Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2011

ΜΙΛΑΤΕ? ΣΑΣ ΑΚΟΥΜΕ......(καποιες φορές, ακούγεται κ σαν απειλη αυτο ...ε?)

Σήμερα θα αναπολήσω τις τραγελαφικές στιγμές που έχουμε περάσει - εγώ κι οι συνάδελφοί μου-συνομιλώντας με συνδρομητές σε κάποια εταιρεία τηλεφωνίας.....
Παρακάτω σας αποθέτω, μερικές από τις πιο αξιομνημόνευτες ατάκες-στιγμιότυπα, που έχουν κάψει
πολλούς εγκέφαλους......μέσα στην προσπάθεια να εξυπηρετούμε σωστά, καμμιά φορά δεν τα καταφέρνουμε....

Συνδρομητής: Ναι , γεια σας, από Κολοπετινίτσα σας τηλεφωνώ....θέλω να μου κάνετε ΣΦΑΓΗ (!) στο
κινητό μου γιατί το έχασα......
Συνδρομητής: (2η παραλλαγή) Θέλω να μου σφραγίσετε, τώρα το κινητό μου, γιατι με κλέψανε!!!!!
(εννούν την γνωστή "φραγή κλήσεων")
___________________
Συνδρομητής: Ναι, καλημέρα, να σας πω..... το roaming*, είναι .... για τη Ρώμη????
Τηλεφ: ...............(!!!!!!!!!!!!) (κάψιμο) ....Ναι.(πηρε απόφαση οτι δεν υπάρχει γιατρειά)
Συνδρ: Α.....κρίμα.....γατι πάω Μιλάνο................!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
_____________________
Τηλεφ: Παρακαλώ με ακούτε? Δεν σας λαμβάνω γιατί κάνει διακοπές η γραμμή, παρακαλώ μετακινηθείτε αν μπορείτε .....
Συνδρ: Που να πάω ρε κοπελιά? Σ' ένα κελί 2 επί 2 είμαι! Εχεις ιδέα από φυλακές??????
_____________________________________________
Συνδρ: Πηρα να σας πω, οτι ψάχνω την κόρη μου που εχει κινητό στην εταιρεία σας,
εδώ και 1 μερα, κ δεν βγαζω γραμμή! θέλω να την πάρετε, και να της πείτε, να με πάρει
γιατί ανησυχώ!!!!!! Με καταλαβαίνετε? .....................
________________________________________
Συνδρ: θέλω το τηλέφωνο στην αντιπροσωπεία (!) σας εδώ στο χωριό μου...
Τηλεφ: Βεβαίως ειναι το 21350....
Συνδρ: Κάτσε ρε φίλε, σιγά σιγά, γιατί είμαι στο χωράφι, και το κάνω με τις πετρούλες....
Τηλεφ: Τι εννοείτε? Γράφετε σε πέτρα το τηλέφωνο?
Συνδρ: Οχι ρε φίλε, δεν έχω μολύβι μαζί μου, απλά , όσα νούμερα μου λες, τόσες πετρούλες βάζω....
Τηλεφ: (το βρίσκει εξαιρετικά σουρεάλ...) Δηλαδή? Σχηματίζετε τα νούμερα με τις πέτρες?
Συνδρ: Α....καλά, σιγά μη ζωγραφίσω κ όλας, απλά για κάθε νούμερο που μου λές κάνω αντίστοιχη στίβα με πετρούλες. Ποιό είναι το πρώτο νούμερο το 2? Ε, δύο πετρούλες, στο 1, μία πετρούλα
κλπ
Τηλεφ: Στο μηδέν τι θα βάλλετε? (είναι να μην το διασκεδάζεις, ώρες ώρες????)
Συνδρ: Μου πες κ μηδέν?...... ε τίποτα, Θ' αφήσω Κενό.....
(!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!απλά πράγματα.....)
___________________________________________________
(υπηρεσία καταλόγου κ διασκέδασης)
Συνδρ: Ναι γεια σας,θέλω να μου πείτε τι ώρα παίζονται τα Ιπτάμενα Δελφίνια...
Τηλεφ: .........εεεε.....Εννοείτε, τί ώρα φεύγουν τα ιπτάμενα δελφίνια....(φαντάζεται...)
από Πειραιά προς ποιον προορισμό επιθυμείτε?
Συνδρ: Οχι, εγώ στο Χαλάνδρι μένω......
Τηλεφ: ..........(το χει καψει ήδη)........Τι με ρωτήσατε ακριβώς?
Συνδρ: Τι ώρα παίζονται τα Ιπτάμενα Δελφίνια... και σε ποιό σινεμά?
Τηλεφ: ..............Τα "Ιπτάμενα Στιλέτα" εννοείτε ε?...........
___________________________________________________
Τηλεφ: Πείτε μου, παρακαλώ τα στοιχεία σας, για να δώ τον λογ/σμο σας...
Συνδρ: Με λένε, Γιώργο Δημοπουλο.
Τηλεφ: Ημ/νια γέννησης?(εχει καταλάβει οτι η φωνή ανήκει σε παιδί αλλά ,η γραμμή ανήκει σε άνθρωπο που γεννήθηκε το 1953)
Συνδρ: Δεν θυμάμαι.(!)
Τηλεφ: Σε παρακαλώ ,μπορείς να μου δώσεις τον πατέρα σου?
Συνδρ: ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ!!!!!  ....... (και  κλείνει).
____________________________________________________
Συνδρ: Γεια σας, πήρα, γιατί θέλω να κάνω μεταβίβαση του κινητού που μιλάμε στα στοιχεία μου.
Τηλεφ: Πολύ ευχαρίστως, αλλά θα πρέπει για να γίνει αυτό, να βρεθείτε και οι δύο ενδιαφερόμενοι,
σ' ένα κατ/μα μας , για να το υπογράψετε, ωστε να φαίνεται οτι συμφωνείτε και οι δύο,
καθώς επίσης, θα πρέπει μαζί σας να έχετε τις ταυτότητές σας, και το ΑΦΜ σας....
Συνδρ: Ρε κοπελιά, γιατί μου το κάνεις τόσο δύσκολο? Εγώ μένω στο εξωτερικό, το κινητό είναι
του φίλου μου , δεν έχω αφμ, ε, κι έλεγα μήπως μπορούμε να τα βρούμε μεταξύ μας......
Επίσης δεν σου κρύβω , οτι η ταυτότητά μου έχει αντρικό ονοματεπώνυμο....ενώ εγώ, κάθε άλλο
παρά άντρας  είμαι .....δεν ξέρω αν με πιάνεις......
Για δες τους λογ/σμους μου.....ειμαι καλή συνδρομήτρια.....ελα.....κανε μου τη χαρη............

