    Την σχεδία την έσερνε μια βάρκα και είτε τυχαία είτε εκ προθέσεως ο υποπλοίαρχος έκοψε το σχοινί που ήταν δεμένη και έτσι αυτή μένει ακυβέρνητη για 13 μέρες μέχρι να την βρει το πλοίο "Αργος".

   Φρικτές ιστορίες είχαν γίνει αυτό το διάστημα επάνω στην σχεδία από τους διψασμένους και πεινασμένους ναυαγούς. Καυγάδες με δολοφονίες και τραυματισμούς, πληγωμένοι να πετάγονται στην θάλασσα, άλλοι να παραφρονούν, άλλοι να πεθαίνουν από πείνα και αφυδάτωση, κανιβαλισμοί σε πτώματα που τα ξέραιναν στον ήλιο για μπορέσουν να τα φάνε χωρίς αηδία. Τελικά βρέθηκαν ζωντανοί σε άθλια κατάσταση 15, και από αυτούς οι 5 πέθαναν λίγο μετά την διάσωση τους.

Η τραγωδία αυτή προκάλεσε μεγάλη αίσθηση στην εποχή της και την εκμεταλλεύτηκε ανάλογα η βοναπαρτική αντιπολίτευση της εποχής .

Ο κυβερνήτης της "Μέδουσας" πέρασε από στρατοδικείο το οποίο και τον αθώωσε(!)

 γιατί οι Γάλλοι δεν ήθελαν να γελοιοποιηθούν στα μάτια των Βρετανών για την ανικανότητα του αριστοκράτη κυβερνήτη που είχαν τοποθετήσει στο πλοίο.(δεν σας θυμίζω τίποτα σημερινό...)

Βέβαια πέρασε την υπόλοιπη ζωή του στο κήπο του μέσα στην γενική περιφρόνηση και όταν κυκλοφορούσε στον δρόμο τα παιδιά του πετούσαν πέτρες.

    Η ιστορία αυτή συγκλόνισε κι έναν νεαρό Γάλλο ζωγράφο  Jean-Louis-Théodore Gericault (1791-1824), 

ο οποίος αποθανάτισε το εν λόγω συμβάν σε πίνακα (βλ. ως άνω) διαστάσεων 4,19 * 7,16 μέτρων, το περίφημο

"Ναυάγιο της Μέδουσας"

    Επίσης θέλοντας να απεικονίσει πιστά την τραγωδία που διαδραματίστηκε επάνω στην σχεδία, διαβάζει ένα φυλλάδιο που έγραψαν δύο από τους επιζήσαντες του ναυαγίου, 

ο Henri Savigny και ο Alexandre Correard, οι οποίοι και απεικονίζονται στο κάτω μέρος του ιστού, κατασκευάζει δε ένα ακριβές αντίγραφο της σχεδίας στο εργαστήριο του το οποίο και μετέφερε απέναντι από το νοσοκομείο Βeaujon στο οποίο πήγαινε και παρατηρούσε τα πρόσωπα των μελλοθανάτων και τα νεκρά σώματα στο νεκροτομείο. 

Χρησιμοποίησε επίσης και ζώντα μοντέλα και ο Ευγένιος Ντελακρουά είναι το πτώμα με τα απλωμένα χέρια και το πρόσωπο κάτω στο κέντρο της σύνθεσης. Για να ολοκληρώσει απερίσπαστος το έργο του,  κλείνεται για 8 μήνες στο ατελιέ του.

(όταν τον είδα στο Λουβρο, ήθελα να φύγω τρέχοντας..... κοίτα τί σου είναι η διαίσθηση....)

Sans Frontieres. _

(πρώτα ανοίγεις το θεικό αυτό κομμάτι....μετά , αν θέλεις, διάβαζεις...)

OXI,
απόψε, Δεν έχω λόγια για σένα....
τα στέγνωσε η ντροπή, ή οργή και το μισό μου θέλω....

Και η απορία.... αν ήμουν λίγη...΄ ή πολλή....γι αυτή τη ζωή.
Αν η μοιρασιά...θα μπορούσε να ήταν ίση...
Αν τα φτερά μπορούσαν να φορεθούν σε δύο ωμοπλάτες.....
Αν ήξερες , αν ήθελες , αν ειχες .....
πετάξει ποτέ.

Οι Κινέζοι έχουν θέσει ένα σοφό ερώτημα
"Να χεις φτερά και να τα χάσεις....
ή να μην είχες ποτέ σου φτερά?"