(για την ιστορία, οι λογ/σμοι της κυρίας, ήταν ενας μέσος όρος 900 ευρώ /μήνα)
_______________________________________________
HARD ROCK
Συνδρ: Ναι γεια σας, θελω να μου πείτε τι καλύτερο μπορείτε να μου κάνετε, γιατι το κινητό μου
το πηρε ο γυιος μου, και το ριξε στη θάλασσα κατά λάθος, κ τώρα δεν δουλεύει....
Τηλεφ: (αφού έλεγχξε τα στοιχεία), ξέρετε Κυριε Παπαδόπουλε, εδώ φαίνεται οτι την αναβάθμιση
την κάνατε πριν ένα μήνα, με ποσό 300 ευρώ, και πήρατε ήδη συσκευή το μοντέλο....σδφαφδφ....
Συνδρ: Το ξέρω  ρε κοπελιά, αυτό ειναι το κινητό που πηρε ο γυιος μου, γι αυτό σε ρώτησα
τι μπορείς να κάνεις, γιατι δεν υπάρχει πια.
Τηλεφ: Θα πρέπει ν΄απευθυνθείτε στο ελεύθερο εμπόριο ,κυριε, δεν υπάρχει 2η επιδότηση σε λιγότερο από 10 μήνες τουλάχιστον....
Συνδρ: Καλά δεν πειράζει ,θα πάω σε άλλο δίκτυο , αφού εσύ δεν μ' εξυπηρετείς.....
Τηλεφ: Μα έχετε υπογράψει συμβόλαιο για τουλάχιστον 11 μήνες και...χρεώνεστε την επιδότηση,
δεν σας συμφέρει.....
Συνδρ: Να την πληρώσεις εσυ! Δεν υπέγραψα τίποτα! Να μου το φέρετε το χαρτί να το δώ!
Και θα σας κάνω κ μήνυση!
____________________________________
Τηλεφ: (ανοίγει την γραμμή με το γνωστό καλωσόρισμα) Καλημερα, Παπαδοπούλου, πως μπορώ να εξυπηρετήσω?
Συνδρ: (εν εξάλλω κατ/ση ήδη) ΠΕΣ ΜΟΥ ΠΩΣ ΣΕ ΛΕΝΕ ΤΩΡΑ!!!!! ΠΕΣ ΜΟΥ!
ΘΑ ΣΟΥ ΚΑΝΩ ΜΥΝΗΣΗ ΚΙ ΕΣΕΝΑ Κ ΤΟΥ ΠΡΟΙΣΤΑΜΕΝΟΥ ΣΟΥ, ΚΑΙ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ!!!!!!
Τηλεφ: Ονομάζομαι Παπαδοπουλου, όπως είπα και πριν, τι ακριβώς συμβαίνει?
Συνδρ: ΜΙΛΑΣ ΣΙΓΑ ΕΠΙΤΗΔΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ Σ' ΑΚΟΥΩ! ΘΑ ΣΑΣ ΚΑΝΩ ΜΗΝΥΣΗ ΟΛΟΥΣ!
ΜΟΥ ΡΘΕ Ο ΛΟΓ/ΣΜΟΣ......
Τηλεφ: (αρχιζει να καταλαβαίνει οτι πρόκειται για υπέρογκο ποσο) Μην ανησυχείτε, μπορουμε να σας αναλύσουμε τον λογ/σμο αν τον αμφισβητείτε, και να το σπάσουμε σε άτοκες δόσεις....
πείτε μου τα στοιχεία σας , για να μπορώ να τον ανοίξω.....
Συνδρ: ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ! ΘΑ ΣΟΥ ΠΩ ΕΓΩ ΠΟΣΟ ΕΙΝΑΙ, ΚΑΙ ΘΑ ΠΑΣ ΝΑ ΤΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙΣ ΕΣΥ! ΑΦΟΥ ΜΟΥ ΠΕΙΣ ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑ ΣΟΥ, ΚΑΙ ΤΑ ΒΡΟΥΜΕ ΜΕ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ!
Tηλεφ: (προσπαθεί να βρει τρόπο να προσεγγίσει το πρόβλημα) Για τι ποσό μιλάμε? Μπορεί να γίνει
καλλίτερος διακανονισμός....
Συνδρ: ΕΙΝΑΙ 17 ΟΛΟΚΛΗΡΑ ΕΥΡΩ! ΕΓΩ ΚΑΘΕ ΜΗΝΑ ΠΛΗΡΩΝΩ ΠΑΝΤΑ 12!!!!!!!
ΜΕ ΚΛΕΒΕΤΕ! ΕΓΩ ΔΕΝ ΜΙΛΑΩ ΣΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΠΑΝΩ ΑΠΟ 12 ΕΥΡΩ!!!!!!

(Για την ιστορία, δυστυχώς διακανονισμός σε ποσά διψήφια, δεν γίνεται ποτέ)
__________________________________
Kι ένα τελευταιο....
Προπερσυ, λαβαμε μύνηση από δικηγορικό γραφείο στο Κολωνάκι,
για έναν συνδρομητή που πηγε ν αγορασει συσκευη, και του χάλασε μεσα σε ΜΙΑ μερα,
και γι αυτο κατηγορούσε, τον πωλητή στο κατ/μα μας.
Το συμβάν ειχε ως εξής:
Ο συνδρομητής πάει ν ' αγοράσει συσκευή κι αφού επιλεγει, την ανοίγει , την πληρώνει,
του βάζει ο πωλητής την κάρτα σιμ για να μην ταλαιπωρηθεί αργοτερα μόνος του,
και στο τέλος τον συμβουλεύει, οτι θα πρεπει να το φορτίσει τουλάχιστον 6 ώρες στο νερο.
Την επομένη ο συνδρομητής, εμφανίζεται εν εξάλλω κατ/ση με χαλασμένο κινητο
λέγοντας;
"Αυτος ο άχρηστος μου ειπε να το βάλλω τουλαχιστον 6 ωρες στο νερο".......
_____________________________________________________________

ελπίζω να χαμογελάσατε.... και να δειξετε λίγη κατανόηση, για όλους αυτούς τους ανθρώπους με τους οποίους μιλάτε πίσω από ένα τηλέφωνο σε οποιονδήποτε φορέα....πιστέψτε με....εχουν ακούσει τα πάντα!
Καλημερα σας,
τούτη την βροχερή ώρα......


*roaming= περιαγωγή, η δυνατότητα να μιλάς στο εξωτερικό (με την συνεργασία των εταιρειων)



Τρίτη 11 Οκτωβρίου 2011

Το ΕΡΩ-ς-τημα....Δεν θ' απαντηθεί ποτέ.....