Τι πονάει περισσότερο? Για μένα να χεις φτερά και να τα χάσεις.

Κρίμα να μην έχεις όμως γευτεί το πέταγμα....

Αποφάσισα οτι δεν μπορώ να κάνω εκπτώσεις.... ούτε Θέλω,
να μου φτάνουν τα ψίχουλα.
Οχι.
Από ένα "Ξόδεμα" και μετά,
παύεις να είσαι ολιγαρκής.
¨Η
όλα Η
τίποτα.

Προτιμώ την αλήθεια του τίποτα,
από την αναπηρία του  "περίπου".
Το περίπου είναι γι αυτούς που δεν ξέρουν να πετάνε.... Ή δεν είχαν ποτέ τους φτερά.

Εγώ, ευτυχώς.... ειχα φτερά.....και ξέρω πως είναι.....η Απόλυτη ευτυχία.

Οχι. Δεν θέλω κάτι λιγότερο.

Δεν αξίζει κανείς , κάτι λιγότερο.
Οι εκτπώσεις, είναι για τους "Εκπτωτους".

Κι εγώ.....
Ειμαι Ψηλα.

Καληνύχτα.
και
Καλή τύχη.

chocorello, This is YOUR fault.

   

                                                     Με προοπτική ......

                                                     με ζουμ στα στολίδια.....
(ειναι υπερπαραγωγή- είπαμε το δεύτερο όνομά μου είναι Exagere- δεν μ αρέσουν τα μινιμαλ , σοβαρά δέντρα....δεν τοχω καθόλου)

                                                    με μουντ, "μου χουν ανάψει τα λαμπάκια"

Αυτό είναι το δέντρο που φτιαξα, στο σπίτι μου, μετά από προτροπή του αγαπητού "Chocorello"
για ανάρτηση φωτογραφιών των "χριστουγεννιάτικων γωνιών" μας....
Ε, ναι , αγαπητέ.... όντως, ανεβάζει διάθεση no matter what....
Και το καλύτερο, είναι οτι στήθηκε με φίλους....και τζέρτζελο, και ποτάκι... κ μια πιατέλα
με "babybel" κ προσουτο και άλλη μία με προ φι τε ρόλλλλλλ......στην έναρξη της άδειάς μου....
Ω, ναι.....

Καλά Χριστούγεννα Κύριε Choco...
κι.ευχαριστώ για το "τριγκάρισμα"

Καλά να περνάτε φίλοι, όπου κι αν είστε....
Τα Χριστούγεννα ΔΕΝ είναι για "ερωτευμένους".... ειναι.... για ΤΡΕΛΕΣ ΠΑΡΕΕΣ....

see you around ;)

TRAINNING DAYS....

"ΣΤΟ ΚΑΙΡΟ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ,
Σ ' ΑΓΑΠΩ
ΠΑΝΤΟΥ ΝΑ ΤΟ ΠΕΙΣ"


Χαθηκα εδώ και καιρό ε?.....
Τωρα υποψιάζεστε και το γιατι.....
Απλά "κατέβασα" όλους τους τόμους - ευαγγέλια του Υπέροχου Χόρχε Μπουκάι....
Μιας και δεν μ' εμαθαν στη ζωή μου να κρύβομαι.... ούτε να ντρέπομαι για ό,τι αισθάνομαι
αλλά να τα δείχνω, και ερχομαι αντιμέτωπη με όποια "αλήθεια".
Αυτό που δεν ολοκληρώνει το "trainning" της ζωής, είναι πως να διαχειρίζεσαι τον εαυτό σου
μετά από μια "απώλεια"....ή από μια αποτυχία.
Να πέφτεις. 
Αλλά να σηκώνεσαι. Αυτό εχει σημασία.
Γνώρισα έναν άνθρωπο υπέροχο, που αυτό το ξέρει πολύ καλά να το κάνει....
Κι έτσι ....
Μαθαίνω κ εγώ.... έχοντάς τον για παράδειγμα.
Ακόμα κι εν τη απουσία κάποιου ,μαθαίνεις.... 
Ολοι οι άνθρωποι που περνούν απ την ζωή μας.... ειναι μάθημα....
-κυρίως για τον εαυτό μας... κι εως που μπορουμε να φτάσουμε, ή τι στ' αλήθεια θέλουμε-
Κι ευλογία....
και το trainning.... συνεχίζεται
ωσπου να φτάσω σ' αυτόν που θα με "αγκαλιασει" , όπως ΕΓΩ.


Απίθανο? 
Δεν νομίζω.....

ΜΙΛΑΤΕ? ΣΑΣ ΑΚΟΥΜΕ......(καποιες φορές, ακούγεται κ σαν απειλη αυτο ...ε?)

Σήμερα θα αναπολήσω τις τραγελαφικές στιγμές που έχουμε περάσει - εγώ κι οι συνάδελφοί μου-συνομιλώντας με συνδρομητές σε κάποια εταιρεία τηλεφωνίας.....
Παρακάτω σας αποθέτω, μερικές από τις πιο αξιομνημόνευτες ατάκες-στιγμιότυπα, που έχουν κάψει
πολλούς εγκέφαλους......μέσα στην προσπάθεια να εξυπηρετούμε σωστά, καμμιά φορά δεν τα καταφέρνουμε....

Συνδρομητής: Ναι , γεια σας, από Κολοπετινίτσα σας τηλεφωνώ....θέλω να μου κάνετε ΣΦΑΓΗ (!) στο
κινητό μου γιατί το έχασα......
Συνδρομητής: (2η παραλλαγή) Θέλω να μου σφραγίσετε, τώρα το κινητό μου, γιατι με κλέψανε!!!!!
(εννούν την γνωστή "φραγή κλήσεων")
___________________
Συνδρομητής: Ναι, καλημέρα, να σας πω..... το roaming*, είναι .... για τη Ρώμη????
Τηλεφ: ...............(!!!!!!!!!!!!) (κάψιμο) ....Ναι.(πηρε απόφαση οτι δεν υπάρχει γιατρειά)
Συνδρ: Α.....κρίμα.....γατι πάω Μιλάνο................!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
_____________________
Τηλεφ: Παρακαλώ με ακούτε? Δεν σας λαμβάνω γιατί κάνει διακοπές η γραμμή, παρακαλώ μετακινηθείτε αν μπορείτε .....
Συνδρ: Που να πάω ρε κοπελιά? Σ' ένα κελί 2 επί 2 είμαι! Εχεις ιδέα από φυλακές??????
_____________________________________________
Συνδρ: Πηρα να σας πω, οτι ψάχνω την κόρη μου που εχει κινητό στην εταιρεία σας,
εδώ και 1 μερα, κ δεν βγαζω γραμμή! θέλω να την πάρετε, και να της πείτε, να με πάρει
γιατί ανησυχώ!!!!!! Με καταλαβαίνετε? .....................
________________________________________
Συνδρ: θέλω το τηλέφωνο στην αντιπροσωπεία (!) σας εδώ στο χωριό μου...
Τηλεφ: Βεβαίως ειναι το 21350....
Συνδρ: Κάτσε ρε φίλε, σιγά σιγά, γιατί είμαι στο χωράφι, και το κάνω με τις πετρούλες....
Τηλεφ: Τι εννοείτε? Γράφετε σε πέτρα το τηλέφωνο?
Συνδρ: Οχι ρε φίλε, δεν έχω μολύβι μαζί μου, απλά , όσα νούμερα μου λες, τόσες πετρούλες βάζω....
Τηλεφ: (το βρίσκει εξαιρετικά σουρεάλ...) Δηλαδή? Σχηματίζετε τα νούμερα με τις πέτρες?
Συνδρ: Α....καλά, σιγά μη ζωγραφίσω κ όλας, απλά για κάθε νούμερο που μου λές κάνω αντίστοιχη στίβα με πετρούλες. Ποιό είναι το πρώτο νούμερο το 2? Ε, δύο πετρούλες, στο 1, μία πετρούλα
κλπ
Τηλεφ: Στο μηδέν τι θα βάλλετε? (είναι να μην το διασκεδάζεις, ώρες ώρες????)
Συνδρ: Μου πες κ μηδέν?...... ε τίποτα, Θ' αφήσω Κενό.....
(!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!απλά πράγματα.....)
___________________________________________________
(υπηρεσία καταλόγου κ διασκέδασης)
Συνδρ: Ναι γεια σας,θέλω να μου πείτε τι ώρα παίζονται τα Ιπτάμενα Δελφίνια...
Τηλεφ: .........εεεε.....Εννοείτε, τί ώρα φεύγουν τα ιπτάμενα δελφίνια....(φαντάζεται...)
από Πειραιά προς ποιον προορισμό επιθυμείτε?
Συνδρ: Οχι, εγώ στο Χαλάνδρι μένω......
Τηλεφ: ..........(το χει καψει ήδη)........Τι με ρωτήσατε ακριβώς?
Συνδρ: Τι ώρα παίζονται τα Ιπτάμενα Δελφίνια... και σε ποιό σινεμά?
Τηλεφ: ..............Τα "Ιπτάμενα Στιλέτα" εννοείτε ε?...........
___________________________________________________
Τηλεφ: Πείτε μου, παρακαλώ τα στοιχεία σας, για να δώ τον λογ/σμο σας...
Συνδρ: Με λένε, Γιώργο Δημοπουλο.
Τηλεφ: Ημ/νια γέννησης?(εχει καταλάβει οτι η φωνή ανήκει σε παιδί αλλά ,η γραμμή ανήκει σε άνθρωπο που γεννήθηκε το 1953)
Συνδρ: Δεν θυμάμαι.(!)
Τηλεφ: Σε παρακαλώ ,μπορείς να μου δώσεις τον πατέρα σου?
Συνδρ: ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ!!!!!  ....... (και  κλείνει).
____________________________________________________
Συνδρ: Γεια σας, πήρα, γιατί θέλω να κάνω μεταβίβαση του κινητού που μιλάμε στα στοιχεία μου.
Τηλεφ: Πολύ ευχαρίστως, αλλά θα πρέπει για να γίνει αυτό, να βρεθείτε και οι δύο ενδιαφερόμενοι,
σ' ένα κατ/μα μας , για να το υπογράψετε, ωστε να φαίνεται οτι συμφωνείτε και οι δύο,
καθώς επίσης, θα πρέπει μαζί σας να έχετε τις ταυτότητές σας, και το ΑΦΜ σας....
Συνδρ: Ρε κοπελιά, γιατί μου το κάνεις τόσο δύσκολο? Εγώ μένω στο εξωτερικό, το κινητό είναι
του φίλου μου , δεν έχω αφμ, ε, κι έλεγα μήπως μπορούμε να τα βρούμε μεταξύ μας......
Επίσης δεν σου κρύβω , οτι η ταυτότητά μου έχει αντρικό ονοματεπώνυμο....ενώ εγώ, κάθε άλλο
παρά άντρας  είμαι .....δεν ξέρω αν με πιάνεις......
Για δες τους λογ/σμους μου.....ειμαι καλή συνδρομήτρια.....ελα.....κανε μου τη χαρη............