Κι εκεί που καθόμουν που λες μια χαρά...
στα δύο μου αυγα....
Χτυπάει η πόρτα.... (ΝΟΚ ΝΟΚ ΝΟΚ! - δυνατά)
Σκέφτομαι να ρωτήσω, πριν ανοίξω... όπως μ' έμαθε η μαύρη Αθηναική μοίρα...
αλλά εντελώς αφηρημένη.... και με χαλαρές σκέψεις στο μυαλό,
Ανοίγω.
Μια γλυκιά αύρα κι απότομη, μου παίρνει τα μαλλιά, και κάνω ένα βήμα πίσω, από την φόρα της...στην πόρτα,
κανείς!
Κλείνω.
Στέκομαι, αμίλητη, αλλά χωρίς να το συνειδητοποιώ χαμογελάω, στην όμορφη, γλυκιά, αεράτη,
και μοσχομυριστή αύρα που ακόμα τυλίγεται γύρω μου.....κι ακόμα μου ανακατώνει τα μαλλιά,
σαν να μπαίνει ρεύμα αέρος σ' όλο το σπίτι.....
Κλείνω τα μάτια, αγκαλιάζω τα πλευρά μου , και εισπνέω βαθιά.....
για κάποιον ανεξήγητο λόγο.... μυρίζει 'εντονο αρσενικό.... και μ' αρέσει..... Μ' ερεθίζει σύγκορμη....

Ανοίγω τα μάτια, τινάζω το κεφάλι μου, να ξεθολώσουν οι σκέψεις....
και ,
συνεχίζω αυτό που έκανα και πριν το χτύπημα στην πόρτα μου,
ξεχνώντας το, ως τυχαίο περιστατικό, και μη δίνοντας καμμία σημασία.....
Μέσα στο σπίτι, υπάρχει κόσμος....
Τηλέφωνα χτυπάνε, για δουλειές ή για ραντεβού για καφέ κ διάφορες εξόδους.....
Συνεχίζω να μυρίζω το άρωμα....χωρίς την συνείδηση οτι , όντως το κάνω....
Η πόρτα ανοίγει κ κλείνει πολλές φορές.... για φίλους και για εχθρούς,
για συγγενείς και για χρωστούμενα....
 για Καλωσόρισμα... μα και για Αντίο....
Μέσα στο σπίτι αλλάζει το σκηνικό, από νύχτα σε μέρα, από Καλοκαίρι σε Χειμώνα....
από πολύ βαρύ οικιακό εξοπλισμό σε μία κ μοναδική καρέκλα......
Το άρωμα όσο περνάει ο καιρός μυρίζει δυνατότερα.... και παρεισφρύει σ' όλους τους πόρους του δέρματος,
αλλά και του μυαλού εν τέλει...
Ειμαι ευτυχισμένη, με συνεπαίρνει....στροβιλίζω γύρω μου, τραγουδώντας....
Γιατί τραγουδάω? Αναρρωτιέμαι ξαφνικά....
Αποκτά μιλιά, κι αρχίζει να σιγοτραγουδάει κι αυτό....
γιατί με θέλεις....μου απαντάει, γιατί για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου,στην ανύπαρκτη αιωνιότητα, Μπορείς να μ' έχεις!
.....να ψιθυρίζει λόγια που ήθελα ν' ακούσω.....
αποκτάει αφή, και μ' αγγίζει.... με χαιδέυει.... με χαιδεύει κι εκεί που πολλοί δεν τολμούν να χωθούν.....Με χορεύει....
και με στριφογυρνάει..... και με σφίγγει
και με διώχνει....και με σπρώχνει..... και με χαστουκίζει.....
και Πονώ!

και μετά Σιωπή.
και τίποτε άλλο.

Γιατί πονώ? 

Συνήθως οι άνθρωποι θυμώνουν όταν τους πάρουν αυτό που τους δώσανε, ξαφνικά και χωρίς αιτία,
αλλά 
δεν έχω αυτήν την "πολυτέλεια"...
με ποιόν να θυμώσω? Με τί να τα βάλλω?
Με το τίποτα?
Με τον αέρα?
Η με το άρωμα?.....
Χαμογελώ και πάλι, με συνείδηση αυτή τη φορά..... οτι γεύτηκα..... το ωραιότερο ίσως των αρωμάτων.....
Για φαντάσου να μην είχα την τύχη....να το μυρίσω ή να το γευτώ....Ποτέ?..............
Τι κρίμα να μην μπορώ να το έχω κ πάλι.....
Να μην μπορώ να το κλείσω σε μπουκάλι......
Να μην μπορώ να το "πείσω".....να μείνει μέσα μου.....Πάνω μου....για
"πάντα"....

Πόσο τραγικά Λίγος, και άδειος νιώθει ο άνθρωπος....
μπροστά στη μαγεία που τελειώνει.........

(το ερώτημα δεν θα απαντηθεί ποτέ....)