(για την ιστορία, οι λογ/σμοι της κυρίας, ήταν ενας μέσος όρος 900 ευρώ /μήνα)
_______________________________________________
HARD ROCK
Συνδρ: Ναι γεια σας, θελω να μου πείτε τι καλύτερο μπορείτε να μου κάνετε, γιατι το κινητό μου
το πηρε ο γυιος μου, και το ριξε στη θάλασσα κατά λάθος, κ τώρα δεν δουλεύει....
Τηλεφ: (αφού έλεγχξε τα στοιχεία), ξέρετε Κυριε Παπαδόπουλε, εδώ φαίνεται οτι την αναβάθμιση
την κάνατε πριν ένα μήνα, με ποσό 300 ευρώ, και πήρατε ήδη συσκευή το μοντέλο....σδφαφδφ....
Συνδρ: Το ξέρω  ρε κοπελιά, αυτό ειναι το κινητό που πηρε ο γυιος μου, γι αυτό σε ρώτησα
τι μπορείς να κάνεις, γιατι δεν υπάρχει πια.
Τηλεφ: Θα πρέπει ν΄απευθυνθείτε στο ελεύθερο εμπόριο ,κυριε, δεν υπάρχει 2η επιδότηση σε λιγότερο από 10 μήνες τουλάχιστον....
Συνδρ: Καλά δεν πειράζει ,θα πάω σε άλλο δίκτυο , αφού εσύ δεν μ' εξυπηρετείς.....
Τηλεφ: Μα έχετε υπογράψει συμβόλαιο για τουλάχιστον 11 μήνες και...χρεώνεστε την επιδότηση,
δεν σας συμφέρει.....
Συνδρ: Να την πληρώσεις εσυ! Δεν υπέγραψα τίποτα! Να μου το φέρετε το χαρτί να το δώ!
Και θα σας κάνω κ μήνυση!
____________________________________
Τηλεφ: (ανοίγει την γραμμή με το γνωστό καλωσόρισμα) Καλημερα, Παπαδοπούλου, πως μπορώ να εξυπηρετήσω?
Συνδρ: (εν εξάλλω κατ/ση ήδη) ΠΕΣ ΜΟΥ ΠΩΣ ΣΕ ΛΕΝΕ ΤΩΡΑ!!!!! ΠΕΣ ΜΟΥ!
ΘΑ ΣΟΥ ΚΑΝΩ ΜΥΝΗΣΗ ΚΙ ΕΣΕΝΑ Κ ΤΟΥ ΠΡΟΙΣΤΑΜΕΝΟΥ ΣΟΥ, ΚΑΙ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ!!!!!!
Τηλεφ: Ονομάζομαι Παπαδοπουλου, όπως είπα και πριν, τι ακριβώς συμβαίνει?
Συνδρ: ΜΙΛΑΣ ΣΙΓΑ ΕΠΙΤΗΔΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ Σ' ΑΚΟΥΩ! ΘΑ ΣΑΣ ΚΑΝΩ ΜΗΝΥΣΗ ΟΛΟΥΣ!
ΜΟΥ ΡΘΕ Ο ΛΟΓ/ΣΜΟΣ......
Τηλεφ: (αρχιζει να καταλαβαίνει οτι πρόκειται για υπέρογκο ποσο) Μην ανησυχείτε, μπορουμε να σας αναλύσουμε τον λογ/σμο αν τον αμφισβητείτε, και να το σπάσουμε σε άτοκες δόσεις....
πείτε μου τα στοιχεία σας , για να μπορώ να τον ανοίξω.....
Συνδρ: ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ! ΘΑ ΣΟΥ ΠΩ ΕΓΩ ΠΟΣΟ ΕΙΝΑΙ, ΚΑΙ ΘΑ ΠΑΣ ΝΑ ΤΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙΣ ΕΣΥ! ΑΦΟΥ ΜΟΥ ΠΕΙΣ ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑ ΣΟΥ, ΚΑΙ ΤΑ ΒΡΟΥΜΕ ΜΕ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ!
Tηλεφ: (προσπαθεί να βρει τρόπο να προσεγγίσει το πρόβλημα) Για τι ποσό μιλάμε? Μπορεί να γίνει
καλλίτερος διακανονισμός....
Συνδρ: ΕΙΝΑΙ 17 ΟΛΟΚΛΗΡΑ ΕΥΡΩ! ΕΓΩ ΚΑΘΕ ΜΗΝΑ ΠΛΗΡΩΝΩ ΠΑΝΤΑ 12!!!!!!!
ΜΕ ΚΛΕΒΕΤΕ! ΕΓΩ ΔΕΝ ΜΙΛΑΩ ΣΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΠΑΝΩ ΑΠΟ 12 ΕΥΡΩ!!!!!!

(Για την ιστορία, δυστυχώς διακανονισμός σε ποσά διψήφια, δεν γίνεται ποτέ)
__________________________________
Kι ένα τελευταιο....
Προπερσυ, λαβαμε μύνηση από δικηγορικό γραφείο στο Κολωνάκι,
για έναν συνδρομητή που πηγε ν αγορασει συσκευη, και του χάλασε μεσα σε ΜΙΑ μερα,
και γι αυτο κατηγορούσε, τον πωλητή στο κατ/μα μας.
Το συμβάν ειχε ως εξής:
Ο συνδρομητής πάει ν ' αγοράσει συσκευή κι αφού επιλεγει, την ανοίγει , την πληρώνει,
του βάζει ο πωλητής την κάρτα σιμ για να μην ταλαιπωρηθεί αργοτερα μόνος του,
και στο τέλος τον συμβουλεύει, οτι θα πρεπει να το φορτίσει τουλάχιστον 6 ώρες στο νερο.
Την επομένη ο συνδρομητής, εμφανίζεται εν εξάλλω κατ/ση με χαλασμένο κινητο
λέγοντας;
"Αυτος ο άχρηστος μου ειπε να το βάλλω τουλαχιστον 6 ωρες στο νερο".......
_____________________________________________________________

ελπίζω να χαμογελάσατε.... και να δειξετε λίγη κατανόηση, για όλους αυτούς τους ανθρώπους με τους οποίους μιλάτε πίσω από ένα τηλέφωνο σε οποιονδήποτε φορέα....πιστέψτε με....εχουν ακούσει τα πάντα!
Καλημερα σας,
τούτη την βροχερή ώρα......


*roaming= περιαγωγή, η δυνατότητα να μιλάς στο εξωτερικό (με την συνεργασία των εταιρειων)